Την περσινή σεζόν, ήταν μία νίκη του Παναθηναϊκού στο Μονακό χάρη στο νικητήριο τρίποντο του Μάριους Γκριγκόνις, που έκανε τους πάντες στο «πράσινο στρατόπεδο» να πιστέψουν πως κάτι καλό ερχόταν. Τα πράγματα δεν είναι πολύ διαφορετικά και φέτος, παρά το γεγονός πως οι συνθήκες έχουν αλλάξει εντελώς.
Σίγουρα, ο Παναθηναϊκός πλέον είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης και δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Παρόλα αυτά, είναι μία πραγματικότητα ότι οι «πράσινοι» χρειάζονταν ένα πραγματικά μεγάλο «διπλό», ώστε να εξαφανίσουν τις αμφιβολίες για το αν μπορούν να μεταφέρουν το καλό τους αγωνιστικό πρόσωπο και μακριά από το ΟΑΚΑ. Άλλωστε, εκτός έδρας τα μόνα τους ροζ φύλλα μέσα στο 2025 ήταν αυτά στη Λιόν κόντρα στην αδύναμη Βιλερμπάν και στο Βελιγράδι κόντρα στην… εκτοπισμένη Μακάμπι. Ειρωνικά, η νίκη με την οποία το «τριφύλλι» κλείδωσε οριστικά το πλεονέκτημα, ήταν αυτή με την οποία απέδειξε ότι δεν το χρειάζεται κιόλας.
Πριν την τελική ευθεία της σεζόν, οι περισσότεροι είχαν «κυκλωμένο» το εκτός έδρας ματς με τη Μονακό ως το πιο δύσκολο του Παναθηναϊκού στις τελευταίες αγωνιστικές. Παρόλα αυτά, η αναμέτρηση με τους Μονεγάσκους ήταν μάλλον η πιο εύκολη επικράτηση των «πράσινων» εδώ και καιρό στην Ευρωλίγκα, κυρίως επειδή οι ίδιοι ηγήθηκαν του σκορ και δεν χρειάστηκαν επικές ανατροπές και μεγάλα σερί για να φέρουν το ματς στα μέτρα τους.
Ο λόγος που συνέβη αυτό είναι απλός, καθώς ο Παναθηναϊκός έχει στο ρόστερ του τον καλύτερο βάσει ταλέντου Αμερικανό που έχει παίξει ποτέ στην Ευρωλίγκα. Φυσικά, πολλοί τεράστιοι παίκτες έχουν έρθει στα ευρωπαϊκά παρκέ και ο καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του, όμως αυτά που κάνει ο Κέντρικ Ναν είναι απολύτως «εξωφρενικά», και δεν αναφερόμαστε μόνο στο σκοράρισμα.
Κόντρα στους Μονεγάσκους, ο πρώην NBAer μέτρησε 37 πόντους και δημιούργησε άλλους 13 από τις 5 ασίστ που έδωσε. Σύνολο 50, από τους 88 πόντους του Παναθηναϊκού. Με άλλα λόγια, υπάρχουν μόλις 38 πόντοι από παίκτες με τα πράσινα σε όλο το παιχνίδι, στους οποίους ο Ναν δεν είχε καμία συμμετοχή. Δεν είναι όμως μόνο τα νούμερα, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο έστελνε την μπάλα στο καλάθι. Μεταξύ άλλων, είδαμε από αυτόν ένα εύστοχο σουτ από τα 10 μέτρα, ένα τρίποντο και φάουλ στη λήξη επίθεσης και ένα buzzer beater γκολ φάουλ ενώ τον κυνηγούσε ολόκληρη η Μονακό.
Μέσα σε όλα αυτά, όμως, ο 29χρονος έχει ένα στοιχείο που τον ξεχωρίζει από σχεδόν κάθε συμπατριώτη του που έχει παίξει στη δική μας πλευρά του Ατλαντικού. Σε βραδιές που βάζει το ένα καλάθι μετά το άλλο και παίζει σχεδόν 40 λεπτά, ο Ναν σχεδόν ποτέ δεν «κρύβεται» στην άμυνα, όπως κάνουν πολλοί άλλοι «επιθετικοκεντρικοί» παίκτες. Ίσα ίσα, τα δίνει όλα και στις δύο πλευρές του παρκέ, χωρίς να δείχνει ποτέ να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα δικά του επιτεύγματα σε σχέση με τη νίκη της ομάδας του. Ένας τόσο ταλαντούχος αθλητής, που έχει παράλληλα νοοτροπία νικητή και πρωτοφανές δέσιμο με τον σύλλογο σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αποτελεί κάτι πραγματικά πολύ σπάνιο, αν όχι… ανήκουστο.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, οι 37 πόντοι του Ναν, το «διπλό» στο Μονακό και το πλεονέκτημα έδρας έχουν μικρή σημασία μπροστά σε κάτι που συνέβη λίγες μέρες νωρίτερα. Η ανανέωση του συμβολαίου αυτού του υπερπαίκτη, και η παράλληλη εξαφάνιση κάθε πιθανότητας να επιστρέψει στο NBA, αποτελεί για τον Παναθηναϊκό ένα επίτευγμα ανάλογο με «αστέρι». Αν κάποιες αμφέβαλε γι’ αυτό (που, μεταξύ μας, αποκλείεται), η εποποιία στο Μόντε Κάρλο είναι αρκετή ως απάντηση.
Πράγματι, η ύπαρξη του Ναν στο «πράσινο» ρόστερ εξασφαλίζει πως ο σύλλογος θα αποτελεί πανίσχυρο διεκδικητή του τίτλου για τουλάχιστον τρία χρόνια ακόμη. Εκτός αν συμβεί κάποια… κοσμοϊστορική μεταγραφή, ο Παναθηναϊκός θα έχει μέχρι το 2028 στη διάθεσή του τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, και αυτό από μόνο του είναι ανεκτίμητο, ειδικά αν συνυπολογιστούν και οι υπόλοιπες ανανεώσεις συμβολαίων που έχουν πραγματοποιηθεί.
Όσο για τη φετινή σεζόν; Το πλεονέκτημα έδρας του Παναθηναϊκού τον καθιστά απόλυτο φαβορί για Άμπου Ντάμπι, ίσως και το μεγαλύτερο βάσει του 13-3 που έχουν οι «πράσινοι» στο ΟΑΚΑ. Από εκεί και πέρα, με αυτόν τον παίκτη στο ρόστερ του, το «τριφύλλι» δεν φοβάται κανέ-Ναν…
