Αν η ντρίμπλα του Βασίλη Χατζηπαναγή στον Τάκη Στυλιανόπουλο το 1982 ήταν η κορυφαία του 20ού αιώνα, εκείνη του Φαμπιάν Εστογιανόφ στον Γιώργο Καραγκούνη, την 1η Νοεμβρίου 2008, κερδίζει με άνεση την αντίστοιχη μάχη του 21ου!

Ο Ουρουγουανός εξτρέμ είχε ενταχθεί στον Πανιώνιο δύο μήνες νωρίτερα, ενώ επικρατούσε ακόμα πανζουρλισμός από την ιστορική μεταγραφή του Άλβαρο Ρεκόμπα. Είχε προλάβει, ωστόσο, να δείξει ότι ήταν εξίσου (αν όχι περισσότερο) βιρτουόζος από τον διάσημο συμπατριώτη του και στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό έκανε την ντρίμπλα που του χάρισε την… αθανασία. Τουλάχιστον στη συνείδηση των Ελλήνων φιλάθλων.

Η εικόνα «μιλάει» καλύτερα από χίλιες λέξεις, οπότε σας παραπέμπουμε στο βίντεο, για να την ξαναδείτε. Δεν βάζουμε τυχαία το πρόθεμα «ξανά», μια και είμαστε βέβαιοι ότι και οι νεότεροι, κάπου, κάπως, έχετε δει τη φάση. Στην εποχή των social media γεννηθήκατε.

Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι ο αντίπαλος ποδοσφαιριστής. Την «ποδιά» του Εστογιανόφ δεν την τρώει όποιος κι όποιος, αλλά ο Γιώργος Καραγκούνης, ένα από τα πιο λαμπρά «αστέρια» του Παναθηναϊκού, τα προηγούμενα χρόνια της Ίντερ και φυσικά της Εθνικής Ελλάδας που έκανε το θαύμα στο Euro 2004.

Ευτυχώς ο διεθνής μέσος δεν στιγματίστηκε από την ντρίμπλα όπως ο Στυλιανόπουλος το 1982. Προφανώς επειδή τα καλά που έχουμε να θυμόμαστε από εκείνον είναι πολύ περισσότερα. Κανείς, πάντως, δεν τον έψεξε για το γεγονός ότι έμεινε άναυδος μπρος στην έμπνευση του Ουρουγουανού άσου. Ποιος θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο;

Η αχλή του μύθου που περιβάλλει την ιστορική πλέον φάση, γιγαντώνεται από το γεγονός ότι η ενέργεια του Εστογιανόφ ΔΕΝ κατέληξε σε γκολ για τον Πανιώνιο. Η σέντρα που έβγαλε ο βιρτουόζος άσος ήταν εξαιρετική, το ίδιο και η κεφαλιά του Λάμπρου Χούτου. Ο Μάριο Γκαλίνοβιτς, όμως, έκανε μεγάλο ματς εκείνο το βράδυ και απέκρουσε την μπάλα.

Ο Κροάτης τερματοφύλακας απέτρεψε έτσι το γκολ που, καλώς ή κακώς, θα «έκλεβε» κάτι από τη μαγεία της ενέργειας που είχε προηγηθεί. Όλοι πλέον θυμόμαστε τη φάση μόνο για την ντρίμπλα του «Λόλο» (όπως είναι το παρατσούκλι του) κι όχι για κάτι άλλο.

Το sold out στη Νέα Σμύρνη κι η χαμένη ευκαιρία

Θα προσέξατε ότι στις γραμμές που προηγήθηκαν δεν αναφέραμε πόσο έληξε εκείνο το ματς. Πιθανότατα δεν το γνωρίζουν ή το έχουν ξεχάσει και αρκετοί απ’ τους φιλάθλους που μπαίνουν κάθε τόσο στο YouTube για να θαυμάσουν την ντρίμπλα του Εστογιανόφ.

Και ο λόγος είναι απλός. Δεν έχει καμία σημασία.

Αν αφήσουμε στην άκρη, πάντως, τις λυρικότητες και ανατρέξουμε στο ιστορικό πλαίσιο εκείνου του αγώνα, θα διαπιστώσουμε ότι ο Πανιώνιος έχασε πράγματι μια μεγάλη ευκαιρία εκείνο το βράδυ. Ή, τουλάχιστον, αυτή η αίσθηση έχει μείνει.

Οι «κυανέρυθροι» ηττήθηκαν με 2-1 παρά το γεγονός ότι οι φίλαθλοί τους γέμισαν το γήπεδο ύστερα από πολλά χρόνια. Τα 10.600 εισιτήρια που είχαν εκδοθεί, εξαντλήθηκαν πριν έρθει εκείνο το Σάββατο, χωρίς μάλιστα να ανοίξει θύρα για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού.

Ο Εστογιανόφ κι ο Ρεκόμπα αποχωρούν απογοητευμένοι απ’ το γήπεδο μετά την ήττα του Πανιωνίου απ’ τον Παναθηναϊκό.

Οι εξαιρετικές πρώτες εμφανίσεις του διδύμου Ρεκόμπα-Εστογιανόφ αφύπνισαν πολλούς φιλάθλους του Ιστορικού που δεν έβρισκαν νωρίτερα κίνητρο να πάνε στο γήπεδο. Σίγουρα οι δύο Ουρουγουανοί αποτέλεσαν πόλο έλξης και για φιλάθλους με άλλες οπαδικές προτιμήσεις – προφανώς όχι φανατικούς – που απλά ήθελαν να δουν ωραίο ποδόσφαιρο. Πάντοτε χρειάζονται κι αυτοί για να γεμίσει η κερκίδα.

Η ουσία ήταν ότι η ατμόσφαιρα στη Νέα Σμύρνη ήταν γιορτινή και το σκηνικό ήταν πρωτοφανές για ελληνικό γήπεδο. Ο Πανιώνιος ζούσε ένα όνειρο και ένιωθε ότι αν έφτανε στη νίκη επί του μεγάλου του αντιπάλου, θα μπορούσε να εκτοξευθεί. Πιο ψηλά από ποτέ.

Όχι μόνο δεν την πέτυχε, αλλά στο τέλος γνώρισε και την ήττα. Τα όνειρα για… πρωτάθλημα αποδείχθηκαν θερινής νυκτός, ο Ρεκόμπα δεν βρισκόταν σε καλή σωματική και αγωνιστική κατάσταση ώστε να πάρει στις πλάτες του την ομάδα. Κι ο ίδιος ο οργανισμός του Πανιωνίου (παίκτες, διοικούντες και φίλαθλοι) απέτυχε παταγωδώς να διαχειριστεί την παρουσία μιας τόσο μεγάλης, όσο και ιδιαίτερης, προσωπικότητας στις τάξεις του.

Ο Φαμπιάν το παλεύει ακόμα

Το θέμα μας, ωστόσο, δεν είναι ο Ρεκόμπα, αλλά ο Εστογιανόφ. Ο δεύτερος τη τάξει Ουρουγουανός, λοιπόν, έγινε σύντομα πρώτος στη συνείδηση του κόσμου του Πανιωνίου, όχι μόνο χάρη σε μαγικές ενέργειες σαν κι αυτήν κόντρα στον Καραγκούνη, αλλά και με τα γκολ που πέτυχε και τις ασίστ που μοίρασε.

Όταν ο «Τσίνο» αποχώρησε, τον Δεκέμβριο του 2009, ο «Λόλο» παρέμεινε στην Πλατεία. Λίγες εβδομάδες αργότερα, όμως, υπέστη ρήξη χιαστών σε έναν αγώνα με τον Ηρακλή. Η ήδη κακή σεζόν που διένυε ο Πανιώνιος έγινε ακόμα χειρότερη. Από κει που είχε ξεκινήσει με στόχο την έξοδο στην Ευρώπη, κινδύνευσε θεωρητικά μέχρι και με υποβιβασμό.

Ο τότε μεγαλομέτοχος των «κυανέρυθρων», Κωνσταντίνος Τσακίρης, είχε σπεύσει από νωρίς να επεκτείνει το συμβόλαιο του Εστογιανόφ μέχρι το καλοκαίρι του 2012, αυξάνοντας εντυπωσιακά τις απολαβές του. Το καλοκαίρι του 2010, όμως, ο ίδιος αποφάσισε  να κάνει στην άκρη και να αφήσει τη διαχείριση της ΠΑΕ σε άλλους.

Το συμβόλαιο του Ουρουγουανού ήταν δυσβάσταχτο για τα νέα οικονομικά δεδομένα του Πανιωνίου, ο οποίος αναγκάστηκε να τον δώσει δανεικό στην Πενιαρόλ. Είχε προηγηθεί η προσπάθεια των νέων διοικούντων να τον πουλήσουν, αλλά έπεσε στο κενό.

Με αντίπαλο τον Ούλοφ Μέλμπεργκ του Ολυμπιακού, στον τελευταίο αγώνα που έπαιξε στην Ελλάδα (23 Οκτωβρίου 2011).

Η ομάδα της Νέας Σμύρνης κρατήθηκε με τα χίλια ζόρια στη Super League τη σεζόν που ακολούθησε, αλλά το καλοκαίρι του 2011 που έληξε ο δανεισμός του Εστογιανόφ, ο Τσακίρης είχε αποχωρήσει οριστικά.

Τρόπος για να λυθεί το συμβόλαιό του δεν βρέθηκε και ο Ουρουγουανός το τίμησε μέχρι τον Νοέμβριο, όταν το οικονομικό «κραχ» της ΠΑΕ κατέστησε αναγκαία την αποχώρησή του. Ο «Λόλο», μάλιστα, χάρισε πολλές χιλιάδες ευρώ για να διευκολύνει τον σύλλογο που του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί ξανά στην Ευρώπη.

Στο παρελθόν ο Εστογιανόφ είχε παίξει με περιορισμένη επιτυχία στην Ισπανία (σε Βαλένθια, Κάδιθ, Λα Κορούνια και Βαγιαδολίδ), αλλά μετά τον Πανιώνιο επέστρεψε στην Πενιαρόλ, τη φανέλα της οποίας φόρεσε μέχρι το 2021, με δύο μικρά διαλείμματα σε Αλ Νασρ και Φένιξ.

Το εντυπωσιακό είναι ότι ο χαρισματικός άσος εξακολουθεί να αγωνίζεται (στη Φένιξ, ομάδα Α’ Κατηγορίας της Ουρουγουάης), παρότι στις 27 Σεπτεμβρίου έκλεισε τα 42 του χρόνια! Οι συμμετοχές του είναι πλέον ολιγόλεπτες, αλλά η μαγεία δεν έχει χαθεί. Τουλάχιστον αυτό πιστοποιούν τα λίγα πρόσφατα βίντεο με ενέργειές του που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.