Σάρλια στο Gazzetta: «Εμείς χάσαμε το πρωτάθλημα, αλλά ήταν ντροπή αυτό που έγινε με τον Ολυμπιακό» (Μου αρέσει ο τρόπος ζωής στην Κύπρο…)

Υπήρξε κάποιο ματς συγκεκριμένα στο οποίο να αισθάνθηκες ότι αλλάζει η ιστορία σου στον Παναθηναϊκό;

Ξεκάθαρα, ναι. Δεν χρειάζεται καν να σκεφτώ, για να απαντήσω. Ήταν το εκτός έδρας ματς με τον Ολυμπιακό. Εκείνη την εβδομάδα, ο Βέλεθ ήταν τραυματίας και ήμασταν έτοιμοι για να παίξουμε μόνο εγώ και ο Πούγγουρας. Ήμουν πολύ κακός στις προπονήσεις και ο προπονητής με φώναξε δύο μέρες πριν το ματς και μου είπε «δεν μου αρέσουν όσα κάνεις στην προπόνηση, δεν μου αρέσει η συμπεριφορά σου. Δεν μου αρέσει ότι δεν έχεις αυτοπεποίθηση, δεν μου αρέσει τίποτα. Είσαι έτοιμος ή όχι; Σκέφτομαι να βάλω τον Σάντσεζ στη θέση του σέντερ μπακ». Δεν ξέρω αν αυτό ήταν ένα mind game ή αν μιλούσε ειλικρινά, όμως, του απάντησα «δεν μπορείς να το κάνεις αυτό». Με κοίταξε και με ρώτησε αν είμαι έτοιμος. Του απάντησα «ναι» κι έτσι με έβαλε να παίξω. Σε εκείνο το ματς ήμουν πολύ καλός και αισθάνθηκα ότι επιστρέφω. Από εκείνο τον αγώνα και μετά, άρχισα να νιώθω πολύ καλά στον Παναθηναϊκό. Έπαιζα όλο και καλύτερα κάθε φορά που μου δινόταν η ευκαιρία, ακόμα και αν ήξερα ότι ήμουν η τρίτη επιλογή για τη θέση του στόπερ. Κάποιες φορές, μάλιστα, σκεφτόμουν ότι αυτό δεν ήταν δίκαιο. Θεωρώ ότι επέστρεφα την εμπιστοσύνη του προπονητή, όποτε μου έδινε την δυνατότητα να το κάνω.

Έπαιζε με το μυαλό σας ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς;

Ναι, είναι ένας πανέξυπνος άνθρωπος. Δεν μιλάει πολύ με τους παίκτες, αλλά ακούει τα πάντα. Κάποιες φορές νομίζεις ότι αυτός ο τύπος δεν παρακολουθεί καν τις προπονήσεις, αλλά βλέπει και γνωρίζει τα πάντα. Αντιδράει μόνο όταν κρίνει ότι πρέπει να το κάνει. Μπορεί για 2-3 εβδομάδες να μην αντιδράσει και μετά να έρθει και να σου πει «γιατί έκανες αυτό ή γιατί είπες αυτό;». Και τότε σκέφτεσαι «Ω Θεέ μου, έχει δει κι έχει ακούσει τα πάντα. Αυτός ο τύπος έχει ακούσει κάθε μου σχόλιο». Ξέρει πότε πρέπει να μιλήσει, τι πρέπει να πει.

Αισθάνεσαι ότι όταν αποφασίζει να μιλήσει, μιλάει στην καρδιά των παικτών του;

Ναι. Πιστεύω ότι αν δεν το αισθάνεται, δεν θα σε αφήσει ούτε να του μιλήσεις. Υπήρχαν περιπτώσεις που πήγαιναν παίκτες, του χτυπούσαν την πόρτα και τον ρωτούσαν «έχεις πέντε λεπτά;». Και εκείνος απαντούσε «όχι». Αν συνέβαινε αυτό, ήξερες ότι είχες μπλέξει άσχημα! Δεν έκανα ποτέ κακό στην ομάδα, όμως, σίγουρα υπήρξαν στιγμές που έδειχνα πολύ νευριασμένος. Χωρίς, φυσικά, να περάσω την κόκκινη γραμμή. Είχαμε μία πολύ ιδιαίτερη σχέση. Την μία μέρα μιλούσαμε σαν να είμαστε οι καλύτεροι φίλοι και την άλλη τσακωνόμασταν. Τον σέβομαι απεριόριστα και τον θεωρώ έναν κορυφαίο προπονητή. Νευρίασα πολλές φορές μαζί του, όμως έτσι ήταν η σχέση μας. Δεδομένα ήταν ένα τεράστιο λάθος του Παναθηναϊκού να τον διώξει.

Θυμάσαι κάποιο συγκεκριμένο ματς στο οποίο να είχες νευριάσει πολύ μαζί του;

Ναι, αυτό με τον ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, στη δεύτερη σεζόν μου στην ομάδα. Είχαμε σερί πέντε νικών σε πέντε ματς και είχαμε κρατήσει και το «μηδέν» σε τέσσερα από αυτά. Το έκτο ματς ήταν εκτός έδρας, κόντρα στον ΠΑΟΚ. Με άφησε στον πάγκο κι έχασα το μυαλό μου. Σκέφτηκα «δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό». Εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να το πιστέψω. Δεν γινόταν, μετά από πέντε συνεχόμενες νίκες να αλλάζεις τον αμυντικό. Πολλοί παίκτες αντέδρασαν και απόρησαν πως γίνεται να αλλάζει την ενδεκάδα, όταν η ομάδα πήγαινε τόσο καλά.

Του μίλησες εκείνη την ημέρα;

Όχι, ήμουν πολύ νευριασμένος για να μπορέσω να του μιλήσω.

Τι ήταν αυτό που σας είχε οδηγήσει σε εκείνο το σπουδαίο νικηφόρο σερί;

Θεωρώ το γεγονός ότι κρατήσαμε τους περισσότερους παίκτες σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν και κατανοήσαμε καλύτερα τις ιδέες του προπονητή. Πήραμε και μεγάλη ψυχολογική ώθηση από τη νίκη στο εντός έδρας ντέρμπι με την ΑΕΚ. Ο προπονητής μας έλεγε ότι «είμαστε ένα τρένο, όλοι ξέρουν ότι έρχεται κατά πάνω τους, αλλά κανείς δεν μπορεί να το σταματήσει». Όλοι ήξεραν ποιος ήταν ο τρόπος παιχνιδιού μας, αλλά κανείς δεν μπορούσε να μας αντιμετωπίσει. Είχαμε αποκτήσει πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ μας, αλλά και με τον προπονητή.

Πώς έζησες την κατάκτηση του Κυπέλλου στον τελικό με τον ΠΑΟΚ;

Ήταν το πρώτο τρόπαιο της καριέρας μου. Είχα λίγο απογοητευτεί που δεν είχα ξεκινήσει στον τελικό, αλλά πανηγυρίσαμε τρελά. Σήμαινε πολλά για εμάς αυτό το Κύπελλο, ήταν η επιβράβευση για την καλή δουλειά που είχαμε κάνει εκείνη τη σεζόν. Προσπαθήσαμε πολύ και κάποια στιγμή κατανοήσαμε ότι αφού δεν γινόταν να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, θα έπρεπε να εστιάσουμε στο Κύπελλο. Θα μπορούσαμε να έχουμε βγει δεύτεροι, αλλά ο προπονητής είχε ξεκουράσει όλους τους παίκτες στο ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, για να κερδίσουμε το Κύπελλο. Καταλάβαμε πως αυτός ήταν ο ξεκάθαρος στόχος μας. Έτσι, δώσαμε όλη μας την προσοχή στο Κύπελλο και στο τέλος χαρήκαμε πάρα πολύ που τα καταφέραμε.

Πώς θυμάσαι την ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει ο κόσμος στο γήπεδο στον τελικό;

Η ατμόσφαιρα ήταν τρελή! Για να είμαι ειλικρινής προτιμώ να παίζω στη Λεωφόρο, αλλά και στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν πολύ ωραία. Ειδικά μετά το πέναλτι του Αϊτόρ, ο κόσμος τρελάθηκε! Θυμάμαι που του είχαν ρίξει μέχρι και πέτρα. Όμως, το ξαναλέω. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με την ατμόσφαιρα της Λεωφόρου.

Υπάρχει κάποιο ματς που να θυμάσαι πιο έντονα την ατμόσφαιρα της Λεωφόρου;

Ίσως αυτό το ντέρμπι με την ΑΕΚ, την περίοδο που κάναμε το μεγάλο σερί. Επίσης, αυτό κόντρα στη Σλάβια Πράγας, στο οποίο προηγηθήκαμε με το γκολ του Σπόραρ. Ένιωθες την ενέργεια του γηπέδου. Θυμάμαι και ένα ματς κόντρα στον Ολυμπιακό, στο οποίο είχα τραυματιστεί. Είχαμε παίξει καταπληκτικά.

Την πρώτη σεζόν ο στόχος ήταν ξεκάθαρα το Κύπελλο. Τη δεύτερη σεζόν, πότε αρχίσατε να πιστεύετε πως μπορείτε να κατακτήσετε το πρωτάθλημα;

Για να είμαι ειλικρινής, μετά από εκείνο το σερί νικών που κάναμε, ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι είμαστε μία καλή ομάδα. Παρ’ όλα αυτά, σκεφτόμασταν ότι και η ΑΕΚ είναι καλή ομάδα ή ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να επιστρέψει. Επίσης, ο ΠΑΟΚ ήταν καλή ομάδα. Φτάνοντας, όμως, στο μέσο της σεζόν, καταλάβαμε ότι μπορούμε. Και τότε είπαμε «πάμε να το πάρουμε».

Μπορούσατε τότε να φανταστείτε πως μετά από κάποιους μήνες ο Γιοβάνοβιτς θα αποχωρούσε από την ομάδα;

Όχι. Μίλησα με τον προπονητή, περίπου, δέκα μέρες πριν ολοκληρωθεί η σεζόν. Ήταν ξεκάθαρος, ήθελε να μείνω στην ομάδα. Με ρώτησε τι θέλω και του είπα ότι θέλω να μείνω. Κι εκείνος με τη σειρά του μου είπε ότι θα ήταν καλό για μένα να υπογράψω, για δύο ακόμα χρόνια, με τον Παναθηναϊκό. Ότι θα έμενα συνολικά τέσσερα χρόνια σε ένα σπουδαίο κλαμπ και πως θα έδινα έξτρα ποιότητα στην ομάδα. Θυμάμαι ότι ακόμα και η «Θύρα 13» είχε αναρτήσει ένα πανό που έλεγε ότι «ο Ιβάν μας έδειξε τον δρόμο, χρειάζεται απλά να τον ακολουθήσουμε».

Πώς είχες αισθανθεί με τη στήριξη του κόσμου εκείνη την περίοδο στην ομάδα;

Σκεφτόμασταν σε εκείνο το ματς με τον Άρη πως μπορεί να χάσαμε το πρωτάθλημα, αλλά δεν γίνεται να απολυθεί ο προπονητής. Παρ’ όλα αυτά, μόλις χάσαμε από τον Ολυμπιακό, άρχισαν τα δημοσιεύματα ότι ο ιδιοκτήτης θα απολύσει τον προπονητή. Λέγαμε μεταξύ μας «δεν γίνεται», ακόμα και αν υπήρχαν κάποια προβλήματα μεταξύ τους. Δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια, αλλά έχω ακούσει ότι ο προπονητής δεν ήξερε πως εγώ δεν θα συνεχίσω στην ομάδα και πως άρχισαν να έρχονται παίκτες χωρίς την έγκρισή του. Όταν συμβαίνει αυτό σε μία ομάδα, είναι ένα ξεκάθαρο σήμα ότι «σε περιμένουμε στη γωνία». Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια, αλλά, αυτή είναι η γνώμη μου. Παίζω, όμως, ποδόσφαιρο κάποια χρόνια και είμαι σίγουρος πως όταν μία ομάδα αποκτά παίκτες χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του προπονητή, αυτός δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής. Έναν χρόνο νωρίτερα, δεν είχε αποκτηθεί κανείς χωρίς την έγκριση του προπονητή. Ίσως, αυτός να ήταν και ο λόγος που είχαν καθυστερήσει και κάποιες μεταγραφές να ολοκληρωθούν. Ο προπονητής ήθελε να είναι 100% σίγουρος για τους παίκτες που θα πάρει. Ήταν λίγο αργός σε αυτή τη διαδικασία. Ήταν και αυτός ένας λόγος που οδήγησε τη διοίκηση στο να τον απολύσει.

Εκείνο το καλοκαίρι, όμως, η ομάδα τα είχε πάει πολύ καλά στα ευρωπαϊκά προκριματικά. Έχασε, βέβαια, μία σπουδαία ευκαιρία, κόντρα στην Μπράγκα.

Αυτό είναι το χειρότερο στο ποδόσφαιρο. Μπορεί επειδή απέκλεισες την Μαρσέιγ, όλοι να πιστέψουν ότι θα αποκλείσεις και την Μπράγκα. Πριν την Μαρσέιγ όλοι σκέφτονταν ότι θα ήταν πολύ δύσκολο. Η Μπράγκα είναι μία πολύ μεγάλη ομάδα, με πολύ ταλέντο. Πιστεύω ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού την υποτίμησαν. Ακόμα, πάντως και σε αυτή τη σειρά των καλοκαιρινών προκριματικών, η ομάδα έκανε φανταστική δουλειά. Θεωρώ πως και ο προπονητής μετά από αυτά τα ματς, έχασε μέρος της αυτοπεποίθησής του. Άρχισε να αισθάνεται μεγάλη πίεση. Όταν είσαι στον Παναθηναϊκό, κάθε προπόνηση έχει πίεση.

Πώς ένιωσες σε εκείνο το τελευταίο ματς των Play Offs κόντρα στον Άρη όταν παρά το γεγονός πως χάθηκε το πρωτάθλημα ο κόσμος σας τραγουδούσε «Να’ τοι, να’ τοι οι πρωταθλητές»;

Ήταν μία από τις πιο όμορφες στιγμές στην καριέρα μου. Όταν ο κόσμος σου δείχνει στις δύσκολές στιγμές πως είναι στο πλευρό σου, αυτό για σένα σημαίνει τα πάντα. Θυμάμαι, επίσης, όταν ήμουν στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αρχίσαμε τη σεζόν φανταστικά. Ήμασταν πολύ κοντά στη Ζενίτ. Τον Δεκέμβριο, όμως, σε τέσσερα ματς, κάναμε τέσσερις ήττες. Είμαι από την Κροατία και αν αυτό συμβεί στην Χάιντουκ, ο κόσμος θα πει αμέσως ότι «δεν κάνεις ούτε για την ομάδα του χωριού, είσαι ο χειρότερος παίκτης». Πήγαμε στον κόσμο και σκεφτόμουν ότι θα μας σκοτώσουν, ότι θα έρθουν στα αποδυτήρια. Άρχισαν να τραγουδούν και να μας λένε ότι πιστεύουν σε εμάς. Επειδή καταλαβαίνω ρωσικά, άρχισα να ρωτάω τους συμπαίκτες μου αν όντως μας πιστεύουν, μετά από τέσσερις συνεχόμενες ήττες. Αυτή η στιγμή και εκείνο το ματς με τον Άρη, είναι οι δύο εμπειρίες που μου έχουν δώσει το μεγαλύτερο κίνητρο στην καριέρα μου.

Πώς θα συνέκρινες τα ντέρμπι του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό και της Χάιντουκ με την Ντίναμο Ζάγκρεμπ;

Μοιάζουν πάρα πολύ. Η μόνη διαφορά είναι ότι η Αθήνα είναι μεγαλύτερη πόλη και η Ελλάδα μεγαλύτερη χώρα, οπότε τα γήπεδα έχουν περισσότερο κόσμο. Η Ντίναμο Ζάγκρεμπ είναι η ομάδα που στην Κροατία έχει το μεγαλύτερο μπάτζετ, έχει μεγάλη εξωαγωνιστική δύναμη. Στηρίζεται από τους πολιτικούς. Έχει παρελθόν με διαιτητές. Η Χάιντουκ έχει αντιμετωπίσει μεγάλα οικονομικά προβλήματα. Μου θυμίζει, σε έναν βαθμό, τον Παναθηναϊκό. Ο Ολυμπιακός μου θυμίζει την Ντίναμο Ζάγκρεμπ που έχει διαιτητική εύνοια, αλλά και νοοτροπία πρωταθλητή. Μοιάζει για αυτούς απλά… νορμάλ να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Είναι σαν να κερδίζουν, απλά, ένα παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός, βέβαια, τώρα έχει και πάλι μια σωστή ποδοσφαιρική νοοτροπία. Στη δεύτερη δική μου σεζόν είχε 40 παίκτες, δεν μπορούσαν ούτε να προπονηθούν όλοι μαζί. Ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ τη φετινή σεζόν, μου θύμισαν τις τουρκικές ομάδες. Ξόδεψαν τρελά λεφτά, χωρίς να υπάρχει πλάνο και ποδοσφαιρική λογική. Αυτό είναι ένα τεράστιο λάθος, είναι σαν, απλά, να καις λεφτά. Δεν γίνεται σε μία χώρα όπως η Ελλάδα να υπάρχουν δέκα παίκτες με συμβόλαιο μεγαλύτερο του ενός εκατομμυρίου ευρώ.

Πώς είναι το κυπριακό πρωτάθλημα από πλευράς ποιότητας;

Στα Play Offs υπάρχουν πολύ καλές ομάδες, σε κάθε ματς είναι μοιρασμένες οι πιθανότητες για το ποιος θα κερδίσει. Έρχονται, πλέον, πολύ καλοί ποδοσφαιριστές. Τα γήπεδα είναι πολύ ωραία και ο καιρός πολύ καλός, οπότε μπορείς να δουλέψεις κάτω από πολύ καλές συνθήκες. Θα έλεγα ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πιο δυνατό, οι ομάδες πιο συμπαγείς. Στην Κύπρο παίζεις, περισσότερο, με αντεπιθέσεις. Οι μικρότερες ομάδες στην Κύπρο, είναι πολύ αδύναμες. Η Πάφος κάνει συνεχώς βήματα προόδου. Είναι μία ομάδα δέκα ετών. Ένωσαν 2-3 συλλόγους από την πόλη και άρχισαν να επενδύουν χρήματα. Ο ιδιοκτήτης θέλει να να δημιουργήσει μία ομάδα που θα ξεχωρίζει όχι μόνο στο κυπριακό πρωτάθλημα, αλλά και στα Κύπελλα Ευρώπης.

Πώς ήταν η εμπειρία του να παίξεις ένα κυπριακό ντέρμπι στο πλαίσιο του Conference League;

Ήταν πολύ περίεργο. Είχα, μόλις, έρθει στην ομάδα. Δεν αισθάνθηκα σαν να παίζουμε ένα ευρωπαϊκό ματς. Δεν είναι ωραίο να παίζεις ευρωπαϊκό ματς απέναντι στην Ομόνοια.

Και μετά κόντρα στη Τζουργκάρντεν, χάσατε μία μεγάλη ευκαιρία.

Με την Τζουργκάρντεν παίξαμε εκτός έδρας σε συνθετικό χλοοτάπητα. Αυτό είναι άλλο άθλημα! Τους «πατήσαμε» εντός έδρας, θα μπορούσαμε να τους έχουμε κερδίσει με 3-0. Στον επαναληπτικό μας πίεσαν πάρα πολύ και μας κέρδισαν εύκολα. Δεν μπορείς να προσαρμοστείς. Δεν είναι ο συνθετικός χλοοτάπητας που γνώριζα. Ίσως λόγω του κρύου, πρέπει να κάνουν κάποια πράγματα διαφορετικά. Ήταν μία μεγάλη ευκαιρία που πήγε χαμένη, για να πάμε στα προημιτελικά.

Μιλάς ακόμα με συμπαίκτες σου στον Παναθηναϊκό, ένας από αυτούς είναι και ο Φώτης Ιωαννίδης. Πώς σχολιάζεις τα όσα έχουν συμβεί φέτος;

Είναι ντροπή να μιλάει κάποιος για τον Φώτη. Έχει τόση πίεση, ειδικά μετά την απόφαση της ομάδας το καλοκαίρι να μην τον παραχωρήσει. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, είναι πολύ λογικό και ο ίδιος να σκεφτεί ότι ίσως θα έπρεπε να έχει φύγει. Δεν είναι ένα παιδί που δίνει σημασία στα λεφτά, τον νοιάζει το ποδόσφαιρο. Αγαπάει το ποδόσφαιρο και ο κόσμος πρέπει να σκέφτεται ότι ο Φώτης είναι ένα διαμάντι όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά και για την Εθνική ομάδα. Είναι ο άνθρωπος που θα ηγηθεί της Εθνικής Ελλάδος τα επόμενα δέκα χρόνια. Αυτός μαζί με κάποια άλλα παιδιά που έχουν πάρα πολύ ταλέντο.

Μπορούσες να φανταστείς όταν ήρθες στην ομάδα πως θα έχει αυτήν την εξέλιξη;

Ναι, μπορούσες να το καταλάβεις ακόμα και από τις προπονήσεις. Ήθελα πολύ να τον αντιμετωπίζω ακόμα και στα οικογενειακά διπλά. Είμαστε πάρα πολύ καλοί φίλοι, πηγαίναμε μαζί στις προπονήσεις, μιλούσαμε για το ποδόσφαιρο. Δίναμε ο ένας στον άλλο συμβουλές. Μπορούσα να καταλάβω ότι κατανοεί σε βάθος το ποδόσφαιρο. Δεν είναι ρομπότ. Έχανε κάποιες ευκαιρίες, αλλά αυτό είχε να κάνει και με την έλλειψη εμπειρίας. Φέτος ήταν δύσκολο για εκείνον γιατί ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Δεν μπορείς, όμως, να τον κατηγορήσεις για την αντίδρασή του στο ματς με τον Ολυμπιακό. Ο Ροντινέι τον προκαλούσε ασταμάτητα πριν το πέναλτι. Έβαλε πλάτη για την ομάδα. Δεν είναι εύκολο να παίξει υπό αυτές τις συνθήκες. Η ομάδα δεν έχει ένα ξεκάθαρο πλάνο για το πως θα τον αξιοποιήσει. Δεν είναι εύκολο για έναν επιθετικό όταν χάσει κάποιες ευκαιρίες, χρειάζεται στήριξη. Εμείς οι ποδοσφαιριστές το ξέρουμε καλύτερα από τον κόσμο, όταν δεν είμαστε καλοί. Είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψουμε όταν αισθανθούμε ότι δεν έχουμε τη στήριξη του κόσμου. Πρέπει να το κάνουμε γιατί είμαστε επαγγελματίες, αλλά δεν είναι εύκολο.

Ένας άλλος Έλληνας παίκτης με τον οποίο είχες έρθει πολύ κοντά είναι ο Δημήτρης Κουρμπέλης. Σου μιλούσε για το πόσο δεμένος ήταν με την ομάδα;

Μου το είπε, αλλά και να μην του έλεγε, το είχα νιώσει. Τον έβλεπα πόσο υπέφερε όταν επέστρεφε από τις προπονήσεις. Έβλεπες πόσο απογοητευμένος ήταν όταν δεν μπορούσε να βοηθήσει. Ήθελε να είναι εκεί, να στηρίξει την ομάδα. Και μόνο με το όνομά του, είχε ρόλο στα αποδυτήρια. Μιλούσε στους διαιτητές, μιλούσε στους αντιπάλους μας. Ήταν ένα καθοριστικός παίκτης. Κάνει πολύ πιο εύκολη τη δουλειά για τους αμυντικούς.

Από τους ξένους παίκτες με τους οποίους συνυπήρξες στον Παναθηναϊκό, ποιους ξεχωρίζεις;

Ο πρώτος που έρχεται στο μυαλό μου είναι ο Ρούμπεν Πέρεθ. Είναι ντροπή που έχει τεθεί εκτός ομάδας. Δεν ξέρω σε τι σωματική κατάσταση βρίσκεται τώρα, αλλά, μας βοήθησε πάρα πολύ. Δεν ήταν δίκαιο να τεθεί με αυτόν τον τρόπο εκτός ομάδας, εκτός και αν έχει συμβεί κάτι που δεν γνωρίζω. Ο Μπρινιόλι ήταν, επίσης, πολύ επιδραστικός. Ο Αϊτόρ, πριν τον τραυματισμό του, ήταν υπέροχος. Δεν ξέρω γιατί η ομάδα προσπάθησε να απαλλαγεί από τους παίκτες που την βοήθησαν τόσο πολύ να επιστρέψει. Αισθάνομαι πολύ άσχημα για αυτό.

Κλείνοντας θα ήθελες να στείλεις κάποιο μήνυμα προς τον κόσμο στην Ελλάδα;

Είμαι ευγνώμων στον Παναθηναϊκό, γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να αποκτήσω κάποιους φίλους που θα έχω δίπλα μου σε όλη μου τη ζωή, όπως τον Φώτη, τον Γκατσίνοβιτς και τον Βέρμπιτς. Στα ρεπό μου πηγαίνω στην Αθήνα, βλέπω αγώνες της ομάδας μπάσκετ. Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά για τον Παναθηναϊκό. Νιώθω πάρα πολύ άσχημα που δεν συνέχισα στην ομάδα. Είμαι πολύ συναισθηματικός άνθρωπος.