«Δεν ασχολείται άνθρωπος, είναι όλοι ξεζουμισμένοι, το κάνουν μόνο για τα λεφτά. Σιγά μην πάνε να σκοτωθούν εκεί πέρα». Μια άποψη που είναι η αλήθεια πως ακούγεται, όμως όσοι γουστάρουν το ποδόσφαιρο και ειδικά στο top-level, δεν γίνεται να αγνοήσουν τελείως τη νεοσύστατη διοργάνωση. Okay, δεν είναι Champions League, δεν είναι Euro ή Mundial, είναι όμως Mundial Συλλόγων και σε αυτό συμμετέχουν Λιονέλ Μέσι, Σέρχιο Ράμος, Κιλιάν Μπαπέ, Έρλινγκ Χάαλαντ, Ουσμάν Ντεμπελέ, Έντινσον Καβάνι, Λουίς Σουάρες και ένα κάρο ακόμα παικταράδες.
Λίγες ώρες πριν τη σέντρα στο Μαϊάμι [Κυριακή, 03.00], απαντάμε στις SOS ερωτήσεις σχετικά με το Club World Cup, έτσι ώστε να έχουμε μια εικόνα για το τι παίζει με το τουρνουά που λαμβάνει χώρα για πρώτη φορά στην ιστορία και θα γεμίσει ένα άδειο από Εθνικές ομάδες καλοκαίρι. Ποιοι είναι οι «πρόγονοι» του θεσμού, ποιο είναι το format, που φιλοξενείται, ποιες ομάδες και γιατί συμμετέχουν, ποιες αμφιλεγόμενες αποφάσεις πήρε η FIFA, είναι όντως το χρήμα το μόνο όχημα; Πάμε λίγοοο…
Η διοργάνωση έχει περάσει από πολλά κύματα. Το 1960 έγινε το πρώτο Intercontinental Cup, με την πρωταθλήτρια Λατινικής Αμερικής να παίζει με της Ευρώπης διπλό τελικό, έναν σε κάθε έδρα. Έγινε ανάμεσα στην Πενιαρόλ από την Ουρουγουάη και την Ρεάλ και η Βασίλισσα το σήκωσε. Σημειώνεται ότι κάποιες φορές χρειάστηκε και 3ο ματς, όπως και το ότι έχουμε ελληνική παρουσία, καθώς το 1971 ο Άγιαξ δεν συμμετείχε και ο Παναθηναϊκός πήρε τη θέση του και έχασε τον τίτλο από την Νασιονάλ.
Και φτάνουμε στο σήμερα, στο τουρνουά που είναι καινούριο όσον αφορά το format και που παίρνει το όνομα εκείνου που βλέπαμε από το 2005 μέχρι το 2024. Το Club World Cup θα διεξάγεται πλέον κάθε 4 χρόνια και ο προπομπός του, λαμβάνει το όνομα Intercontinental Cup, που ήταν η πρώτη διοργάνωση και θα διεξάγεται τα 3 χρόνια ανάμεσα στον νέο θεσμό που μόλις δημιουργήθηκε. Ήταν ένα project που δούλευε χρόνια ο πρόεδρος της FIFA, Τζάνι Ινφαντίνο.
Νέα δομή λοιπόν για τη διοργάνωση, όμως όχι άγνωστη στα αρρωστάκια. Είναι η κλασική των 32 ομάδων, όπως την έχουμε συνηθίσει από το Mundial του 1998 και το παλιό Champions League. Αυτές, θα μοιραστούν σε 8 group των 4, οι δύο πρώτες θα περάσουν στους 16 και με 3 γύρους νοκ-άουτ, θα φτάσουμε στον τελικό. Συνολικά θα δούμε 63 παιχνίδια και σε αντίθεση με το Παγκόσμιο Κύπελλο, ευτυχώς, όχι μικρό τελικό.
Το νέο προϊόν βγαίνει για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, θα φιλοξενηθεί σε 12 γήπεδα σε 11 πόλεις. Η σέντρα, όπως είπαμε και πιο πάνω, γίνεται στις 15 Ιουνίου στο Μαϊάμι και είναι ανάμεσα στην Ίντερ, του Μέσι και την Αλ-Αχλί της Αιγύπτου και ο τελικός στο MetLife Stadium της Νέας Υόρκης στις 13 Ιουλίου.
Από τα 32 club, 12 είναι από την Ευρώπη, 5 από την Λατινική Αμερική, 4 από την Ασία, 4 από την Αφρική, 4 από Βόρεια και Κεντρική Αμερική και Καραϊβικη και 2 από τη διοργανώτρια χώρα, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν διάφορα κριτήρια που οι ομάδες πήραν εισιτήριο για το πρώτο Club World Cup. Εκεί είναι οι 4 τελευταίες που κατέκτησαν το Champions League, Ρεάλ Μαδρίτης (2), Παρί Σεν Ζερμέν, Μάντσεστερ Σίτι.
Οι υπόλοιπες «προκρίθηκαν» από ένα club-ranking-system, αλλά μέσω αυτής της οδού δεν επιτρέπεται να μπει 3η αν ήδη 2 ομάδες από την ίδια χώρα έχουν κάνει check-in μέσω των διεθνών διοργανώσεων. Όσον αφορά τον διοργανωτή; Η FIFA τον διάλεξε μόνη της και σήκωσε πολλή κουβέντα ότι αποφάσισε να το δώσει από νωρίς την στην Ίντερ Μαϊάμι, ομάδα του Μέσι και όχι στην πρωταθλήτρια του MLS, Los Angeles Galaxy. Μάλιστα, η απόφαση πάρθηκε πριν η τελευταία παίξει στον τελικό των play-offs κόντρα στην New York Red Bull. Τελικά εκείνη του Ζιρού πήρε το εισιτήριο έπειτα από μπαράζ με την Αμέρικα, αφού «κόπηκε» η μεξικάνικη, Λεόν, λόγω του κοινού ιδιοκτήτη με την Πατσούκα.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικονομικός αναλυτής για να καταλάβει ότι η FIFA στηρίχτηκε στην παρουσία του Μέσι για να τραβήξει χορηγούς και τηλεοπτικά δίκτυα. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν είχαν δημοσιευθεί τα σαφή κριτήρια για τη θέση ‘host nation’. Επίσημα, το ‘MLS Supporters Shield’ ένας «τίτλος» που δίνεται στην ομάδα που τερματίζει πρώτη στη συνολική βαθμολογία Δύσης/Ανατολής ήταν ο λόγος. Τελικά, αμφότερες θα είναι εκεί.
Στο τέλος της ημέρας, προφανώς, το χρήμα είναι το όχημα και όχι να δοθεί ένας παγκόσμιος τίτλος. Με μια βόλτα στις στοιχηματικές μπορεί κάποιος να διαπιστώσει ότι σε κάποια ματς δεν προσφέρεται καν ο νικητής. Μιλάμε για χάσμα. Η FIFA υποστήριξε ότι η προώθηση του αθλήματος στις πιο αδύναμες χώρες ήταν ένας από τους λόγους, όμως δύσκολα μπορεί κάποιος να πειστεί. Αν κάτι μπορεί να δουλευτεί αντικειμενικα, είναι αλλαγές και διορθώσεις σε κανονισμούς και VAR.
Το club που θα το σηκώσει, θα πάρει 125 εκατ. ευρώ, μόνο όμως αν έχει κάνει το 3×3 στον όμιλο. Νορμάλ αμοιβή θα υπάρξει για τη συμμετοχή και από εκεί και πέρα, κάτι περισσότερο από 1.5 εκατ. ευρώ για κάθε νίκη και 800.000 για την ισοπαλία. Στα 6 εκατ. είναι πρόκριση στους «16», στα 10 τα προημιτελικά στα 18 τα ημιτελικά και ο φιναλίστ θα έχει σίγουρα κοντά στα 25.
Οι δυνατοί θα γίνουν πιο δυνατοί μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τα brand-names στις υπόλοιπες ηπείρους, όμως την ίδια στιγμή, το ξέρουν όλοι, δεν θα βάλουν τους παίκτες των 100 εκατ. ευρώ να σπάσουν τα πόδια τους, δεν θα είναι και απόλυτη προτεραιότητα. Και αυτή, δεν είναι μόνο η στάση των επαγγελματιών αλλά και των περισσότερων fans. Αν και ο Ινφαντίνο δήλωσε ότι «θα το δουν 5 εκατ. κόσμος από τα σπίτια τους», μάλλον δεν συμβαίνει το ίδιο και από το γήπεδο, αφού στην πρεμιέρα τα κενά καθίσματα υπολογίστηκαν σε 20.000 και η τιμή έπεσε στα 5 ευρώ.
Όπως και να το βλέπεις, σε όποια πλευρά του τραπεζιού και να κάθεσαι, μπορείς να χαζέψεις απλά μπαλίτσα. Είναι κάτι διαφορετικό, κάποια στιγμή θα παίξουν μεταξύ τους ομαδάρες, θα δούμε παικταράδες, θα περάσει ο χρόνος μέχρι να αρχίσουν τα πρωταθλήματα…
