Οι φιλικοί αγώνες προς τιμήν ενός μεγάλου παίκτη, διεξάγονται συνήθως λίγο καιρό αφότου εκείνος κρεμάσει τα παπούτσια του. Όσο ακόμα είναι «φρέσκα» τα κατορθώματά του και για να δοθεί η δυνατότητα στους φιλάθλους να τον χειροκροτήσουν για τελευταία φορά.
Στην Ελλάδα, βέβαια, δεν θα μπορούσαμε να είμαστε εναρμονισμένοι με τους ξένους. Τέτοια ζητήματα κολλάνε πολλές φορές στις συλλογικές ή και τις κομματικές προτιμήσεις της ΕΠΟ και των ποδοσφαιριστών και σε διάφορα άλλα γραφειοκρατικά ζητήματα.
Αυτό συνέβη και με τον Γιώργο Κούδα. Ο «Μεγαλέξανδρος» του ΠΑΟΚ είχε κρεμάσει τα παπούτσια του από το καλοκαίρι του 1984, όμως η τότε διοίκηση της ομοσπονδίας δεν φρόντισε να τον τιμήσει εγκαίρως. Αυτό συνέβη τελικά στις 20 Σεπτεμβρίου 1995 επί προεδρίας Κώστα Τριβέλλα, αλλά κατόπιν επιμονής του Υφυπουργού Αθλητισμού, Γιώργου Λιάνη, με αφορμή τα αποκαλυπτήρια της μπρούντζινης προτομής του παλαίμαχου άσου στο γήπεδο της Τούμπας.
Αντί, όμως, η ΕΠΟ να οργανώσει ένα φιλικό ανάμεσα στην Εθνική Ελλάδας και τον ΠΑΟΚ, επέλεξε να κλείσει επίσημο διεθνές φιλικό με τη Γιουγκοσλαβία (η οποία δεν είχε διαλυθεί ακόμα εντελώς). Το γεγονός προσέδιδε κύρος στο «αντίο» ενός εκ των κορυφαίων Ελλήνων ποδοσφαιριστών όλων των εποχών, δημιούργησε όμως ένα άλλο πρόβλημα, στατιστικής υφής.
Ο αγώνας ήταν αναγνωρισμένος από τη FIFA κι έτσι οι συμμετοχές όλων των παικτών μέτρησαν κανονικά. Ο Κούδας, λοιπόν, αφού γνώρισε την αποθέωση από 30.000 θεατές στην ολιγόλεπτη συμμετοχή του (βγήκε στο 19’ και τη θέση του πήρε ο Βασίλης Τσιάρτας) και δάκρυσε από συγκίνηση όταν αντίκρισε την προτομή του, έμαθε ότι έγινε κάτοχος τριών περίεργων ρεκόρ.
Κατ’ αρχάς, σε ηλικία 48 ετών και 302 ημερών έγινε ο γηραιότερος ποδοσφαιριστής που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας! Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο Μίμης Δομάζος, ο οποίος ήταν 38 ετών και 294 ημερών στο δικό του αποχαιρετιστήριο φιλικό με την Αυστραλία (3-3), στις 11 Νοεμβρίου 1980.
Επίσης, ήταν η πρώτη φορά που χρίστηκε διεθνής κάποιος ποδοσφαιριστής που δεν είχε ενεργό συμβόλαιο σε σύλλογο. Το συγκεκριμένο ρεκόρ ισοφαρίστηκε αρκετές φορές επί των ημερών του Ότο Ρεχάγκελ στην τεχνική ηγεσία (κατά σύμπτωση και με τον Τσιάρτα).
Τέλος, ήταν η πρώτη φορά που υπήρξε τόσο μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ δύο διεθνών συμμετοχών του ίδιου παίκτη. Ο Κούδας είχε να παίξει με την Εθνική από τον φιλικό αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση στη Νέα Φιλαδέλφεια (0-2) στις 10 Μαρτίου 1982. Δηλαδή 13 χρόνια και 194 ημέρες αργότερα!
Το τελευταίο ρεκόρ έσπασε ο Βασίλης Χατζηπαναγής στο δικό του τιμήν ένεκεν φιλικό με την Γκάνα, τον Δεκέμβριο του 1999 (διεξήχθη 23 και πλέον χρόνια μετά τη μοναδική προηγούμενη συμμετοχή του με το εθνόσημο). Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που η ΕΠΟ επέλεξε αυτόν τον τρόπο για να τιμήσει παλαίμαχους διεθνείς.
