Ήταν 4 Ιουνίου 2020 όταν ο Κώστας Σλούκας συναντήθηκε με τους αδελφούς Αγγελόπουλους στην Arcadia και συμφώνησε για συμβόλαιο 3 ετών. Σχεδόν 1.5 μήνα αργότερα, η μεγάλη επιστροφή έγινε επίσημη. Ο Κώστας Σλούκας ήταν ξανά στο σπίτι του.

Τρία χρόνια παρά 21 ημέρες μετά από τον επαναπατρισμό του, ο διεθνής γκαρντ αποχώρησε από τον Πειραιά, με την ΚΑΕ Ολυμπιακός να επισημοποιεί το “διαζύγιο” μέσω των social media. Η δεύτερη θητεία του ηγέτη των “ερυθρόλευκων” έφτασε στο τέλος της, δίχως να γίνει το δεύτερο ραντεβού το οποίο είχε ειπωθεί σε πρώτο χρόνο.

Ήταν μία τριετία γεμάτη έντονα συναισθήματα για τον Σλούκα και τον Ολυμπιακό. Μία τριετία που η ομάδα του Πειραιά επέστρεψε στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ, προκρίθηκε σε δύο Final Four της EuroLeague, έφτασε ένα σουτ μακριά από τον τελικό το 2022 και ένα σουτ μακριά από τον τίτλο το 2023, ενώ κατέκτησε και 5 εγχώριους τίτλους (2 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα και ένα Super Cup). Και τα αποτυπώματα του 33χρονου γκαρντ βρίσκονται πάνω σε όλα αυτά τα κατορθώματα. Το SPORT24 παρουσιάζει τα έργα και τις ημέρες του Κώστα Σλούκα με την “ερυθρόλευκη” φανέλα, στην δεύτερη θητεία του στον Πειραιά.

 

Ο άνθρωπος που έκανε ομαλή την μετάβαση στην “μετά Σπανούλη εποχή”

Ο Σλούκας επέστρεψε στο Ολυμπιακό πιο ώριμος ποτέ. Στα 30 του χρόνια, ήταν αυτός που θα έπαιρνε την σκυτάλη από τον Βασίλη Σπανούλη και θα γινόταν ο επόμενος ηγέτης των “ερυθρόλευκων”. Και αυτό ακριβώς έγινε.

Η πρώτη του σεζόν (2020/21) συνέπεσε με την τελευταία του “Kill Bill”. Ο συμβολισμός, ξεκάθαρος. Ο προηγούμενος ηγέτης του Ολυμπιακού έδινε τα κλειδιά της ομάδας στον επόμενο.

Η σεζόν συνύπαρξής τους βρήκε τον Σλούκα να αγωνίζεται σχεδόν 28 λεπτά (34 αγώνες – 33 ως βασικός) και να έχει 11 πόντους, 2.4 ριμπάουντ και 6 ασίστ μέσο όρο με 40.4% στα τρίποντα. Ο Σπανούλης είχε περάσει πλέον σε δεύτερο πλάνο, έχοντας 6.4 πόντους, 1.5 ριμπάουντ και 2.7 ασίστ μέσο όρο σε 18 λεπτά συμμετοχής (34 αγώνες – 2 ως βασικός).

Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε μόνο στην EuroLeague την σεζόν 2020/21 και έμεινε εκτός playoffs. Είχε βγει από νωρίς εκτός στόχων. Η διετία που ακολούθησε όμως τα άλλαξε όλα

 

Ο Σλούκας έγινε ο ηγέτης που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός

Το καλοκαίρι του 2021 στον Πειραιά ήρθαν οι Τόμας Γουόκαπ και Τάιλερ Ντόρσεϊ, με τον Ολυμπιακό να πλαισιώνει τον Σλούκα με δύο γκαρντ που ταίριαξαν απόλυτα στο δικό του στυλ παιχνιδιού.Ο μεν Γουόκαπ έγινε ο σωματοφύλακας που είχε ανάγκη ο 33χρονος γκαρντ στην άμυνα, ο δε Ντόρσεϊ ο παίκτης που μπορούσε συχνά να τραβάει την ομάδα στο σκοράρισμα για να παίρνει αυτό το βάρος από πάνω του.

 

Ο Σλούκας είχε πλέον τον ρόλο του 6ου παίκτη στον Ολυμπιακό, όπως και στα χρόνια του στην Φενέρμπαχτσε. Ήταν όμως ο ηγέτης που είχε ανάγκη η ομάδα του Πειραιά. Αυτός που έπαιρνε όλες τις σημαντικές αποφάσεις και τα μεγάλα σουτ. Με ένα τέτοιο σουτ εκτέλεσε την Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ στις 28 Οκτωβρίου 2021 για την 6η αγωνιστική της EuroLeague. Με ένα άλλο buzzer-beater εκτέλεσε την Αναντολού Εφές στις 10 Φεβρουαρίου 2022 για την 26η αγωνιστική.

Μερικούς μήνες αργότερα, σε έναν από τους πιο κρίσιμους αγώνες της σεζόν, βγήκε μπροστά στο Game 3 των playoffs με την Μονακό εκτός έδρας σημείωσε 21 πόντους στο break των “ερυθρόλευκων”, με το οποίο πήραν ξανά προβάδισμα στην σειρά μετά την ήττα τους στο ΣΕΦ στο Game 2.

Ο Ολυμπιακός τελικά έμελλε να αποκλειστεί στον ημιτελικό του Final Four λόγω του buzzer-beater του Μίτσιτς, αλλά έκανε το νταμπλ στην Ελλάδα. Ο δρόμος είχε στρωθεί.

Την φετινή σεζόν ο Σλούκας είχε ξανά τον ίδιο ρόλο. Με τον Κάναν να παίρνει την θέση του Ντόρσεϊ στο ρόστερ, ο Σλούκας ήταν αυτός που έπρεπε να κρατάει την second unit των “ερυθρόλευκων”.

Στην χρονιά της απόλυτης εκτόξευσης του – MVP της EuroLeague – Σάσα Βεζένκοβ, ο Σλούκας αποτέλεσε το μυαλό και την ήρεμη δύναμη του Ολυμπιακού. Και ήταν αυτός που σημείωσε το μεγαλύτερο σουτ της σεζόν, όταν εκτέλεσε στο Game 3 την Φενέρμπαχτσε με buzzer-beater τρίποντο μέσα στην Τουρκία, στον επίλογο μίας εκ των κορυφαίων εμφανίσεων της καριέρας του με την “ερυθρόλευκη” φανέλα.

Ο Ολυμπιακός την φετινή σεζόν κατέκτησε και τους τρεις τίτλους που διεκδίκησε στην Ελλάδα (Πρωτάθλημα, Κύπελλο ΟΠΑΠ και Super Cup) και έφτασε δύο σουτ – αυτό που ευστόχησε ο Γιουλ και αυτό που αστόχησε ο Σλούκας – από την κατάκτηση της EuroLeague. Πέντε τίτλοι και ένας τελικός EuroLeague σε μία διετία είναι ένας εξαιρετικός απολογισμός. Και ο Σλούκας έβαλε κάτι παραπάνω από ένα λιθαράκι σε αυτή την πορεία, κάτι που δεν αμφισβητεί κανείς.

 

Η κληρονομιά που αφήνει και ο επίλογος

Ο Κώστας Σλούκας είχε δηλώσει αρκετές φορές μετά την αποχώρησή του για την Φενέρμπαχτσε το καλοκαίρι του 2015 ότι κάποια στιγμή θα ήθελε να επιστρέψει. Έκανε πράξη τα λόγια του. Σε μία περίοδο που τον ζητούσε όλη η Ευρώπη, ο ίδιος αποφάσισε το 2020 ότι ήθελε να επιστρέψει στον Ολυμπιακό, σε μία κίνηση που έδειξε αντίστοιχα σε όλους ότι οι “ερυθρόλευκοι” ήταν έτοιμοι πλέον να επιστρέψουν στο προσκήνιο.

Η δεύτερη θητεία του Κώστα Σλούκα με τα “ερυθρόλευκα” έχει ξεκάθαρα θετικό πρόσημο. Ο 33χρονος γκαρντ φόρεσε ξανά την φανέλα της ομάδας που αγάπησε για να την βοηθήσει να επιστρέψει στην ελίτ. Όπως και να εξετάσει κάποιος την τελευταία τριετία, είναι σαφές ότι από την πλευρά του ο Θεσσαλονικιός γκαρντ έκανε αυτό που του ζητήθηκε, ταίριαξε ιδανικά στο εξαιρετικό σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα και συνέβαλε σημαντικά στην κατάκτηση 5 εγχώριων τίτλων και μία παρουσία στον τελικό της EuroLeague. Και αυτή είναι η κληρονομιά του από την δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό.

Ο Σλούκας αποχώρησε ως Κωστάκης το 2015, αλλά επέστρεψε ως Κώστας το 2020. Έγινε ο ηγέτης που είχε ανάγκη ο Ολυμπιακός. Έβαλε μεγάλα σουτ, πήρε σημαντικές αποφάσεις, έζησε το όνειρό του να φορέσει ξανά τα “ερυθρόλευκα”. Είχε μία γεμάτη τριετία και πλέον ετοιμάζεται για μία νέα πρόκληση, αφού επιθυμούσε να έχει έναν αυξημένο ρόλο.

Είναι δικαίωμά του αυτό. Όπως είναι και δικαίωμα του Γιώργου Μπαρτζώκα να θεωρεί ότι τον χρησιμοποίησε όπως αυτός πίστευε ότι ήταν καλύτερο προκειμένου να φτάσει ο Ολυμπιακός τους στόχους του. Οι 5 τίτλοι και η φετινή τρομερή σεζόν των “ερυθρόλευκων” μοιάζει με το πιο ισχυρό επιχείρημα σε αυτό.

Τώρα πλέον, ο Ολυμπιακός οφείλει να κοιτάξει την επόμενη μέρα του, την νέα εποχή του. Την “μετά Σλούκα και Βεζένκοβ” εποχή του. Δεν θα είναι εύκολο να καλύψει αυτά τα δύο κενά που δημιουργήθηκαν, τόσο σε αγωνιστικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο προσωπικότητας. Η ομάδα του Πειραιά όμως οφείλει να κοιτάζει μπροστά πλέον. Το παρελθόν ανήκει στο παρελθόν και δεν υπάρχει λόγος να κοιτάζει κάποιος πίσω. Σημασία έχουν αυτά που ακολουθούν.