Τριπλό σφύριγμα της λήξης από τον Νικόλα Νεοκλέους στη ρεβάνς της Ανόρθωσης με το ΑΠΟΕΛ. Τι ακολούθησε; Χάος! Ο Σαμπάλα έτρεχε τον Ουάρντα, η φυσούνα είχε πάρει «φωτιά» από τις αντιπαραθέσεις, παίκτες μπροστά στις κερκίδες, στον χώρο της μεσαίας γραμμής οι ψυχραιμότεροι προσπαθούσαν να κατευνάσουν τα πνεύματα… Το συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει ο οποιασδήποτε, είναι ένα και μοναδικό. Αποτύχαμε, για άλλη μια φορά ως κυπριακό ποδόσφαιρο, όμως, υπάρχει ελπίδα.
Γιατί υπάρχει ελπίδα; Γιατί ο Αμπαρτζουμιάν (και όχι μόνο-αυτόν «έπιασε» η κάμερα), απείχε από όλα αυτά, κατέβασε το παιδάκι του από τις κερκίδες, τον κράτησε μακριά από τις αντιπαραθέσεις και άρχισε να παίζει μαζί του με μια μπάλα!
Ο Αρμένιος, με αυτή την κίνηση, μας έκανε να δούμε φως στην άκρη του τούνελ. Σ’ ένα ματς που θα μείνει στην ιστορία, για αρνητικούς λόγους, η ομορφότερη εικόνα, ήρθε μετά το τέλος του αγώνα.
Να ξεχάσουμε όλα τα άσχημα που έγιναν στο «ΠΑΠ» δεν γίνεται, αλλά τουλάχιστον ας κρατήσουμε και αυτήν την πανέμορφη κίνηση του Αμπαρτζουμιάν.
Υ.Γ Σε μια κοινωνία που επικρατεί το μίσος, το χάος και η απανθρωπιά, να είστε ο (κάθε) Αμπαρτζουμιάν.
Θράσος Δημητρίου
