Η ζωή του ξεκίνησε στις 10 Μαΐου 1969 στο Άμστερνταμ. Ο πατέρας του, ένας αυστηρός ηλεκτρολόγος και φανατικός υποστηρικτής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τον ονόμασε «Ντένις» προς τιμήν του μεγάλου Ντένις Λο.
Ωστόσο αυτό χρόνια αργότερα μετατράπηκε σε ειρωνεία αν σκεφτεί κανείς πως ο γιος του θα δόξαζε μια άλλη αγγλική ομάδα. Και όχι οποιαδήποτε, αλλά την Άρσεναλ.
Από μικρός, ο Μπέργκαμπ ξεχώρισε για την τεχνική του και την αίσθηση του χώρου, και σύντομα εντάχθηκε στις ακαδημίες του Άγιαξ, όπου δεν άργησε να δείξει τις αρετές του.
Αυτό που τον ξεχώριζε όμως δεν ήταν μόνο το ταλέντο. Ήταν η εμμονή του με τη λεπτομέρεια. Σε μικρή ηλικία ζητούσε από τον προπονητή του να του δείχνει σε αργή κίνηση πώς ακριβώς να χτυπάει την μπάλα, πού να την ακουμπάει, πώς να στρίβει το σώμα του. Έβλεπε το ποδόσφαιρο όπως ένας αρχιτέκτονας βλέπει ένα κτίριο: ως κατασκευή με μελετημένες γωνίες, ισορροπία και αισθητική.
Η κατάρα στην Ίντερ και η φυγή του
Το καλοκαίρι του 1993, η Ίντερ τον ήθελε πάση θυσία και τον απέκτησε ως ένα μεγάλο αστέρι. Όμως το ιταλικό ποδόσφαιρο, με το «κατενάτσιο» και τη δυσπιστία προς τους δημιουργικούς παίκτες, τον «έπνιξε». Η ομάδα άλλαζε συνεχώς προπονητές, το στιλ παιχνιδιού δεν τον ευνοούσε, και ο Μπέργκαμπ απομονώθηκε. Οι ιταλικές εφημερίδες τον αποκάλεσαν «χαμένο» και «αόρατο».
Ο ίδιος έλεγε χρόνια αργότερα: «Ένιωθα σαν ζωγράφος που τον έβαλαν σε εργοστάσιο. Ήθελα να δημιουργήσω, αλλά κανείς δεν ήθελε να δει».
Αυτή η «αποτυχία», όμως, ήταν το εφαλτήριο για τη μετεξέλιξή του. Το 1995 μετακόμισε στο Λονδίνο και την Άρσεναλ. Εκεί είχε πια το κίνητρο να αποδείξει τι πραγματικά αξίζει και τι πραγματικά έχασαν στην Ίντερ.
Η ζωή στην Άρσεναλ – Το «πάθος της σιωπής»
Στο Λονδίνο βρήκε το σπίτι του. Ο Μπέργκαμπ δεν ήταν ποτέ ο εξωστρεφής τύπος. Δεν του άρεσαν τα πάρτι, δεν έβγαινε, δεν είχε σωματοφύλακες. Ήθελε μια πιο ήρεμη ζωή. Ζούσε με τη σύζυγό του και τα παιδιά τους σε ένα ήσυχο προάστιο και κάθε μέρα οδηγούσε μόνος του μέχρι το προπονητικό κέντρο. Οι συμπαίκτες του έλεγαν πως μετά την προπόνηση έμενε μόνος και δούλευε. Σούταρε, έπιανε κοντρόλ, δοκίμαζε φάσεις με τη φαντασία του και πάλευε να γίνει όλο και καλύτερος.
Ο Τιερί Ανρί τον αποκάλεσε «καθηγητή». Ο Πατρίκ Βιεϊρά θυμόταν πως κάθε φορά που ο Μπέργκαμπ μιλούσε, όλοι σιωπούσαν: «Δεν μιλούσε πολύ. Αλλά όταν το έκανε, όλοι ακούγαμε».
Το γκολ που δεν θα ξεχαστεί ποτέ
3 Μαρτίου 2002. Νιούκαστλ – Άρσεναλ. Ο Σιλβέν Βιλτόρ δίνει πάσα. Ο Μπέργκαμπ κάνει κάτι ακατανόητο: με ένα άγγιγμα με το εξωτερικό φέρνει την μπάλα πίσω από τον Νταμπίζα, στρίβει το σώμα του από την άλλη πλευρά και σκοράρει. Το γκολ αυτό έχει χαρακτηριστεί «ποίηση σε κίνηση» και αναλύεται μέχρι σήμερα σε σχολές προπονητικής.
Ο ίδιος είπε αργότερα με χαμόγελο: «Δεν ήταν τυχαίο. Το είχα δει στο μυαλό μου πριν η μπάλα φτάσει. Απλώς ακολούθησα την εικόνα».
Η φοβία της πτήσης
Μετά από ένα τραυματικό περιστατικό με αεροπλάνο στην εθνική Ολλανδίας, ο Μπέργκαμπ σταμάτησε να ταξιδεύει αεροπορικώς. Αυτό σήμαινε ότι η Άρσεναλ έπρεπε να οργανώνει ειδικά ταξίδια για εκείνον – οδικώς ή με τρένο – ή να μην τον χρησιμοποιεί σε ευρωπαϊκά εκτός έδρας παιχνίδια. Δεν το χρησιμοποίησε ποτέ ως πρόφαση.
Όταν του είπαν ότι δεν γίνεται να είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής και να μην πετάει, απάντησε: «Αν με θέλετε με τους όρους μου, θα δώσω τα πάντα. Αν όχι, αποχωρώ αύριο».
Η ζωή μετά τα «φώτα»
Μετά την αποχώρησή του από την ενεργό δράση, το 2006, ο Μπέργκαμπ δεν κυνήγησε κάμερες, ρόλους ή αξιώματα. Δούλεψε ως βοηθός στον Άγιαξ, μιλούσε ελάχιστα στα ΜΜΕ και προτίμησε να περνά χρόνο με την οικογένειά του. Ακόμα και όταν το άγαλμά του στήθηκε έξω από το Emirates Stadium, ήταν από τους λίγους που ένιωσε…. άβολα με την τιμή αυτή.
«Δεν είμαι ήρωας. Είμαι κάποιος που αγαπούσε το παιχνίδι και προσπάθησε να το παίξει με τον πιο όμορφο τρόπο» είχε δηλώσει τότε συγκινημένος.
Ο παίκτης που έκανε τους φιλάθλους να ερωτευτούν την πάσα
Ο Ντένις Μπέργκαμπ δεν ήταν ο κορυφαίος σκόρερ. Δεν ήταν ο ταχύτερος ή ο πιο δυνατός. Ήταν ο παίκτης που σε έκανε να καταλάβεις πως μια πάσα μπορεί να είναι το πιο όμορφο πράγμα στο γήπεδο. Ήταν ο άνθρωπος που, σε κάθε επαφή με την μπάλα, σου θύμιζε γιατί αγάπησες το ποδόσφαιρο.
Για όσους μεγάλωσαν βλέποντάς τον, δεν ήταν απλώς ένας ποδοσφαιριστής. Ήταν ο συνδυασμός του ταλέντου, της σιωπής, της ευφυΐας και της σεμνότητας. Ένας θρύλος χωρίς ίχνος έπαρσης. Ένας ήρωας χωρίς να έχει στρωμένο από τους άλλους το κόκκινο χαλί. Ένα όνειρο με σάρκα και οστά.
Στατιστικά της καριέρας του Ντένις Μπέργκαμπ
Σύνολο συμμετοχών (Σύλλογοι): 552
Σύνολο γκολ (Σύλλογοι): 201
Συμμετοχές με την Εθνική Ολλανδίας: 79
Γκολ με την Εθνική: 37
Αναλυτικά ανά Σύλλογο
Άγιαξ (1986–1993)
Συμμετοχές: 239
Γκολ: 122
Ίντερ (1993–1995)
Συμμετοχές: 74
Γκολ: 22
Άρσεναλ (1995–2006)
Συμμετοχές: 423
Γκολ: 120
Ασίστ στην Premier League: 94 (5ος στην ιστορία όταν αποσύρθηκε)
Με την Εθνική Ολλανδίας (1990–2000)
Συμμετοχές: 79
Γκολ: 37
Τουρνουά:
Μουντιάλ: 1994, 1998
Euro: 1992, 1996, 2000
Τίτλοι και διακρίσεις
Με Άγιαξ:
Eredivisie: 1989–90
Κύπελλο Ολλανδίας: 1986–87, 1992–93
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1986–87
Με Ίντερ:
Κύπελλο UEFA: 1993–94
Με Άρσεναλ:
Premier League: 1997–98, 2001–02, 2003–04 (αήττητοι)
FA Cup: 1997–98, 2001–02, 2002–03, 2004–05
FA Community Shield: 1998, 1999, 2002, 2004
Ατομικές Διακρίσεις:
Ολλανδός Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς: 1992, 1993
Premier League Player of the Month: Αύγ. 1997, Φεβ. 2002
FIFA 100 – Η λίστα των κορυφαίων παικτών όλων των εποχών του Πελέ
Hall of Fame της Premier League (2021)
Χρυσό γκολ Μουντιάλ 1998: Εναντίον Αργεντινής
