Ήταν 26 Ιουλίου όταν νιώσαμε πως η άνοιξη ήρθε για δεύτερη φόρα μέσα στο χρόνο. Διαχρονικά ο Ιούλιος είναι ο μαύρος μήνας του χρόνου για εμάς τους Έλληνες της Κύπρου.
Ο μήνας που δακρύζουμε, που οι πληγές μας γίνονται βαθύτερες. Οι ούλες μας ματώνουν ξανά σαν να ζούμε όλα μας τα πάθη από την αρχή. Ο μήνας των παθών και της σταύρωσης μας έχει και μια μέρα Ανάστασης. Η θέα της μπάλας, του ποδοσφαίρου και της τύχης συναντήθηκαν και έτσι η μοίρα μας έφερε αντιπάλους με τους κατακτητές στα προκριματικά του UEFA Champion league.
Η Ανόρθωση Αμμοχώστου το καμάρι της ποδοσφαιρικής Αμμοχώστου, θα βρει στο δρόμο της την τουρκική Tραμπζονσπορ.
Η Ανόρθωση μετά από 31 χρόνια βρίσκει στο δρόμο της τον κατακτητή.
Ένα ολόκληρο νησί συσπειρώνεται, γίνετε μια γροθιά, για βδομάδες αυτή η αναμέτρηση γίνετε το επίκεντρο της καθημερινότητας μας.
Οι μέρες περνάνε και έρχεται αυτή η Αγία μέρα, εμείς ενάντια σε αυτούς, 700.000 ψυχές ζουν αναπνέουν υπάρχουν για αυτό το παιχνίδι.
Το παιχνίδι αρχίζει, το πάθος η θέληση ξεχειλίζουν από τα μάτια του κόσμου η προσμονή γίνετε τρέλα τους πνίξαμε με το πάθος μας και την συσπείρωση.
Το παιχνίδι φτάνει κοντά στο τέλος και ήμαστε στο 1-1 και έρχεται αυτό το μαγικό 10λέπτο που τους ρίχνουμε δυο γκολ και που μας τρελαίνει, μας εξιλεώνει στιγμιαία. Μας κάνει να ονειρευόμαστε και να νιώθουμε άτρωτοι.
Η ψύχη μας δακρύζει από χαρά.
Η άνοιξη του Ιούλη, η ανάσταση από τα πάθη έσπρωξε για λίγο είναι γεγονός. Αναστηθήκαμε έστω και για λίγο, τα ματιά βούρκωσαν από χαρά.
18 χρόνια μετά αυτή η νίκη, παραμένει ακόμα το βάλσαμο μας. Μάλιστα σήμερα που είναι μέρα πένθους για τον απανταχού Ελληνισμό, αυτή η μέρα έρχεται στο μυαλό σαν αστραπή μας γεμίζει ελπίδες πως μετά τον Γολγοθά θα έρθει ξανά η Ανάσταση!
ΑΝΟΛΑ μου μονάχα εσύ μπορούσες να μας προσφέρεις αυτό το ανάμιχτο από χαρά ιστορικό γεγονός.

Κωνσταντίνος Αντωνίου