Με τη FIFA να αυξάνει τις ομάδες που μετέχουν στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από 32 σε 48, ήδη υπάρχουν χώρες που ετοιμάζονται να εκπροσωπηθούν για πρώτη φορά στον θεσμό.
Εκ των δέκα εθνικών που ξέρουν ήδη πως θα πάνε ΗΠΑ, Καναδά και Μεξικό το επόμενο καλοκαίρι, δίχως φυσικά τις τρεις συνδιοργανώτριες, είναι και οι Ιορδανία και Ουζμπεκιστάν, που θα κάνουν ντεμπούτο εκμεταλλευόμενες πως η Ασία έχει πλέον οκτώ εισιτήρια για την τελική φάση.
Κι αν οι Ιορδανοί κατάφεραν να φτάσουν στη μεγάλη επιτυχία μετά από την αγωνιστική τους άνοδο τα τελευταία χρόνια, οι Ουζμπέκοι κατάφεραν να ξορκίσουν επιτέλους τα φαντάσματα συνεχόμενων αποτυχιών κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, με οδυνηρούς αποκλεισμούς στα πέναλτι, απροσδόκητες γκέλες και όχι μόνο.
Αν όμως υπήρχε ένα πράγμα που στη χώρα των 37 εκατομμυρίων ανθρώπων δεν μπορούσαν να ξεχάσουν, αυτό είναι το φιάσκο του 2005. Τότε που το εισιτήριο για τα διηπειρωτικά playoffs είχε χαθεί με τρόπο σαδιστικό…
Όντας κομμάτι της ΕΣΣΔ για το μεγαλύτερο μέρος του περασμένου αιώνα, το Ουζμπεκιστάν άρχισε να μετέχει στα προκριματικά στα μέσα των 90’s, δείχνοντας εξαρχής ανταγωνιστικό πρόσωπο αλλά δίχως να μπορεί να υπερκεράσει τα εμπόδια των παραδοσιακών δυνάμεων της ηπείρου.
Αυτό φάνηκε να αλλάζει στη διαδικασία για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία. Οι Ουζμπέκοι είχαν φτάσει με άνεση στον τελευταίο γύρο των προκριματικών, όπου είδαν την πλάτη της Σαουδικής Αραβίας και της Νότιας Κορέας, αφήνοντας ωστόσο πίσω τους το Κουβέιτ.
Η τρίτη θέση στο γκρουπ σήμαινε μία τελευταία ευκαιρία για τα διηπειρωτικά playoffs, με το Μπαχρέιν να είναι ο αντίπαλος στον δρόμο για τα μπαράζ με το Τρίνινταντ/Τομπάγκο από την Καραϊβική.
Το στάδιο της Παχτακόρ στην Τασκένδη γέμισε ασφυκτικά στις 3 Σεπτεμβρίου 2005, όταν η ομάδα του άλλοτε τεχνικού του Εθνικού, Μπόμπι Χιούτον, είχε υποδεχτεί το Μπαχρέιν στο πρώτο ματς των μπαράζ.
Ο θρυλικός Μιριαλόλ Κασίμοφ έβαλε φωτιά στο γήπεδο ανοίγοντας το σκορ μετά από μόλις δώδεκα λεπτά αγώνα. Λίγο πριν το ημίχρονο, οι γηπεδούχοι είχαν την ευκαιρία να διπλασιάσουν τα τέρματά τους κερδίζοντας πέναλτι, με τον Σερβέρ Τζεπάροφ να ευστοχεί και να κάνει το 2-0. Κάπου εκεί όμως, όλα τινάχτηκαν στον αέρα…
Ο Ιάπωνας διαιτητής, Τοσιμίτσου Γιοσίντα, ακύρωσε το γκολ λόγω αντικανονικής εισόδου ποδοσφαιριστή στην περιοχή, ωστόσο αντί να δώσει την οδηγία να γίνει ξανά η εκτέλεση, καταλόγισε ελεύθερο για τους φιλοξενούμενους!
Το σκορ δεν άλλαξε, με το 1-0 να μένει μέχρι τέλους και να δίνει προβάδισμα πρόκρισης στους Ουζμπέκους, οι άνθρωποι των οποίων όμως ήταν έξαλλοι και απευθύνθηκαν άμεσα στη FIFA, ζητώντας να πάρουν το ματς στα χαρτιά με σκορ 3-0.
Το αίτημά τους απορρίφθηκε, όμως τα πράγματα θα γίνονταν ακόμη χειρότερα στη συνέχεια, όταν η Παγκόσμια Ομοσπονδία αποφάσισε ότι το ματς θεωρούταν ως μη γενόμενο και έπρεπε να επαναληφθεί…
Το πολύτιμο προβάδισμα εντός γκολ αλλά και το κρίσιμο clean sheet έκαναν φτερά, με τον επί δεκαετιών ποδοσφαιρικό παράγοντα, Αλισέρ Νικιμπάεφ, να δηλώνει πως «ο διαιτητής μάς έκλεψε το δεύτερο γκολ και η FIFA το πρώτο».
Οι Ουζμπέκοι δεν κατάφεραν να βρουν το δίκιο τους κι έτσι στις 8 Οκτωβρίου, 55.000 άνθρωποι βρέθηκαν ξανά στο γήπεδο της Παχτακόρ, αλλά αυτή τη φορά το Μπαχρέιν πάγωσε την Τασκένδη με γκολ του Ταλάλ Γιουσέφ στο 17’.
Κι αν ο Μαξίμ Σάτσκιχ της Ντινάμο Κιέβου ισοφάρισε άμεσα (19’), το 1-1 δεν άλλαξε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα του Ελβετού Μάσιμο Μπουσάκα, με τους «κόκκινους» να παίρνουν προβάδισμα πρόκρισης, το οποίο εκμεταλλεύτηκαν στο 0-0 στη Μανάμα τέσσερις μέρες αργότερα.
Το Ουζμπεκιστάν είδε την πορεία του να σταματά άδοξα, στα εκτός έδρας γκολ, έχοντας δει μια νίκη που πήρε μέσα στο γήπεδο να χάνεται επειδή έγινε διαιτητικό λάθος… εις βάρος του! Ακολούθως, οι Ουζμπέκοι είδαν το Μπαχρέιν να αποτυγχάνει να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής, καθώς το Τρίνινταντ/Τομπάγκο επικράτησε με συνολικό σκορ 2-1 στα playoffs που έγιναν τον Νοέμβριο.
Από τη μία ίσως το χάρηκαν, καθώς σίγουρα δεν θα άντεχαν να δουν την ομάδα που τους απέκλεισε όπως τους απέκλεισε να πηγαίνει στη Γερμανία το επόμενο καλοκαίρι, από την άλλη ενδεχομένως διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι ότι παρότι δεν είχαν παίκτες όπως ο Ντουάιτ Γιορκ και ο Σάκα Χίσλοπ, είχαν κάθε ελπίδα να ελπίζουν στην έτερη Σταχτοπούτα από την Καραϊβική.
Τώρα, μια 20ετία μετά, το Ουζμπεκιστάν πίνει επιτέλους το γλυκό νέκταρ της πρόκρισης και θα ταξιδέψει στην άλλη άκρη του πλανήτη για να δοκιμαστεί ως μία από τις 48 κορυφαίες ομάδες του πλανήτη. Το επικό φιάσκο του 2005, μπορεί πια να ξεχαστεί λίγο πιο εύκολα.
