Σαν τη Γοργόνα του αστικού μύθου και του παραμυθιού ένα πράγμα. Σαν τη Γοργόνα που ζει με την ίδια απορία εδώ και αιώνες. Ζει άραγε ο βασιλιάς Αλέξανδρος; Οι ναύτες και οι κάθε λογής διαβάτες συνήθισαν, λέει, να απαντούν στη Γοργόνα για να μην την στεναχωρήσουν πως “ο βασιλιάς Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει”. Εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα, μια Γοργόνα που έχει πιάσει στασίδι στις όχθες του ποταμιού Χάντσον ρωτούσε εάν ζουν οι βασιλιάδες Νικς.
Γράφει ο Βασίλης Σκουντής
Ο ψόφος και η νεκρανάσταση
Οι περαστικοί της έλεγαν τη μαύρη αλήθεια, πως δηλαδή οι λεγάμενοι έχουν ψοφήσει, αλλά αίφνης νεκραναστήθηκαν και όλα τα υπόλοιπα είναι Ιστορία. Αυτή η Ιστορία μπήκε στις ράγες με τις δυο διαδοχικές προκρίσεις τους απέναντι στους Πίστονς και στους Σέλτικς (τους οποίους μάλιστα εκθρόνισαν πρόωρα) και από αύριο θα παλέψουν για να ξορκίσουν τους δαίμονες που τους κατατρύχουν εδώ και 25 χρόνια!
Ναι, μα τον Θεό, τόσα έχουν περάσει από το 2000, όταν οι Νεοϋορκέζοι εμφανίσθηκαν για τελευταία φορά (πριν από την τρέχουσα εκστρατεία τους) σε σειρά τελικών της Ανατολής και μάλιστα τότε αποκλείσθηκαν με 4-2 από τους βιωματικούς αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίζουν και τώρα.
Οι ακατονόμαστοι Πέισερς
Τους ακατονόμαστους ντε, τους Πέισερς με τους οποίους λατρεύουν να αλληλομισιούνται! Συμπληρώθηκε λοιπόν ένα τέταρτο του αιώνα από την προηγούμενη συμμετοχή τους σε τελικούς της Ανατολής και 25+1 χρόνια από την τελευταία παρουσία τους σε τελικούς του ΝΒΑ: τη σεζόν 1998-1999, υπό το κράτος του lock out, διεκδίκησαν τον τίτλο τον οποίο λαχταράνε από το μακρινό 1973, αλλά οι τότε αναδυόμενοι Σπερς έβαλαν τα θεμέλια της δυναστείας τους επικρατώντας με 4-1 και τους χάλασαν τη ζαχαρένια.
Και ποιους είχαν αποκλείσει το 1990 για να παίξουν στους τελικούς και να διεκδικήσουν το στέμμα; Μα, με ποιους άλλους; Με τους Πέισερς βεβαίως βεβαίως.
Από το Millennium και πέρα οι Νικς φρόντισαν να επιβεβαιώνουν την αγοραία ελληνική παροιμία που λέει “πότε ο Γιάννης δεν μπορεί, πότε ο κώλος του πονεί”.
Το φάντασμα της όπερας και τα χρόνια της φαγούρας
Όλα αυτά τα χρόνια τριγύριζαν επί ματαίω, κομπάρσοι σε μια παράσταση που κάνει διαχρονικά θραύση στα θέατρα του Μπροντγουέι!
Το φάντασμα της όπερας!
Αυτό το φάντασμα παραμεγάλωσε στα επτά χρόνια φαγούρας (2013-2014 έως 2019-2020) στα οποία δεν προκρίθηκαν καν στα playoffs, αλλά τις τελευταίες τρεις σεζόν και μετά το φιάσκο της περιόδου 2021-22 (Νο 11 με 37-45) δίνουν ανελλιπώς “παρών”.
Πρόπερσι οι δις πρωταθλητές toy NBA (1970, 1973) απέκλεισαν τους Καβαλίερς, αλλά στους ημιτελικούς τους «καθάρισαν» οι Νικς, ενώ πέρυσι ξανακαβάλησαν έναν γύρο (με τους Σίξερς), προτού αποκλεισθούν στους ημιτελικούς…
Και ποιοι τους κλότσησαν από τον δρόμο προς τους τελικούς της Ανατολής λέτε;
Μα φυσικά οι λατρεμένοι, πλην έχθιστοι αντίπαλοι τους, οι Πέισερς.
Mαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε
Τους ακατονόμαστους από την Ιντιανάπολις θα ξαναβρούν στην επικείμενη σειρά των τελικών της Ανατολής, αυτό το ζευγάρι τρέφει και τους δυο, τουτέστιν μαζί δεν κάνουνε και χώρια δεν μπορούνε!
Aρχής γενομένης από αύριο οι δυο ομάδες θα βρεθούν αντιμέτωπες για ένατη φορά σε μια σειρά της post season με τους Πέισερς να πλειοδοτούν τόσο σε προκρίσεις με σκορ 5-3, όσο και σε νίκες στα μεταξύ τους ματς με 26-22, ενώ οι Νικς έχουν προβάδισμα στις αναμετρήσεις της κανονικής περιόδου με 102-96.
Στην εφετινή κανονική περίοδο αναμετρήθηκαν τρεις φορές με σκορ 2-1 υπέρ των Νικς σε κλειστά, αμφίρροπα και αμυντικογενή ματς που κρίθηκαν με συνολική διαφορά 17 πόντων (102-96, 101-95, 91-101). Αυτό ίσως αποτελεί ένα πρόκριμα για το τι θα επακολουθήσει στο καινούργιο αλισβερίσι τους στο οποίο θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι!
Από τα οκτώ ανταμώματα τους στα playoffs οι Πέισερς επικράτησαν στα πέντε (1995, 1998, 2000, 2013, 2024) και οι Νικς στα τρία (1993, 1994, 1999), μάλιστα η τελευταία πρόκριση τους οδήγησε στην ακροτελεύτια συμμετοχή τους στους τελικούς του ΝΒΑ.
Ο Τίμποντο, ο μπαμπάς Μπράνσον και οι επτά αγέννητοι Νικς
Έναν χρόνο αργότερα οι Πέισερς πήραν το αίμα τους πίσω και μάλιστα σε εκείνη την ομάδα των Νικς που έπαιξε για τελευταία φορά (πριν από την τωρινή) σε σειρά τελικών Ανατολής αγωνιζόταν ο πατέρας του Τζέιλεν Μπράνσον, Ρικ Μπράνσον, ενώ ο νυν προπονητής Τομ Τίμποντο ανήκε στο τεχνικό επιτελείο με head coach τον Τζεφ ΒανΓκάντι!
Πόσος καιρός έχει περάσει από τότε; Τόσος ώστε επτά νυν παίκτες των Νικς ήταν ακόμη αγέννητοι!
Τόσος ώστε –όπως σημείωνε χθες το ESPN- στο Νο 1 των charts φιγούραρε ο Κάρλος Σαντάνα, ενώ η ταινία “Gladiator” με πρωταγωνιστή τον Ράσελ Κρόου μάζευε πέντε βραβεία Οσκαρ! Το σύγχρονο νταλαβέρι των Νικς με τους Πέισερς χαρακτηρίζεται από ένα οξύμωρο σχήμα: είναι μια old-school αντιπαράθεση προσαρμοσμένη σε new-age συνθήκες.
Την ώρα που θα βρίσκονται ενώπιος ενωπίω οι συμπαίκτες στην Εθνική ομάδα των ΗΠΑ Τζέιλεν Μπράνσον και Ταϊρις Χαλιμπέρτον, οι συμπαίκτες στους πρωταθλητές του 2019 Ράπτορς Πασκάλ Σιακάμ και Όου Τζι Ανουνόμπι και ο μέντορας (Ρικ Καρλάιλ) με τον μαθητή του (Τζέιλεν Μπράνσον) στην κοινή τριετία τους στους Μάβερικς, από κάποια γωνία θα ξεμυτίζουν αυτοί που έγραψαν όχι απλώς την Ιστορία, αλλά τη Μυθολογία των μαχών του παρελθόντος, που αρκετές φορές ξέφυγαν από τα δήθεν όρια του δήθεν επιτρεπτού!
Ο εχθρός και τα στοιχήματα του Μίλερ με τον Σπάικ Λι
Ο Ρέτζι Μίλερ, ο Ρικ Σμιτς, ο Ντέιλ και ο Αντόνιο Ντέιβις, ο Πατ Γιούιν, ο Τζον Σταρκς, ο Τσαρλς Οκλι και –επειδή δεν λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή- ο Σπάικ Λι, που μάλιστα έβαζε στοιχήματα με τον Καλιφορνέζο σταρ της ομάδας της Ιντιανάπολις ο οποίος είχε ως μότο της ζωής του –και το έκανε τίτλο στην αυτοβιογραφία του- το “I love being the enemy”!
Εάν νικούσαν οι Πέισερς, τότε ο Σπάικ Λι θα έδινε στην επόμενη ταινία του έναν ρόλο πρωταγωνίστριας στη σύζυγο του Μίλερ! Εάν νικούσαν οι Νικς, τότε ο Μίλερ θα έμπαινε μόνος του στη φυλακή για να προσφέρει κοινωνική εργασία!
Εκείνες οι σειρές που οικοδόμησαν μια από τις κλασικότερες αντιπαλότητες στα χρονικά του ΝΒΑ ήταν μοναδικές, αξέχαστες, κολασμένες: με τα συγκλονιστική φινάλε, τα buzzer beaters, τους καυγάδες, τα σέα τους, τα μέα τους και δεν συμμαζεύεται.
Θα χρειαζόταν όχι ένα κείμενο σαν αυτό, αλλά ολόκληρο βιβλίο για να χωρέσει αυτά τα επεισόδια που προφανώς ξαναγυρίζουν στις μνήμες τώρα που οι δυο ομάδες συγκρούονται με λάφυρο μια θέση στους τελικούς και την ευκαιρία να ανέβουν στο θρόνο.
Η κολεγιακή χημεία και τεχνογνωσία
Στην προκειμένη περίπτωση η είδηση δεν έχει να κάνει με τους Πέισερς που έπαιξαν και πέρυσι στους τελικούς της Ανατολής (ηττώμενοι από τους μετέπειτα πρωταθλητές Σέλτικς), αλλά με τους Νικς οι οποίοι επιστρέφουν δριμύτεροι έπειτα από χρόνια και ζαμάνια.
Επιστρέφουν με την προσδοκία να διανύσουν όλο τον δρόμο, χρησιμοποιώντας πέρα από το ταλέντο και την ποιότητα τους και μια τεχνογνωσία αποκτηθείσα εν τω κολεγίω.
Βεβαίως άλλα είναι τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, αλλά -ειρήσθω εν παρόδω- οι Νεοϋορκέζοι έχουν στις τάξεις τους τρεις παίκτες και μάλιστα συμπαίκτες που κραδαίνουν πέντε τίτλους στο NCAA, αγωνιζόμενοι στη Βιλανόβα.
Η πατερίτσα του ΝτιΒιτσέντζο και ένας Μπρίτζες για… Γκίνες
Δυο δαχτυλίδια φορά ο Τζέιλεν Μπράνσον, άλλα δυο ο Μάικαλ Μπρίτζες και ένα ο Τζος Χάρτ, μάλιστα το 2016 έπαιξαν μαζί έχοντας στην παρέα τους και τον πρώην παίκτη των Νικς και νυν των Τίμπεργουλβς Ντόντε ΝτιΒιντσέντζο, ο οποίος τους ξεπέρασε το 2021, όταν φόρεσε και το στέμμα του πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Μπακς, έστω κι αν μετά το τρίτο ματς του Α’ γύρου των playoffs (με τους Χιτ) καθόταν στον πάγκο παρέα με τις… πατερίτσες του!
Α, για να μην το ξεχάσω: ο Μπρίτζες αποτελεί μια πολύ αξιοσημείωτη περίπτωση και δεν αποκλείεται στο μέλλον να δει την αφεντομουτσουνάρα του να φιγουράρει στο μπασκετικό βιβλίο Γκίνες! Τι σοι ρεκόρ έχει ο 29χρονος “Αρχιφύλακας”, όπως είναι το παρατσούκλι του; Λοιπόν, στις επτά σεζόν στις οποίες κατοικοεδρεύει στο ΝΒΑ με τρεις διαφορετικές ομάδες (Σανς, Νετς, Νικς) δεν έχει χάσει ούτε… μισό ματς!
Μετά και τη σειρά με τους Σέλτικς αριθμεί 607 στους 607 απανωτούς αγώνες και είναι ο μοναδικός εν ενεργεία παίκτης του ΝΒΑ με τέτοιο σερί, αλλά βεβαίως έχει να φάει πολλά ψωμιά ακόμα για να φτάσει τον Ει Σι Γκριν, ο οποίος “έγραψε” 1192 διαδοχικά ματς σε 16 σεζόν (1986-2001) με τέσσερις ομάδες.
Ο λήθαργος και η φωνάρα του Σινάτρα
Αυτά είναι τα παρασυνελευόμενα της Ιστορίας: αυτής της παλιάς, αλλά ολοκαίνουργιας Ιστορίας η πρώτη πράξη της οποίας θα ανέβει αύριο το βράδυ στη σκηνή του Madison Square Garden.
Και κάπου εκεί, εκτός από τους πρωταγωνιστές της δεκαετίας του ’90 και τους σύγχρονους επιγόνους τους, μπορεί να εμφανισθεί και ο Φρανκ Σινάτρα για να τραγουδήσει με τη φωνάρα του (εξ ου και το προσωνύμιο «The Voice») ένα σουξέ του που κολλάει γάντι στην περίσταση…
“New York, New York, I wanna wake up in that city, that doesn’t sleep”!
Ουδέν ψευδέστερον τούτου, βεβαίως: στο μπάσκετ αυτή η πόλη είχε πέσει σε λήθαργο εδώ και 25 χρόνια, αλλά τώρα ξύπνησε από αυτή τη χειμερία νάρκη της, ανασηκώθηκε για τα καλά και επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω!
Με τους έτερους Καππαδόκες, τους Θάντερ και τους Τίμπεργουλβς που κονταροχτυπιούνται από απόψε στους τελικούς της Δύσης επιφυλάσσομαι να καταπιαστώ εν ευθέτω χρόνω, πολλώ δε μάλλον από τη στιγμή που έχω την καψούρα μου με τον Σέι Γκίλτζεους- Αλεξάντερ και τη συμμορία του.
