Ακόμα και σήμερα που ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει ευρωπαϊκό τίτλο κι έχει καταξιωθεί διεθνώς, η θύμηση του αποκλεισμού από τη Σεβίλλη στις 31 Οκτωβρίου 1995, παρά τη νίκη με 2-1, προκαλεί πίκρα.

Φανταστείτε, λοιπόν, πόση στενοχώρια ένιωσαν εκείνη τη μέρα οι οπαδοί των «ερυθρόλευκων», οι οποίοι προέρχονταν κι απ’ τα απανωτά χτυπήματα της οκταετίας των λεγόμενων «πέτρινων χρόνων». Είχαν δει την ομάδα τους να παίζει εξαιρετικά απέναντι σε έναν δυνατό αντίπαλο, να παίρνει σκορ πρόκρισης στην παράταση, αλλά να τη χάνει με ένα γκολ που πέτυχε ο Νταβόρ Σούκερ με απίθανη εκτέλεση φάουλ στο 110ο λεπτό.
Σε συνδυασμό με την «αυτοκτονία» στο πρώτο παιχνίδι στη Σεβίλλη, όπου η ήττα με 1-0  ήρθε με γκολ-καραμπόλα του Χουανίτο στο 90’+2, αφού προηγουμένως είχαν χαθεί κλασικές ευκαιρίες από τους «ερυθρόλευκους», ο αποκλεισμός δεν χωνευόταν με τίποτα.
Ο Ολυμπιακός είχε λόγους να αισθάνεται και άτυχος και αδικημένος εκείνη τη βραδιά. Άτυχος, επειδή είχε δύο δοκάρια, στο 5′ σε σουτ του Βασίλη Καραπιάλη και ένα λεπτό πριν τη λήξη της παράτασης, σε σουτ του Ίλια Ίβιτς και πολλές άλλες κλασικές ευκαιρίες χαμένες. Και αδικημένος, για το γκολ που του ακύρωσε ο Σάντορ Πουλ, στο 30ό λεπτό.
Ο Αντρέι Γιουσκόβιακ σκόραρε με ωραία κεφαλιά, όμως ο Ούγγρος διαιτητής (ο οποίος είχε σφυρίξει και τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994) το ακύρωσε υποστηρίζοντας ότι η μπάλα είχε περάσει την πλάγια γραμμή πριν ο Κρις Καλαντζής πασάρει με κεφαλιά στον Καραπιάλη, ο οποίος έβγαλε τη σέντρα για το γκολ.
Λόγω έλλειψης διαφωτιστικού ριπλέι, κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν η απόφαση ήταν σωστή. Ο Πουλ, πάντως, άργησε πολύ να σφυρίξει και το έκανε έπειτα από τις έντονες διαμαρτυρίες των Σεβιγιάνων – τους βλέπετε να αντιδρούν στην κεντρική μας φωτογραφία, την ώρα που ο Πολωνός στράικερ του Ολυμπιακού πανηγυρίζει.
Δεν φάνηκε να υπάρχει και υπόδειξη από τον βοηθό, ο οποίος άλλωστε βρισκόταν πίσω από τη σέντρα (ήλεγχε την περιοχή των Πειραιωτών) και μακριά απ’ τη φάση. Γεγονός που ενέτεινε την καχυποψία των παικτών και των οπαδών των γηπεδούχων.
Για να λέμε την αλήθεια, βέβαια, υπήρχε οφσάιντ στη φάση του γκολ με το οποίο ο Ολυμπιακός έστειλε το ματς στην παράταση στο 72′. Ο σκόρερ Ηλίας Σαπάνης δεν φαίνεται να καλύπτεται την ώρα που η μπάλα φεύγει από το πόδι του Πέτρου Μαρινάκη. Το γκολ αυτό, ωστόσο, απέδωσε δικαιοσύνη στον αγώνα, με βάση την εικόνα που είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή.
Στον έξτρα χρόνο, οι «ερυθρόλευκοι», που είχαν τότε προπονητή τον Σταύρο Διαμαντόπουλο, κέρδισαν πέναλτι μόλις στο τρίτο λεπτό. Ο Χουανίτο κράτησε απ’ τη φανέλα τον Ίβιτς και ο Πουλ δεν μπορούσε να αρνηθεί την εσχάτη των ποινών. Η εκτέλεση του Γιουσκόβιακ δεν άφησε περιθώριο αντίδρασης στον τερματοφύλακα Ουνθούε και το 2-0 προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στους 30.000 οπαδούς του Ολυμπιακού.

Έκαναν… θεό τους τον Σούκερ

Η πρόκριση δεν ήταν γραφτό να έρθει και το γκολ του Σούκερ στο 110′ «πάγωσε» το φαληρικό στάδιο. Αυτό που προκάλεσε μεγαλύτερη εντύπωση, ωστόσο, είναι η… θεοποίηση του Κροάτη επιθετικού από τους φίλους του Παναθηναϊκού.
Τον Νοέμβριο του 1997, αφού στο μεταξύ ο Ολυμπιακός έδωσε τέλος στα «πέτρινα χρόνια» κατακτώντας το πρώτο του πρωτάθλημα μετά το 1987, οι οπαδοί των «πρασίνων» έκαναν κάτι πρωτοφανές. Επιφύλαξαν θερμή υποδοχή στον Σούκερ, ο οποίος αγωνιζόταν πια στη Ρεάλ Μαδρίτης και είχε έρθει στην Αθήνα για τον αγώνα με τους «ερυθρόλευκους» για το Champions League. Για να τον ευχαριστήσουν για εκείνο το γκολ στις 31 Οκτωβρίου 1995!
Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού έδωσαν μια φανέλα της ομάδας τους στον Κροάτη άσο, ζητώντας του να τη φορέσει κάτω από εκείνη της Ρεάλ στον αγώνα που θα διεξαγόταν την επομένη, ώστε να την επιδείξει εάν σκόραρε ξανά εναντίον του Ολυμπιακού! Παρά την εμφανή αμηχανία του, ο Σούκερ πήρε την πράσινη φανέλα στα χέρια, αλλά κανείς δεν έμαθε αν τελικά τη φόρεσε. Το ματς έληξε 0-0.
Το θέμα δεν τελείωσε εκεί. Η πληροφορία ότι ο Κροάτης επιθετικός είχε συναντηθεί μετά τον αγώνα με τον πρόεδρο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Γιώργο Βαρδινογιάννη, φούντωσε τις φήμες για ενδιαφέρον του «τριφυλλιού» να τον αποκτήσει. Το «φλερτ» συντηρήθηκε για αρκετά χρόνια, παρότι ήταν ρεαλιστικά απίθανο να υλοποιηθεί η συγκεκριμένη μεταγραφή. Ιδίως μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, όπου ο Σούκερ αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ με 6 γκολ στην πορεία της Κροατίας μέχρι τα ημιτελικά και εκτόξευσε τα ύψη το κασέ του.
Αν και ο Παναθηναϊκός είχε αποκτήσει πριν από εκείνο το Μουντιάλ τον επίσης βασικό στην Εθνική Κροατίας, Αλιόσα Ασάνοβιτς, η περίπτωση του Σούκερ ήταν πολύ πιο δύσκολη. Κι αυτό το γνώριζαν όλοι. Οι οπαδοί της ομάδας, ωστόσο, δεν έπαψαν ποτέ να ελπίζουν. Ήταν το αποκούμπι τους στην περίοδο των «πέτρινων χρόνων» του Παναθηναϊκού, που μόλις είχαν αρχίσει, αλλά λίγοι το είχαν αντιληφθεί.
Πολλά χρόνια αργότερα, ο Σούκερ επιβεβαίωσε ότι ο Παναθηναϊκός του είχε κάνει όντως προτάσεις, δήλωσε φίλος με τον Γιώργο Βαρδινογιάννη, διευκρίνισε ωστόσο ότι οι συγκυρίες (προφανώς οι μεγαλύτερες φιλοδοξίες του) δεν ευνοούσαν την υλοποίηση της μεταγραφής.