Έχει δίκιο ο Σωφρόνης να λέει πως άπαντες θα πρέπει να ξεχάσουν τα παλιά τα χρόνια –κατ’ ακρίβεια, δεν είναι καν και πολύ παλιά. Το κυπριακό ποδόσφαιρο έχει πλέον αλλάξει και όντως βιώνουμε μια νέα πραγματικότητα.
Αυτό ωστόσο, για να γυρίσουμε το νόμισμα στην άλλη του όψη, δεν αποτελεί δικαιολογία για το μηδέν στα τρία του ΑΠΟΕΛ ως γηπεδούχο. Μολονότι ο βαθμός δυσκολίας ήταν ψηλός (με Πάφος FC, Άρη και ΑΕΛ), ωστόσο οι δύο κερδισμένοι βαθμοί από τους εννέα διαθέσιμους, πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί πέραν από αποτυχία;
Όσο κι αν έχουν αλλάξει τα δεδομένα στο πρωτάθλημα μας, δεν αλλάζει το ότι η βαθμολογική συγκομιδή της ομάδας της Λευκωσίας μέσα στην έδρα της είναι απογοητευτική.
Ισχύει ότι κόντρα στην ΑΕΛ ήταν η ομάδα η οποία προσπάθησε να… παίξει κι όχι να χαλάσει το παιχνίδι του αντιπάλου. Είχε μεν κάποιες καλές ευκαιρίες, με αποκορύφωμα τη φάση του Κβιλιτάια στο 71’, κάποιες καλές ενέργειες από τον Δώνη αλλά απ’ εκεί και πέρα, δύσκολα μπορείς να τοποθετήσεις πολλούς ποδοσφαιριστές στη λίστα των διακριθέντων. Το πρόβλημα για το ΑΠΟΕΛ δεν είναι η διαφορά από τις προπορευόμενες ομάδες –είναι άλλωστε πολύ μικρή, αλλά το ότι θα μπορούσε να είχε καλύτερη προοπτική και δεν το εκμεταλλεύτηκε (το ΓΣΠ)…
Ανδρέας Βεντούρης
