Συγκλονιστική ανάρτηση στο Linkedin από τον Γκόρντον Χέρμπερτ, που έκανε κατάθεση ψυχής εξιστορώντας όσα βίωσε στη μάχη με την κατάθλιψη. Ο προπονητής της Μπάγερν Μονάχου αναφέρθηκε σε όλα αυτά που συνήθιζε να κρύβει και στη σιωπηλή πάλη που έδινε με τον εαυτό του.

Ο Χέρμπερτ αποκάλυψε το σημείο στην καριέρα του που ένιωσε χαμένος από το περιβάλλον του και τόνισε: “Ας συνεχίσουμε να απενοχοποιούμε αυτή τη συζήτηση. Ας συνεχίσουμε να εμφανιζόμαστε – πλήρως. Όχι μόνο με αποτελέσματα, αλλά με ειλικρίνεια”. 

Η ανάρτηση του Γκόρντον Χέρμπερτ: 

“Ο Μάιος είναι ο Μήνας Ευαισθητοποίησης για την Ψυχική Υγεία.

Υπάρχει μια εκδοχή της ιστορίας μου που συνήθιζα να κρύβω.

Για ένα διάστημα, φορούσα τον τίτλο του ‘προπονητή’ σαν πανοπλία. Εμφανιζόμουν. Καθοδηγούσα τις ομάδες.Παρακινούσα τους παίκτες — ενώ παράλληλα πάλευα σιωπηλά.

Η κατάθλιψη δεν είναι πάντα έντονη. Μερικές φορές, είναι το βάρος που κουβαλάς πίσω από κλειστές πόρτες. Η κούραση που δεν μπορείς να αποβάλεις. Το ποτήρι κρασί που γίνεται δύο. Και μετά περισσότερα.

Το χειρότερο σημείο μου ήρθε κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στη Φρανκφούρτη. Ένιωθα χαμένος. Μουδιασμένος. Αποσυνδεδεμένος από τον εαυτό μου και όλα γύρω μου.

Το να ζητήσω βοήθεια δεν ήταν εύκολο. Αλλά με έσωσε.

Το μοιράζομαι αυτό τώρα – όχι επειδή θέλω συμπόνια – αλλά επειδή ξέρω πόσοι άνθρωποι στον αθλητισμό, στην ηγεσία οργανισμών και στη ζωή προσπαθούν ακόμα να τα βγάλουν πέρα ​​μόνοι τους.

Δεν είσαι πληγωμένος. Δεν είσαι μόνος. Και είναι εντάξει να μην είσαι καλά.

Στον αθλητισμό, μιλάμε για ανθεκτικότητα, θάρρος, ψυχική σκληράδα. Αλλά η πραγματική δύναμη; Αυτή χτίζεται όταν κανείς δεν παρακολουθεί. Στις ήσυχες στιγμές. Αυτές που παραδέχεσαι: ‘Χρειάζομαι υποστήριξη’.

Αυτόν τον μήνα δεν σκέφτομαι μόνο τους παίκτες, αλλά και τους προπονητές. Τους φυσιοθεραπευτές. Το προσωπικό. Τους γονείς. Τους ανθρώπους στο παρασκήνιο που δίνουν τα πάντα και μερικές φορές ξεχνούν να επικοινωνήσουν με τον εαυτό τους.

Ας συνεχίσουμε να απενοχοποιούμε αυτή τη συζήτηση. Ας συνεχίσουμε να εμφανιζόμαστε – πλήρως. Όχι μόνο με αποτελέσματα, αλλά με ειλικρίνεια.

Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία να προπονήσω. Είμαι ευγνώμων που είμαι μέρος αυτού του παιχνιδιού. Και είμαι ευγνώμων που έμεινα για να δω πώς μπορεί να είναι η ζωή στην άλλη πλευρά του αγώνα”.