Το ότι με την πάροδο του χρόνου πληθαίνουν οι φωνές κατά της διαιτησίας δεν είναι φετινό… φαινόμενο, ούτε προκαλεί βεβαίως έκπληξη. Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια και τίποτα δεν δείχνει ικανό να διαφοροποιηθεί το σκηνικό, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο από την ίδια την ομοσπονδία. Για να υπάρξει ωστόσο κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρωτίστως να υπάρξει και θέληση.
Το 2011 υιοθετήθηκε το μοντέλο του ξένου αρχιδιαιτητή, με τον μακαριστό Κωστάκη Κουτσοκούμνη να φέρνει στην Κύπρο τον Ολλανδό Χανς Ρέικβαρτ, ο οποίος τότε παρουσιάστηκε σαν ο άνθρωπος που θα έλυνε το αιώνιο διαιτητικό πρόβλημα. Το «ξένο», το περιβάλλουμε αρχικά με μεγαλύτερη εμπιστοσύνη, αποδείχθηκε όμως στη συνέχεια ότι έκανε μια τρύπα στο νερό. Δεν έφτανε η πρώτη απογοητευτική του θητεία, ήρθε και για δεύτερη.
Απ’ το 2011 λοιπόν μέχρι και σήμερα, σ’ αυτό το πόστο διετέλεσαν πέντε ξένοι αρχιδιαιτητές:
-Χανς Ρέικβαρτ: 2011-2015
-Άλαν Σνόντι: 2015-2017
-Χανς Ρέικβαρτ: 2017-2019
-Μπερντράντ Λαγιέκ: 2019-21/12/2020
-Μίλοραντ Μάζιτς: 21/12/2020 – Μάιος 2023
-Ντομένικο Μεσίνα: 2023 – μέχρι σήμερα
Ας μη ξεχνάμε επίσης την παρουσία του Ολλανδού Γιαπ Ουίλενμπεργκ και του Σκωτσέζου Χιου Ντάλας, ως διευθυντές εκπαίδευσης της επιτροπής διαιτησίας της ΚΟΠ. Όλοι αυτοί αποχώρησαν ως αποτυχημένοι στα μάτια του κόσμου, όπως θα συμβεί και με τον Ντομένικο Μεσίνα. Είναι δυνατόν λοιπόν όλοι αυτοί να ήταν ανίκανοι;
Το μεγαλύτερο πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι δεν υπάρχει, εδώ και χρόνια, το απαιτούμενο πλάνο ανάδειξης Κυπρίων διαιτητών, με σωστό σύστημα αξιολόγησης. Καμία πρόοδος, καμία βελτίωση, με την αποχώρηση του «άλφα» αρχιδιαιτητή και τον ερχομό του επόμενου, να μοιάζει σαν ένας φαύλος κύκλος με τη γνωστή (αποτυχημένη) κατάληξη. Ο Μεσίνα κάποια στιγμή θα φύγει, θα έρθει ο επόμενος «Μεσίνα», ο μεθεπόμενος και πάει λέγοντας.
Το να προσλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε ξένος αρχιδιαιτητής χωρίς να του δίνονται τα απαραίτητα εφόδια για να παράξει έργο, είναι ξαναζεσταμένο φαγητό που βεβαίως δεν τρώγεται. Χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι όσοι πέρασαν απ’ αυτό το πόστο, δεν έχουν τις δικές τους ευθύνες, οι οποίες όχι μόνο υφίστανται, αλλά είναι και τεράστιες.
Θέλω λοιπόν να καταλήξω πως η λύση του ξένου αρχιδιαιτητή εδώ και σχεδόν μια 15ετία δεν έχει οδηγήσει πουθενά, διότι δεν υπάρχει κανένα απολύτως πλάνο για να βγάλουμε (έστω σε βάθος χρόνου) και να αναδείξουμε Κύπριους διαιτητές με ικανότητες και προσωπικότητα. Συμφωνώ ότι η προκατάληψη υφίσταται και πάντα θα υφίσταται, ο διαιτητής είναι ο εύκολος στόχος και το κατάλληλο άλλοθι για μια αποτυχία.
Η μεγαλύτερη αποτυχία ωστόσο στο σύνολο της διαιτησίας, είναι ότι έχουν περάσει σχεδόν 15 χρόνια από τον ερχομό του πρώτου ξένου αρχιδιαιτητή και βρισκόμαστε στον ίδιο ακριβώς παρονομαστή.

Ανδρέας Βεντούρης