Η διακοπή τριών εβδομάδων στην Ευρωλίγκα μοιάζει με… off season και αρκεί για να απορρυθμίσει και τις καλύτερες «μηχανές». Στο διήμερο της επανέναρξης στη δράση αρκετά φαβορί την πάτησαν, όχι όμως οι δικοί μας, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός, που τα κατάφεραν περίφημα και η ολοκλήρωση της 27ης αγωνιστικής τους βρίσκει ωσάν δίδυμο της Formula 1 στο… 1-2.
Και το αξίζουν, όχι μόνο γιατί για τέτοια κατάταξη είναι η ποιότητά τους, αλλά και για δύο επιπλέον λόγους: αφενός μεν έχουν ταλαιπωρηθεί αμφότεροι από τραυματισμούς και μάλιστα μαζεμένους σε συγκεκριμένες θέσεις αλλά έχουν αντεπεξέλθει στις κακουχίες. Και αφετέρου επειδή σε αντίθεση με άλλες ομάδες που επίσης επλήγησαν από ατυχίες, οι διοικήσεις τους δεν τις άφησαν στη μοίρα τους, αλλά βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη προσπάθησαν να καλύψουν κάθε κενό που προέκυψε, χωρίς να σκεφτούν ότι μπορεί όταν αδειάσει το απουσιολόγιο να βρεθούν με υπερφορτωμένο ρόστερ και μπάτζετ.
Το… hustling του Σλούκα, ο ώριμος Ναν και ο χρήσιμος Πλάις
Ο Κώστας Σλούκας έχει κρίνει παιχνίδια με σουτ, ασίστ ή τις αποφάσεις του, στο Λιόν το έκανε-ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα του-με… hustling. Πιέζοντας τον Ρόμπερσον τον οδήγησε σε αστοχία και κέρδισε το αντιαθλητικό και βάζοντας τα χέρια του στην μπάλα κέρδισε το τζάμπολ από τον Ντε Κολό και τον Γάλλο στον αέρα, σε δύο κατοχές που αποδείχτηκαν καθοριστικές στο φινάλε.
Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού πέτυχε 12 πόντους (9 στην τελευταία περίοδο) και δημιούργησε άλλους 15 με τις 6 ασίστ του. Δίπλα του, σε ένα από τα ωριμότερα παιχνίδια του με τα πράσινα (αν εξαιρέσουμε το κάκιστο ξεκίνημά του στην τελευταία περίοδο), ο Κέντρικ Ναν έβαλε 24 πόντους με 8/10 σουτ και σέρβιρε άλλους 13 με τις 6 ασίστ του.
Δίπλα τους ο Παναθηναϊκός ευτύχησε να έχει ίσως για πρώτη φορά φέτος ταυτόχρονα πολύ καλούς τους δύο πάουερ φόργουορντ του, Χουάντσο και Μήτογλου, αλλά κι έναν-μετά από καιρό-θετικό Μπράουν που πέτυχε 8 πόντους και δημιούργησε άλλους 11. Αποδείχτηκε, επίσης, πόσο χρήσιμη ήταν η προσθήκη του Πλάις, αφού ο Γερμανός-χωρίς να εντυπωσιάσει-πρόσφερε ποιοτικά λεπτά στο «5» και στο διάστημα που ήταν εκείνος στο παρκέ, έστω και για 13:39, είχε το μεγαλύτερο +/- από όλους, με +11.
Ασφαλώς υπήρχαν και προβλήματα, με κυριότερο την κακή αντιμετώπιση του πικ εν ρολ και την ελλιπή πίεση στην μπάλα, κυρίως λόγω της μη καλής κατάστασης του Γκραντ που έπαιξε με ενοχλήσεις και του… Αταμάν που δεν χρησιμοποίησε δευτερόλεπτο τον Καλαϊτζάκη για να ανεβάσει την ένταση στην άμυνα. Όμως σημασία σε αυτή τη φάση έχει να κερδίζεις και όχι το πώς. Ειδικά για τον Παναθηναϊκό, για τον οποίο είναι τόσο μεγάλη η διαφορά απόδοσής του εντός κι εκτός ΟΑΚΑ, που το πλεονέκτημα είναι διπλά πολύτιμο.
Υπόδειγμα σοβαρότητας και σταθερότητας
Μπορεί να μην το έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί, αλλά η σεζόν που κάνει ο Ολυμπιακός στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας δεν απέχει και πολύ από αυτή της ασταμάτητης περσινής Ρεάλ. Με 20 νίκες σε 27 αγώνες, 10 στις 15 εκτός έδρας όπου έχει επτά σερί και με 10 νίκες σε 12 ματς στο ΣΕΦ, οι «ερυθρόλευκοι» δεν είναι απίθανο ακόμη και να έχουν στο τέλος της regular season ίδιο ρεκόρ με το 27-7 της «βασίλισσας» πέρσι και λογικά θα έχουν καλύτερη επίδοση από το προπέρσινο 24-10 που τους χάρισε την πρωτιά. Το πλεονέκτημα έχει εξασφαλιστεί ακόμη κι αν η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα δεν… κατέβει στα εναπομείναντα ματς, ενώ είναι ακλόνητο φαβορί και για την πρωτιά.
Ασφαλώς όλοι και όλα θα κριθούν στα playoffs και το Final 4, αλλά εμείς κρίνουμε την ως τώρα πορεία και ο Ολυμπιακός είναι υπόδειγμα συνέπειας, σταθερότητας και αποτελεσματικότητας, εντός κι εκτός ΣΕΦ. Το ζητούμενο για τους Πειραιώτες είναι να μην ρίξουν ταχύτητα όπως η περσινή Ρεάλ, αλλά να διατηρηθούν σε ρυθμό, παρότι λογικά θα είναι αδιάφοροι και μαθηματικά στα τελευταία 3-4 παιχνίδια τους.
Την ίδια σοβαρότητα έδειξε κι ο Ολυμπιακός στην Μπολόνια. Το παιχνίδι έμοιαζε κερδισμένο από τη στιγμή που έγινε γνωστό πως η ήδη ελλειμματική ποιοτικά Βίρτους δεν θα είχε, πέραν του Κλάιμπερν, τους Σενγκέλια και Πολονάρα. Ωστόσο οι «ερυθρόλευκοι» δεν έδωσαν δικαιώματα και τελείωσαν το ματς από το… τρίλεπτο. Θα μπορούσαμε, ενδεχομένως, να δούμε περισσότερο Ντόρσεϊ και έστω λίγο Μένσα, αλλά είναι προφανές πως ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει ήδη αποφασίσει με ποιους θα πορευτεί στα δύσκολα και δεν έχει άλλη διάθεση για πειράματα.
Μιλήστε και έξω από τα γήπεδα
Μπράβο στους αθλητές των δύο ομάδων, αλλά και αρκετούς ακόμη που το έκαναν δημόσια, που πρόταξαν στις δηλώσεις τους τη μεγαλειώδη πορεία για τα Τέμπη. Χρειαζόμαστε τέτοιες φωνές. Παιδιά που έχουν τέτοια επίδραση στη νεολαία, όπως ο Σλούκας, ο Παπανικολάου ή ο Χουάντσο, ή ακόμη και κάποιους εκτός αγώνων όπως ο Πρίντεζης ή ο Λεσόρ, είναι αναγκαίο να παίρνουν δημόσια θέση για τέτοια ζητήματα κοινωνικής φύσης. Να είστε σίγουροι πως τα δικά τους λόγια θα ακουστούν πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε πολιτικό που μπορεί να κρύβει πίσω από τις δημόσιες τοποθετήσεις του προσωπική ατζέντα και ιδιοτέλεια.
Το «shut up and dribble», που είχε ειπωθεί κάποτε κατά του Λεμπρόν Τζέιμς, είναι η μεγαλύτερη ανοησία. Πολλοί αθλητές έχουν φωνή, έχουν σκέψη και πρέπει να ακούγονται, όχι μόνο όταν υποχρεώνονται να λένε τα τετριμμένα και ήσσονος σημασίας πριν ή μετά από αγώνες, αλλά για τα πραγματικά σημαντικά, που επηρεάζουν ζωές. Ίσως όχι τόσο τις δικές τους, γιατί οι περισσότεροι έχουν εξασφαλίσει το μέλλον τους, αλλά για τον λαό και τη χώρα που θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
