Έπαιξε για μια διετία στο ΑΠΟΕΛ αλλά αγαπήθηκε όσο λίγοι ξένοι που πέρασαν από την ομάδα.
Το όνομα του έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών και όχι άδικα μιας και με την Βραζιλιάνικη φινέτσα του ξεσήκωνε τα πλήθη.
Για τον βραχύσωμο Βραζιλιάνο Βεριντιάνο Μαρτσέλο ο λόγος ο οποίος από το 1998 μέχρι το 2000 ήταν στο ΑΠΟΕΛ και πανηγύρισε και το Κύπελλο της σεζόν 1998-1999, ένα κυριολεκτικά δικό το Κύπελλο.
Το balla.com.cy τον συνάντησε στην Λευκωσία όπου βρίσκεται για μερικές μέρες και με μεγάλη χαρά μας άνοιξε την καρδιά του.
Θυμήθηκε τις μεγάλες στιγμές του στο ΑΠΟΕΛ, τον κόσμο, μας μίλησε για τους φίλους του στην Κύπρο, πως έγινε η μεταγραφή του τότε από την ΑΕΚ Αθηνών και για τους δύο γιους του που παίζουν σε ΠΑΟΚ και Άρη Θεσσαλονίκης αντίστοιχα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟΥ

Μαρτσέλο, τι θυμάσαι από την παρουσία σου στο ΑΠΟΕΛ; «Θυμάμαι όλες τις καλές στιγμές με το ΑΠΟΕΛ που δεν ήταν και λίγες. Πέρασα πολύ όμορφα, χρόνια που δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Ο κόσμος από την πρώτη στιγμή με αγκάλιασε, μου έδειξε μεγάλη αγάπη και όλα αυτά δεν μπορώ να τα ξεχάσω. Είναι πράγματα που τα κουβαλά μαζί σου σε ολόκληρη σου την ζωή. Η αγάπη του κόσμου είναι αυτή που μένει. Νιώθω τυχερός και χαρούμενος που ήρθα σε αυτή την χώρα για να παίξω ποδόσφαιρο».

Ποιοι άνθρωποι συνέβαλαν ώστε να έρθεις στην Κύπρο, με ποιους είχε επαφές τότε; «Ο κύριος Χριστόδουλος Συμεωνίδης κατά κύριο λόγο και ο κύριος Χρίστος Τριανταφυλλίδης. Γενικότερα ολόκληρη η διοίκηση έπαιξε τον ρόλο της. Δεν ήταν εύκολες χρονιές, κάθε άλλο, ήταν δύσκολες εποχές και αυτοί οι άνθρωποι έφτιαξαν ένα δυνατό σύνολο, ένα δυνατό ΑΠΟΕΛ. Η αλήθεια είναι ότι δεν το περίμενα όλο, αυτό, δεν περίμενα να ζήσω τέτοια όμορφα πράγματα. Εκτός από το καθαρά επαγγελματικό κομμάτι βρήκα και καλούς ανθρώπους γύρω μου. Όλο αυτό με άγγιξε στην καρδιά πραγματικά και προσπάθησα ακόμα περισσότερο να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό».

Ήρθες σαν μεγάλο όνομα από την ΑΕΚ Αθηνών, ήσουν ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ξάνθης, πως σε έπεισαν; «Η αλήθεια είναι ότι εγώ ήξερα πολλά για το ΑΠΟΕΛ, για το μέγεθος του, την ιστορία του, ότι πρόκειται για μια μεγάλη ομάδα με κόσμο. Γι’ αυτό αποφάσισα να έρθω εδώ. Όταν ήρθα και γνώρισα αυτούς τους ανθρώπους η αγάπη μου για το ΑΠΟΕΛ έγινε ακόμα μεγαλύτερη».

Ο ΤΕΛΙΚΟΣ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ

Ποιες στιγμές με το ΑΠΟΕΛ σου έμειναν χαραγμένες στο μυαλό, ο κόσμος θυμάται τα δύο σου γκολ στον τελικό Κυπέλλου του 1999 και την κατάκτηση το τροπαίου, του μοναδικού σου με το ΑΠΟΕΛ: «Ναι, θυμάμαι εκείνο τον τελικό, υπήρχε πολύ όμορφη ατμόσφαιρα, οι ΑΠΟΕΛΙΣΤΕΣ γέμισαν το Τσίρειο και στο τέλος πανηγυρίσαμε. Έβαλα τα δύο από τα τρία γκολ. Βέβαια στο μυαλό μου είναι χαραγμένος και ο επαναληπτικός ημιτελικός με την Ομόνοια. Είχαμε αρκετό κόσμο στο Μακάρειο, νικήσαμε 3-0 σε ένα μεγάλο παιχνίδι και προκριθήκαμε. Ήταν μια ατμόσφαιρα που μου θύμιζε Βραζιλία. Αισθανόμουν πολύ καλά, ήθελα να δώσω το καλύτερο και νομίζω το έδωσα».

Από τα ντέρμπι με την Ομόνοια τι θυμάσαι; «Τι να πω γι’ αυτά τα παιχνίδια. Σε όποια θέση και να ήταν η κάθε ομάδα ήταν τεράστια ντέρμπι. Αυτή η ατμόσφαιρα, αυτός ο παλμός στα ντέρμπι στο Μακάρειο θα μου μείνει αξέχαστος. Είναι από τα μεγαλύτερα ντέρμπι που μπορεί να ζήσει κάποιος. Η Ομόνοια ήταν πολύ δυνατή τότε όπως και η Ανόρθωση που πήρε το πρωτάθλημα αλλά στο Κύπελλο αποκλείσαμε την Ομόνοια στα ημιτελικά και νικήσαμε την Ανόρθωση στον μεγάλο τελικό. Αξέχαστες στιγμές».

Θυμάσαι το σύνθημα που έβγαλαν για εσένα οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ; «Και βέβαια το θυμάμαι και προσπαθούσα πάντα να το επιβεβαιώνω μέσα στο γήπεδο (γέλια). Τους Πορτοκαλί τους έχω μέσα στην καρδιά μου, ήταν απίστευτη η στήριξη τους προς το πρόσωπο μου».

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ…

Έχεις φίλους στην Κύπρο, έχει επαφές με παλιούς συμποδοσφαιριστές σου; «Στην Κύπρο έχω τον φίλο μου τον Φάνο που δεν είναι απλά φίλος μου, είναι αδελφός μου. Κάθε χρόνο έρχεται στην Ελλάδα και με βρίσκει, είμαστε πολύ κοντά, μιλάμε συνεχώς. Μιλώ και με το Νεκτάριο και με τον Χαραλαμπίδη. Ήταν οι μικροί της ομάδας τότε αλλά ήμασταν πολύ κοντά. Κρατώ επαφή και με τον κύριο Χριστόδουλο Συμεωνίδη».

Ποιος ήταν ο καλύτερος σου συμπαίκτης στο ΑΠΟΕΛ; «Ήταν πολλοί, αν πω κάποιον θα αδικήσω τους υπόλοιπους. Είχε πολύ καλούς ποδοσφαιριστές. Ήταν ο Γιάννος Ιωάννου, ο Λούκας Χατζηλούκας, ο Πέτκοβιτς, ο Κότσιτς, ο Άντρος Πετρίδης ο τερματοφύλακας. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κάποιον. Όλοι έδωσαν κάτι σε αυτή την ομάδα για να μεγαλώσει».


Ο Μαρτσέλο με τον αδελφικό του φίλο και γνωστό οπαδό του ΑΠΟΕΛ Φάνο Θεοφάνους ιδιοκτήτης του κουρείου Fanos Hair Studio.

Είχε και άλλους Βραζιλιάνους τότε στην Κύπρο; «Είχε η ΑΕΚ εκείνους τους τρεις πολύ καλούς ποδοσφαιριστές Βραζιλιάνους (σ.σ. Παουλίνιο, Εντβάλντο, Τοϊντζέ) και ήμουν κι εγώ αν θυμάμαι καλά».

Τότε ήταν μόνο τρεις οι ξένοι που έκαναν την διαφορά και πολύ καλοί Κύπριοι, τώρα δεν παίζουν οι Κύπριοι πολύ: «Αυτό είναι κρίμα και δεν γίνεται μόνο στην Κύπρο, γίνεται και στην Ελλάδα. Αυτοί που διοικούν το ποδόσφαιρο πρέπει να κάνουν κάτι. Υπάρχουν πολλοί καλοί Κύπριοι. Ο ΠΑΟΚ στις μικρότερες ηλικίες έχει πολλούς Κύπριους που είναι στην Θεσσαλονίκη αντί στην Κύπρο. Πρέπει όλοι να δουν τι θα κάνουν για να μην εξαφανίζονται οι Κύπριοι ποδοσφαιριστές. Όλες οι ομάδες να επενδύσουν στις Ακαδημίες για να βοηθήσουν τα παιδιά από ταλέντα να γίνουν επαγγελματίες».

Επέστρεψες στην Κύπρο μετά από αρκετά χρόνια αλλά από άλλο πόστο, όχι σαν ποδοσφαιριστής. Τι άλλαξε από τότε που έπαιζες στο νησί μας και στο ΑΠΟΕΛ; «Ναι επέστρεψα στην Κύπρο στο προπονητικό τιμ της ΑΕΛ με τον Γιάννη Ματζουράκη και μετά στην Ομόνοια. Άλλαξαν πολλά από τότε που ήμουν ποδοσφαιριστές στην Κύπρο. Οι συνθήκες έγιναν πολύ καλύτερες, οι ποδοσφαιριστές αμείβονται πολύ καλύτερα, όλα έχουν βελτιωθεί».

Ναι αλλά οι ξένοι που έρχονται δεν είναι του επιπέδου του δικού σας οι περισσότεροι, εσεις κάνατε την διαφορά: «Να σας πω. Είναι άλλο ποδόσφαιρο πλέον αλλά οι αξίες εδώ στην Κύπρο οι ποδοσφαιρικές παραμένουν οι ίδιες. Δεν είναι μόνο να έρθει ένας ξένος στην Κύπρο και να αγωνιστεί. Σ εαυτή την χώρα παίζει ακόμα ρόλο το συναίσθημα. Πρέπει αυτός που θα έρθει να δέσει με όλο αυτό. Είναι μια χώρα μικρή που αγαπά το ποδόσφαιρο και ένας ξένος μπορεί να είναι καλός αλλά να μην δέσει με τα υπόλοιπα. Εγώ όλο αυτό το ένιωσα από την πρώτη στιγμή στο ΑΠΟΕΛ και ήθελα να δίνω πάντα το καλύτερο γι’ αυτή την ομάδα. Και μην ξεχνάτε ότι μόνο τρεις ήταν οι ξένοι στην Κύπρο τότε».

Όλο αυτό σου θυμίζει την Βραζιλία; «Την Βραζιλία αλλά την παλιά Βραζιλία, όχι την τωρινή. Την Βραζιλία που η οικογένεια ήταν πάνω από όλα».

«ΤΟ ΑΠΟΕΛ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ»

Παρακολουθείς την πορεία του ΑΠΟΕΛ; Φέτος δεν τα πηγαίνει και τόσο καλά: «Το ΑΠΟΕΛ μόνο με την ύπαρξη του επιβάλλεται να πρωταγωνιστεί. Δεν είναι ότι δεν πάει καλά, απλά δυνάμωσαν και άλλες ομάδες. Αυτό σου στέλνει το μήνυμα ότι πρέπει να δουλέψεις περισσότερο και να δυναμώσεις την δική σου ομάδα για να μπορέσεις να κρατηθείς ψηλά. Το ΑΠΟΕΛ κάθε χρόνο πρέπει να είναι δυνατό, ο κόσμος να είναι εκεί να το στηρίζει όπως θυμάμαι εγώ να το στηρίζει και η ομάδα θα βρει τον δρόμο της».

Εσύ τι κάνεις τώρα, είσαι στο ποδόσφαιρο; «Τώρα δεν είμαι στο ποδόσφαιρο, είμαι δίπλα στα παιδιά μου που παίζουν ποδόσφαιρο και τα στηρίζω. Μετά θα δω τι θα κάνω και πως θα επιστρέψω ξανά».

Από ότι ξέρω οι γιοι σου παίζουν ποδόσφαιρο: «Ναι. Ο μεγάλος είναι 17 είναι στον Άρη στην U19 και ο μικρός στον ΠΑΟΚ στους U15. Ο μεγάλος είναι επιθετικός, ο μικρός κεντρικός αμυντικός».

Πώς κατέληξαν σε ΠΑΟΚ και Άρη; «Εγώ ήθελα να να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Eίχαν στο σχολείο την Aκαδημία της Γιουβέντους και έγιναν μέλη της. Ο Αλέξανδρος στην ηλικία των 7 ετών και ο Λούκας από όταν ήταν 3.5 χρόνων όταν άρχισαν νa παίζουν εκεί. Τον μικρό τον διάλεξε ο ΠΑΟΚ και τον μεγάλο τον πήρε ο Άρης».

Τι  συμβαίνει στο σπίτι όταν παίζει ο ΠΑΟΚ-Άρης; «Μία φορά είμαι με τον έναν και μία τον άλλον. Προσπαθώ να κρατήσω την ισορροπία. Όταν παίζουν μεταξύ τους, είμαι με την ισοπαλία (γέλια)».

Ποιες συμβουλές τους έχεις δώσει και θα έδινες σε οποιοδήποτε παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο; «Η ενασχόληση με το ποδόσφαιρο είναι κάτι που κάνει τα παιδιά να προσέχουν το σώμα τους, τη διατροφή τους. Είναι πολύ θετικό. Χώρια που ξέρω που βρίσκονται όταν είναι στην προπόνηση ή σε έναν αγώνα. Μέσα από αυτό μένει πειθαρχημένος. Θα γίνει ένας καλός άνθρωπος για την κοινωνία. Αυτό είναι το πιο σημαντικό για να γίνεις ποδοσφαιριστής. Φυσικά θέλει και τύχη. Θα πρέπει να είναι σε μία ομάδα που έχει στόχους. Να αγαπάνε αυτό που κάνουν. Να αγαπάνε το σώμα τους. Να κάνουν καλά το πρόγραμμά τους, να κοιμούνται καλά και να προσέχουν. Δεν θέλω να χάσουν τη ζωή τους, γιατί αύριο μεθαύριο δεν ξέρουμε τι μπορεί να γίνει, μπορεί να μην θελήσουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο».


Ο Βεριντιάνο Μαρστέλο με τον συντάκτη του Balla.com.cy Χρίστο Χρίστου.

Τι ξέρουν για την καριέρα σου; Σε ρωτάνε; Ξέρουν ότι έπαιξε στο ΑΠΟΕΛ; «Γνωρίζουν ότι κάποτε έπαιζα ποδόσφαιρο και σίγουρα όταν ήταν πιο μικροί τους άρεσε να παίζω μαζί τους. Στην εποχή μας, αν ανοίξεις έναν υπολογιστή, μπορείς να δεις τα πάντα. Ξέρουν την ιστορία μου».

Πως τους βλέπεις, μπορούν να κάνουν καριέρα; «Εμείς τους στηρίζουμε και εκείνοι θα αποφασίσουν. Είμαστε κοντά τους, τους συμβουλεύουμε αλλά το σημαντικότερο για εμένα είναι να γίνουν καλοί άνθρωποι, να προσφέρουν στην κοινωνία και να αγίξουν καλό παράδειγμα για κάποιους άλλους μικρότερους».

Ποιο είναι το μήνυμα στους στους φίλους του ΑΠΟΕΛ; «Να στηρίζουν πάντα την ομάδα σε όποια κατάσταση βρίσκεται γιατί είναι η μεγαλύτερη δύναμη της. Το ΑΠΟΕΛ είναι μια ομάδα που έμαθε πάντα να νικά και έτσι πρέπει να παραμείνει. Πρέπει ο κόσμος να στηρίζει την προσπάθεια παικτών και διοίκησης για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτά έμαθα από τον κόσμο του ΑΠΟΕΛ από τότε που έπαιζα σε αυτή την ομάδα».

Κλείνοντας, το μεγάλο ερώτημα αν και ξέρω την απάντηση σου. Πελέ ή Μαραντόνα; «Πάντα Πελέ, δεν υπάρχει άλλος. Πάντα συγκρινόταν ο Πέλε με κάποιους άλλους. Πρώτα Πελέ ή Εσουσέμπιο, μετά Πελέ ή Ζίκο. Μια φορά είπε ο Πελέ, βρείτε κάποιον να σταθεί απέναντι μου και φέρτε τον να κάνουμε την σύγκριση».

Μέσι ή Ρονάλντο; «Τον Μέσι τον προίκισε ο Θεός με το ταλέντο. Η Ρονάλντο δούλεψε περισσότερο. Προτιμώ τον Ρονάλντο γιατί έδωσε μάχη για να γίνει αυτός που έγινε και είναι παράδειγμα όχι μόνο για τους ποδοσφαιριστές αλλά για όλους τους ανθρώπους ότι αν δουλέψεις μπορείς να πετύχεις κάτι».