Το εύκολο για την ΑΕΛ είναι να αποδώσει την ήττα από τον Απόλλωνα στην αποβολή του (απαράδεκτου για την ενέργειά του) Μανουέλ Τόρες. Όχι γιατί δεν επηρέασε την προσπάθεια της –προφανώς και δυσκόλεψε το έργο της, αλλά διότι θα ‘ναι σαν να βλέπει το δέντρο και να χάνει το δάσος.
Η ομάδα της Λεμεσού έχει τρομερές αδυναμίες στο παιχνίδι της και φανερό έλλειμμα ποιότητας από τη μέση και μπροστά. Η προσπάθεια από μόνη της ή το να μειώνει τις ευκαιρίες που δέχεται από τον αντίπαλο, δεν αρκούν από μόνα τους για να γίνουν τα βήματα προς τα μπρος.
Άλλαξε προπονητή κι όσο κι αν ο Παντελίδης δεν είναι μάγος για να τα αλλάξει όλα μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, δεν βλέπουμε μεγάλα και ουσιαστικά σημάδια βελτίωσης στον τρόπο ανάπτυξής της.
Η ΑΕΛ δεν αποδίδει καλό ποδόσφαιρο, έχει τεράστιο πρόβλημα στη δημιουργία ευκαιριών και σε τέτοιου είδους αγώνες, δείχνει ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα περισσότερο καταστρέφοντας το παιχνίδι του αντιπάλου παρά να επιβληθεί με το δικό της.
Έκανε τέσσερεις μεταγραφές για να βελτιωθεί στο επιθετικό κομμάτι, ακόμη καλά καλά όμως οι νεοαποκτηθέντες δεν έχουν μπει στην ομάδα κι όσο κι αν πει κανείς ότι χρειάζονται χρόνο, τέτοια πολυτέλεια δεν την έχει η ίδια η ΑΕΛ!
Στο πρωτάθλημα μοιάζει απίθανο να προλάβει την πρώτη εξάδα κι αν δεν αλλάξει άρδην η εικόνα της μέχρι τον επαναληπτικό με τον Απόλλωνα, κινδυνεύει σοβαρότατα να τελειώσει η χρονιά γι’ αυτήν από τον Μάρτιο…
Ανδρέας Βεντούρης
