Μόλις 8 ομάδες συμμετείχαν στην φάση αυτή αποδεικνύοντας το επίτευγμα της πρόκρισης της ομάδας μας που είχε επιτευχθεί με αντιπάλους τη Σοβιετική Ένωση, την Ουγγαρία και τη Φινλανδία.
Στην τελική φάση η Ελλάδα καλείτο, εκτός της Ολλανδίας να αντιμετωπίσει στον όμιλό της την Τσεχοσλαβία και τη Δυτική Γερμανία.
Απέναντι στους Ολλανδούς την ενδεκάδα αποτελούσαν οι : Κωνσταντίνου, Κυράστας, Φοιρός, Καψής (αρχηγός), Ιωσηφίδης, Λιβαθηνός, Κούης, Τερζανίδης, Αρδίζογλου, Κωστίκος, Μαύρος.
Η Εθνική έδειξε χαρακτήρα αλλά στο 64ο λεπτό, ο Κωνσταντίνου βγήκε πολύ πλάγια, έξω απ’ την εστία του για να αποσοβήσει ένα κόρνερ και ενώ τα κατάφερε στη συνέχεια συγκρούστηκε με τον Νανίγκα ο οποίος μάλλον έπεσε πάνω του. Η φάση ακόμη και στο video δεν είναι ξεκάθαρη, πάντως όπως μπορείτε να ακούσετε και τον «ξένο» σπίκερ, σε καμία περίπτωση δεν ήταν πέναλτι.
Ο Δυτικογερμανός διαιτητής Πρόκοπ όμως το καταλόγισε πέναλτι, και ο Κιστ αποδεχόμενος το «δώρο» έγραψε το 1-0.
Ο αείμνηστος Αλκέτας έριξε στον αγώνα τον Αναστόπουλο που τότε αγωνίζονταν στον Πανιώνιο και στη συνέχεια τον Γαλάκο… αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε. Με κόρνερ του τελευταίου στο 87ο λεπτό ο Καψής είχε κεφαλιά στο δοκάρι.
Στον επόμενο αγώνα (14 Ιουνίου στο Ολύμπικο της Ρώμης), η Ελλάδα ηττήθηκε με 3-1 από την Τσεχοσλοβακία και ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της κόντρα στη Δυτική Γερμανία (17 Ιουνίου στο Κομουνάλε του Τορίνο) που κατέκτησε τελικά το τρόπαιο, αποσπώντας τιμητική λευκή ισοπαλία.
