Η εικόνα πάνω απ’ όλα και τα σουτ-κεραυνοί πάνω απ’ όλους. Και επειδή το προϊόν είναι κυρίως τηλεοπτικό, κύριε σκηνοθέτη αναζητήστε τον έναν, τον μοναδικό και μοναχικό καουμπόι. Όχι, μην μπερδεύεστε. Πίσω από την κάμερα ο Σέρτζιο Λεόνε και μπροστά απ’ αυτήν, ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα! Ένας Ιταλός καλλιτέχνης και ένας Αργεντινός πάντα συνεννοούνται. Τώρα, εσείς οι θεατές, ανοίξτε τις χούφτες σας και αφήστε τα δολάρια, ευρώ, να πέσουν. Ψιθυρίστε τη νοσταλγία λέγοντας «κάποτε στη Δύση βλέπαμε…» και ύστερα συγκεντρώστε το βλέμμα σας στον καλό, τον κακό, τον άσχημο. Στον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα!
Εντάξει, άσχημο δεν τον λες. Βέβαια, γούστα είναι αυτά… Καλός όμως ήταν σίγουρα. Και κακός όσο λίγοι. Μέσα στο γήπεδο φυσικά. Το πλάνο ανοίγει, πάμε στο παλιό, το σινεμασκόπ και βλέπουμε τον έναν, τον εκτελεστή, να περιμένει. Ο αντίπαλος στέκεται και ψάχνει το αγριεμένο του βλέμμα. Ό,τι και να γίνει η μπάλα δεν θα περάσει τη γραμμή του τέρματος. Και επειδή το τρένο που σφυρίζει τρεις φορές δεν ακούγεται, αναλαμβάνει ο «Μπατιγκόλ». Όλα θα γίνουν με την ταχύτητα μιας σφαίρας. Κίνηση, σήκωμα ποδιού, εκτέλεση, αστραπές και βροντές. Η μπάλα δέχεται το χάδι το διχτυών και ο Γκαμπριέλ Μπατιστούτα αποδεικνύει ότι το γήπεδο ποδοσφαίρου είχε και έχει ένα αφεντικό, την αφεντιά του!
Γράφουν οι: Αλέξανδρος Στεργιόπουλος – Πολύδωρος Παπαδόπουλος
