Μέχρι την προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος, η ΑΕΚ βρισκόταν μέσα στη διεκδίκηση του τίτλου. Η ήττα από την Ομόνοια Αραδίππου στο «Αντώνης Παπαδόπουλος» με 2-0, ήταν επί της ουσίας αυτή που την εκτροχίασε οριστικά και διαφοροποίησε τους στόχους της στην πρώτη τη τάξει εγχώρια διοργάνωση.
Η ομάδα της Λάρνακας χρειαζόταν ένα νικηφόρο σερί κι όχι απλά αήττητο στα πλέι οφ, για να αποκτήσει ελπίδες για να επιστρέψει στη μάχη του τίτλου. Ένα τέτοιο σερί δεν ήρθε ποτέ -και δεν ήταν και καθόλου εύκολο να συμβεί.
Στα πρώτα έξι ματς της δεύτερης φάσης δεν γνώρισε την ήττα, αλλά έφερε πέντε ισοπαλίες και κέρδισε μία φορά, μέχρι το τελευταίο παιχνίδι με τον Άρη που αποχώρησε χωρίς κανένα βαθμολογικό όφελος.
Συνολικά, στα τελευταία οκτώ παιχνίδια της, η ΑΕΚ κατέγραψε μία νίκη, πέντε ισοπαλίες και δύο ήττες, παίρνοντας 8 βαθμούς από τους συνολικά 24 διαθέσιμους. Έχασε δηλαδή ακριβώς τους διπλάσιους (16), συνεπώς, όχι απλά ήταν αδύνατον να επανέλθει στη μάχη του τίτλου, αλλά να παίζεται πλέον στην κόψη του ξυραφιού και η 3η θέση που οδηγεί στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα για την ΑΕΚ δεν είναι τόσο η ήττα από τον Άρη στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ», αλλά που προηγουμένως δεν κατάφερε να κερδίσει την Ομόνοια στην «Αρένα» και να αποκτήσει ένα τέτοιο προβάδισμα (βλέπε +7), που θα της επέτρεπε να μην προβληματιζόταν πολύ με μια ήττα στη Λεμεσό.
Όλα αυτά βεβαίως μπαίνουν-επί του παρόντος-στην άκρη και θα αξιολογηθούν την κατάλληλη στιγμή. Αυτό που προέχει είναι ο πρώτος ημιτελικός με την Ομόνοια, με την ΑΕΚ να καλείται στο ΓΣΠ να πάρει το αποτέλεσμα που θα της επιτρέψει να αποκτήσει το πλεονέκτημα πρόκρισης στον τελικό, ενόψει της ρεβάνς που θα διεξαχθεί στην «Αρένα». Είναι η ώρα που θα κληθεί να αποδείξει τι αξίζει να πάρει από τη φετινή σεζόν…
Ανδρέας Βεντούρης
