Κάθε χρόνο, ορθή επανάληψη…
Η 12η Απριλίου έχει καθιερωθεί βάσει καταστατικού του ΑΣ ως η ημέρα εορτασμού της ίδρυσης του Δικεφάλου, αν και η μέρα έγκρισής του είναι η 20ή Απριλίου του 1926. Εξ ορισμού λοιπόν, η ταυτότητα του ΠΑΟΚ θα προδίδει πάντα αυτή την ιδιαιτερότητα που τους χαρακτηρίζει.
Σαν σήμερα -λοιπόν- γεννήθηκε, μεγάλωσε και συμπληρώνει 98 χρόνια ζωής. 98 χρόνια ΠΑΟΚ. Και άντε να εξηγήσεις τι σημαίνει και τι πρεσβεύει αυτή η ιδέα. Πώς και γιατί αποτελεί στάση ζωής; Μία σφραγίδα σε αμέτρητες ψυχές που έχουν επιλέξει να τους ορίζει. Για πάντα.
Κι η αλήθεια είναι πως προσπάθησε μερικά χρόνια πριν ο αείμνηστος Νότης Τσίντογλου να μας βάλει στο νόημα. Να δώσει υπόσταση στην έννοια της ανιδιοτελούς αγάπης γι΄αυτά τα τέσσερα γράμματα, με μία ατάκα που κάνει τους πάντες να βουρκώσουν:
«Ξέρεις ποιο τραγούδι μου αρέσει και το ακούω; “Ας ξαναγινόμασταν και πάλι πιτσιρίκι”, ειλικρινά, όχι για τίποτα άλλο, στον ΠΑΟΚ να έπαιζα… πολύ θα το ήθελα…».
Ήταν ο συγκλονιστικός επίλογος στο υπέροχο ντοκιμαντέρ του Νίκου Τριανταφυλλίδη για τα 90 χρόνια του συλλόγου, ο οποίος είχε δώσει μία διαφορετική διάσταση στο τι είναι ο ΠΑΟΚ με μία φράση που «φωνάζει» μέχρι και σήμερα. Σύνθημα στα χείλη των οπαδών: «Ο ΠΑΟΚ είναι μία ουτοπία, μία ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ».
Αλλά να βοηθήσουμε κι άλλο, πιο απλά και κατανοητά. Μιλώντας για τον ΠΑΟΚ, μέσα από τα λόγια εκείνων που τον υπηρετούν, στρατιώτες και υπερασπιστές του: «Σαράκι είναι ο ΠΑΟΚ, δεν είναι δύο ώρες, μια Κυριακή, πάμε γήπεδο και τελειώνει. Ο ΠΑΟΚ έχει επίπτωση σε όλη μας τη ζωή…».
Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών, λοιπόν.
Σαν σήμερα, πριν από 98 χρόνια, μία παρέα Κωνσταντινουπολιτών έδωσε σάρκα και οστά στο όραμά της, ιδρύοντας τον ΠΑΟΚ. Από τα σοκάκια της Πόλης και τα καράβια της προσφυγιάς. Στη μνήμη εκείνων που αναγκάστηκαν να ξεριζωθούν το 1922 και ένιωσαν την ανάγκη να δημιουργήσουν μια ιδέα που θα τους εξέφραζε. Και εν έτει 1926 θα ιδρύσουν τον Π.Α.Ο.Κ., κρατώντας τα σύμβολα της κραταιάς ρωμιοσύνης – το Δικέφαλο του Βυζαντίου, με αξίες και ιδανικά που συνεχίζουν να αποτελούν πηγή έμπνευσης.
Μία ιδέα αποτυπωμένη σε δύο χρώματα. Στο μαύρο για να θυμίζει το πένθος για τις χαμένες πατρίδες σε απόλυτο contrast με το αισιόδοξο λευκό, ένα παράθυρο στο μέλλον. Η ελπίδα για έναν αγώνα που δεν τελειώνει ποτέ, για την αναμονή της νίκης. Μια ιδέα περήφανη που μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Σαν κληρονομιά, σαν ηθική υποχρέωση απέναντι σε εκείνους που σε έσφιξαν από το χέρι και σε έβαλαν μέσα στην Τούμπα που έμελλε να εξελιχθεί σε έναν τόπο λατρείας και μυσταγωγίας. Εκεί όπου γεννήθηκαν οι ‘μύθοι’. Εκεί όπου πάντα θα συναντώνται τόσες διαφορετικές κοινωνικές συνιστώσες και θα γίνονται «ένα». Από εκεί που τα έζησαν όλα σε στιγμές και αρκούσε μια μόνο ‘σπίθα’ κάθε φορά για να ξαναγεννηθούν. Οι δικές τους στιγμές συνέθεσαν ιστορίες και βιώματα, κι ας μην μεταφράστηκαν ποτέ ανάλογα σε τίτλους.
Τους συναντούσες περήφανους σε δρόμους και σε συνοικίες, σε ένα χιλιόμετρα «κάναμε πάλι» γιατί σου μίλησαν για καψούρα. Και μάλιστα την πιο μεγάλη. Αιώνια πιστοί και έχοντας -πάντα- επίγνωση της κατάστασής τους, θα σου φωνάζουν πως έχουν τρέλα μες στο μυαλό. Κι ας το «πλήρωσαν» ακριβά. Ο πιο ταξιδιάρικος λαός έγινε πιο φτωχός πριν από μερικά χρόνια αλλά να είσαι σίγουρος πως εκείνα τα έξι κασκόλ έδωσαν ένα άλλο χρώμα στον ουρανό…
Μία ιδέα, στο όνομα της οποίας έμαθαν να μην φοβούνται αλλά να στέκονται με ψηλά το κεφάλι απέναντι σε όσα η ζωή αποφασίσει να τους φέρει στο δρόμο τους.
Μια ιδέα που είχε πάντα το «ΠΑΟΚ είσαι», απάντηση για κάθε πληγή στο σώμα τους. Και στα 98 χρόνια ιστορίας τους, δεν προχώρησαν σε καμία «έκπτωση» της ιδέας τους.
Μια ιδέα που συναντάται στην έννοια της αγάπης.
*Η κεντρική φωτογραφία ανήκει στους οργανωμένους φίλους του ΠΑΟΚ και προέρχεται από την επίσημη ιστοσελίδα τους.
sdna.gr
