Την, κάθε άλλα παρά εύκολη, κατάσταση που βίωσε ο ίδιος λόγω της κατάθλιψης που τον ταλαιπώρησε περιέγραψε με… αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν.
Μέσω μιας εφ’ όλης της ύλης συνέντευξης που παραχώρησε στην εφημερίδα «Corriere della Sera», με αφορμή την κυκλοφορία της αυτοβιογραφίας του με τίτλο «Πέφτω, σηκώνομαι, πέφτω, σηκώνομαι», ο Ιταλός πρώην γκολκίπερ αποκάλυψε τα… ζόρια που είχε.
«Ήταν το τέλος του 2003, μετά από δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, και βίωσα ένα κενό. Άρχισα να έχω κρίσεις άγχους, ακόμα και στο γήπεδο. Είχα μια κρίση άγχους στον αγωνιστικό χώρο, δεν μπορούσα να αναπνεύσω και νόμιζα ότι δεν μπορούσα να παίξω. Ήταν στο Γιούβε-Ρετζίνα και ο προπονητής τερματοφυλάκων, ο Ιβάνο Μπορντόν, ένας σπουδαίος άνθρωπος, μου είπε ότι δεν ήμουν υποχρεωμένος να παίξω. Κοίταξα τον δεύτερο τερματοφύλακα, τον Σιμέντι, έναν σπουδαίο φίλο, και σκέφτηκα ότι βρισκόμουν μπροστά σε μια καθοριστική στιγμή της ζωής μου. Σκέφτηκα ότι αν δεν επέστρεφα στον αγωνιστικό χώρο, θα είχα δημιουργήσει προηγούμενο με τον εαυτό μου και θα συνέβαινε ξανά και θα κατέληγα να μην παίζω πια. Έτσι επέστρεψα στον αγωνιστικό χώρο, έκανα μια καλή απόκρουση και ήταν καθοριστική γιατί κερδίσαμε με 1-0», είπε αρχικά ο Μπουφόν.
