Συνέντευξη στο νεοσύστατο κανάλι της Ομόνοιας, το ΟΜΟΝΟΙΑ TV παραχώρησε ο πρόεδρος της ομάδας Σταύρος Παπασταύρου.
«Δεν είμαι συνηθισμένος να μην μιλώ για την Ομόνοια αλλά θα είναι ενδιαφέρουσα η συνέντευξη. Είναι η δεύτερη φορά που έρχομαι στην προετοιμασία στην Πολωνία και ήθελα να έρθω για να δω πως πάμε για να μιλήσω με τους υπεύθυνους της ομάδας και τους ποδοσφαιριστές».
Σας ενοχλεί η αναγνωσιμότητα; «Ποτέ δεν έκανα συνεντεύξεις πριν να έρθω στην Ομόνοια. Έκανα δημόσιες εμφανίσεις που είχαν να κάνουν με τις εταιρείες μου αλλά είναι διαφορετικό. Δεν με ενοχλεί, είναι αναγκαίο κακό. Το κάνω γιατί νομίζω ότι ο κόσμος θέλει να ακούει και από εμένα κάποια πράγματα. Δεν είμαι σε γενικές γραμμές δημόσιο πρόσωπο».
Περιμένατε ότι κάποτε θα γινόσασταν καναλάρχης (βλέπε ΟΜΟΝΟΙΑ TV); «Όχι, δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου».
Πήγατε διακοπές; «Πήγα με κάποιους φίλους στην Ελλάδα. Βέβαια δεν έχουμε διακοπές εμείς με τις δουλειές μας».
Πως είναι η καθημερινότητα σας; «Το πρόγραμμα μου είναι προσχεδιασμένο. Ξέρω από τις προηγούμενες μέρες τι θα κάνω. Οι συναντήσεις μου αρχίζουν από τις 7.30-8.00, κάποτε από τις 6.00, αρχίζω τηλέφωνα στην Κύπρο. Ανάλογα με πόσες συναντήσεις θα έχω μπορεί αν πάει μέχρι τις 16:00-17:00. Η δουλειά έρχεται και με βρίσκει. Μέχρι τα μεσάνυχτα μπορεί να απαντώ τηλέφωνα».
Έχετε αρκετή πίεση ή δουλεύετε πιο χαλαρά; «Δεν νιώθω πίεση. Ανάλογα με το τι συμβαίνει στις δουλειές μου, όχι μόνο στην Ομόνοια. Η πίεση είναι τρόπος ζωής για εμένα, πολύ λίγα πράγματα με αγχώνουν».
Τι σας χαλαρώνει; «Μου αρέσει να βλέπω τηλεόραση».
Ο ρόλος της συζύγου σας: «Όταν παντρευτήκαμε ανέλαβε πιο ενεργό ρόλο στο μεγάλωμα των κόρων μας κι εγώ ήμουν περισσότερο στις δουλειές. Κάθε βράδυ πηγαίνω στο σπίτι εκτός και αν ταξιδεύω, πάντα δειπνίζω με την οικογένεια μου. Τώρα μεγάλωσαν οι κόρες μου και δεν είναι σπίτι. Ξεχωρίσαμε τους ρόλους μας».
Οι κόρες σας: «Από την πρώτη μέρα που γεννιέται ένα μωρό, η προσωπική σου ζωή μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Πάντα κι εγώ και η γυναίκα μου βάζουμε τις κόρες μας πάνω από όλα. Αυτό δεν σταμάτησε ακόμα. Η ευθύνη είναι η ίδια και τώρα που μεγάλωσαν όπως ήταν μωρά».
Έχετε πολλούς φίλους; «Οι περισσότεροι μου φίλοι είναι από τις δουλειές μου. Έφτιαξα κάποιες στενές φιλίες. Στην Κύπρο έχω περισσότερους φίλους παρά στην Αμερική γιατί τα τελευταία χρόνια περνώ περισσότερο χρόνο στην Κύπρο. Η ζωή μου χωρίζεται σε δύο μέρη. Πριν την Ομόνοια και μετά την Ομόνοια».
Ποια στιγμή με κάποιον οπαδό της ομάδας σας άγγιξε περισσότερο; «Ήταν μία φορά στη δεύτερη μου χρονιά στην Ομόνοια. Ήμουν στο ΓΣΠ, μπήκαμε στα αποδυτήρια και ανέβαινα με τον ανελκυστήρα και μέσα με βρήκε ένας ηλικιωμένος και μόλις με είδε έβαλε κλάματα χαράς. Αυτό με συγκλόνισε για την αγάπη που είχε αυτός ο άνθρωπος στην Ομόνοια. Σκεφτείτε ότι ακόμη ούτε τρόπαιο δεν είχαμε πάρει και δεν πήγε ούτε καλά η χρονιά».
