Αν υπήρχε ένα ταξίδι που σημάδεψαν όλοι από την ημέρα της κλήρωσης στην Ευρωλίγκα, ήταν αυτό: Δύο μέρες στο Παρίσι και δύο στη Μαδρίτη, το ταξιδιωτικό που οργανώνει τα ταξίδια του Παναθηναϊκού δέχθηκε requests για… πέντε τζάμπο αεροπλάνα. Τελικά είναι μόλις 120 οι τυχεροί οι οποίοι έκαναν board στην πτήση GQ 1996 με προορισμό το Παρίσι.
Λέτε να ήταν συγκυριακό το 1996; Ασφαλώς όχι. Ο Παναθηναϊκός επιστρέφει εκεί που ξεκίνησαν όλα. Στο Μπερσί, στον τόπο που άρχισε το κέντημα των αστέρων πάνω από το έμβλημα του τριφυλλιού.
Ίσως δεν υπάρχει άλλη πόλη στην Ευρώπη που να έχει συνδεθεί τόσο στο θυμικό όλων τα τελευταία 28 χρόνια. Από «το πρώτο ευρωπαϊκό ο ΠΑΟ θα το πάρει», έως τη «Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Μπολόνια, Παρίσι», η πόλη του φωτός στριφογυρίζει σαν μια σκηνή από ταινία προσεχώς.
Ο Κόρφας, ο Γιαννάκης, ο χρόνος που σταμάτησε, ο Βράνκοβιτς που ήρθε από το πουθενά κι ύστερα, οι εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την Ελλάδα, οι σημαίες που ανέμιζαν στις εθνικές οδούς στην έξοδο του Πάσχα, ο Παύλος που έδωσε τη σκυτάλη στον Θανάση, ο Μάλκοβιτς στον Ομπράντοβιτς, ο Δημήτρης στον Αταμάν και the show must go on.
Τίποτα δεν άλλαξε και τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Οι αναμνήσεις ξαναγυρίζουν, με νέα πρόσωπα, αλλά ίδιο παρονομαστή: Ο Παναθηναϊκός είναι ξανά πρωταγωνιστής στην Ευρώπη, διεκδικεί, κατακτά, διεκδικεί.
Μετά από δύο αναγνωριστικά παιχνίδια όμως, έφτασε η ώρα να «μετρηθεί» πραγματικά. Προφανώς και δε θα κριθεί τίποτα, ωστόσο οι επόμενες 10 ημέρες σε Παρίσι, Μαδρίτη, Κωνσταντινούπολη θα δείξουν κάτι. Το 1/3 είναι υποχρέωση, το 2/3 επιτυχία, το 3/3 θα «τρομάξει» κόσμο.
Ο βαθμός ετοιμότητας και συγκέντρωσης θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Διότι ο Παναθηναϊκός συνεχίζει από πέρυσι στα ματς με ομάδες από το κάτω ράφι να παίζει ράθυμα, νωχελικά, υποτιμώντας κατά κάποιον τρόπο τον αντίπαλο παίζοντας δεκάλεπτα για να κερδίσει. Στην GBL ίσως φτάνει, στην Ευρωλίγκα όχι.
Ο TJ Shorts παραμονεύει και ο Γκραντ με τον Καλαϊτζάκη θα έχουν δουλίτσα για το σπίτι παίζοντας τον ρόλο του τερματοφύλακα.
Θα μπορούσε κι ένας άλλος που κατέβασε ρολά το τελευταίο τετραήμερο και είχε κι ένα τυχαίο συναπάντημα στο αεροδρόμιο της Αθήνας με την αποστολή του Παναθηναϊκού. Ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος πετούσε για Νιούκαστλ, ρωτούσε για τον μπασκετικό Παναθηναϊκό και αποκάλυψε μάλιστα σε ένα τετ α τετ σε ποια ομάδα είχε βάλει όρο να μην πάει.
Στο Παρίσι, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, ο Ματίας Λεσόρ θα έχει την τιμητική του. Οι Γάλλοι ζήτησαν να είναι αυτός που θα μιλήσει πριν τη βραδινή προπόνηση και ο 29χρονος «who the f&*¥# is Eurocup center» κατά την ιστορική του ατάκα, θα νιώθει σαν στο σπίτι του με προσωπική εξέδρα στο Παρίσι. Εξ ου και τα 50 εισιτήρια (!) που ζήτησε για τους δικούς του ανθρώπους…
Τα 50 δεν προσμετρώνται στα περίπου 500 που είχαν λάβει Έλληνες μέχρι το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας, απευθείας από την online πλατφόρμα πώλησης εισιτηρίων της Παρί. Έλληνες που καταφτάνουν από παντού για να συνδυάσουν αθλητικό τουρισμό και στήριξη στους πρωταθλητές Ευρώπης. Ήδη έχουν πάρει ένα πέταλο του γηπέδου και η κερκίδα απλώνεται…
Ενώ για τη Μαδρίτη τα δεδομένα είναι πολύ δυσκολότερα για τους Έλληνες καθώς τα εισιτήρια έχουν κάνει φτερά από τους οπαδούς της Ρεάλ που περιμένουν πως και πως τη ρεβάνς του Βερολίνου.
Αντί επιλόγου: Οι αποστολές των ομάδων είναι συνήθως βουβές. Οι παίκτες είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους, ξεκουράζονται, ακούνε μουσική, βλέπουν ταινίες να περάσει η ώρα.
Η συνήθης σιγή αυτή τη φορά έσπασε για καλό λόγο προκαλώντας γέλια σε όλους. Ήταν όταν η αεικίνητη Βαλέρια Σλούκα, ετών 3, πήγαινε πάνω κάτω στον διάδρομο του αεροπλάνου ψάχνοντας τον μπαμπά της και τραγουδώντας μεγαλόφωνα τον ύμνο του Παναθηναϊκού… Πώς να κρυφτείς απ´ τα παιδιά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα…
