Πόσο διαφορετικό μπορεί να ένα παιχνίδι από ένα άλλο κόντρα στον ίδιο αντίπαλο; Πολύ. Τρανό παράδειγμα το προηγούμενο ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ, σε σύγκριση με αυτό που έρχεται ανάμεσα στις δύο ομάδες.
Τότε, στα μέσα περίπου του Γενάρη για την κανονική περίοδο του πρωταθλήματος, οι πράσινοι έτρεχαν ένα αήττητο σερί 15 αγώνων κι έψαχναν τη νίκη για να βρεθούν ακόμα πιο κοντά στην κορυφή της βαθμολογίας.
Κατάφεραν μάλιστα, να επικρατήσουν με 1-0 χάρη στο εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Ιωαννίδη και να πιστέψουν ακόμη περισσότερο στον εαυτό τους.
Δείχνοντας τότε ότι μπορεί να πραγματοποιήσουν την ολική επαναφορά και να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Αν και βάσει της εικόνας του αγώνα, δεν ήταν αυτοί που κυριάρχησαν.
Είχαν λιγότερες τελικές προσπάθειες από την ΑΕΚ (5 με 9), συντριπτικά μικρότερο ποσοστό κατοχής της μπάλας (26,8% έναντι 73,2%) και κανένα κερδισμένο κόρνερ.
Τι είχαν όμως; Ένα πλάνο που ακολούθησαν κατά γράμμα μέχρι τέλους, μεγάλη συγκέντρωση σε κάθε φάση του παιχνιδιού και παίκτες που έκαναν πολύ καλή εμφάνιση όπως οι Πάλμερ – Μπράουν, Πελίστρι, Μαξίμοβιτς και Βαγιαννίδης.
Τότε η νίκη επί της ΑΕΚ είχε έρθει λίγες ημέρες αργότερα από μια άλλη εξίσου σημαντική επί του ΠΑΟΚ.
Άλλο τότε… άλλο τώρα
Τώρα ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά τους δύο πολύ μεγάλα ντέρμπι με τους ίδιους αντιπάλους για να αποδείξει ότι μπορεί να βγάλει αντίδραση και να διεκδικήσει με μεγαλύτερες πιθανότητες την κατάκτηση της δεύτερη θέσης.
Εύκολο δεν είναι, λόγω της κακής φόρμας του και βαριάς ήττας από τον Ολυμπιακό στο Νέο Φάληρο, όμως οφείλει να θυμηθεί όλα τα καλά στοιχεία που έβγαλε η ομάδα τον πρώτο καιρό του Ρούι Βιτόρια στον πάγκο της και να πατήσει… επανεκκίνηση.
Η επαναφορά στις ρυθμίσεις εκείνης της περιόδου είναι το μυστικό για τους πράσινους.
Μια ομάδα που δεν εντυπωσίαζε με το ποδόσφαιρο της, αλλά παρουσίασε ένα συμπαγές σύνολο που δεχόταν δύσκολα γκολ ήξερε τι ήθελε μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Με συγκεκριμένη στόχευση και συνεργασίες που δημιουργούσαν πολλά προβλήματα στον αντίπαλο.
Μπορεί οι παίκτες να χρησιμοποιούν πολύ συχνά την λέξη “τελικός”, όταν πρόκειται για ένα μεγάλο παιχνίδι που έχουν μπροστά τους, όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση ο αγώνας που έρχεται με αντίπαλο την ΑΕΚ, μοιάζει όντως με τελικό για τον Παναθηναϊκό.
Να παρουσιαστεί αλλιώς
Αν χάσει η απόσταση από τη δεύτερη θέση θα απομακρυνθεί και πολύ περισσότερο, η ομάδα θα “βυθιστεί” ακόμα περισσότερο σε μια περίοδο εσωστρέφειας που συνήθως φέρνει αρνητικές εξελίξεις.
Ο Ρούι Βιτόρια γνωρίζει πως σ’ αυτό το ματς πρέπει η ομάδα του να παρουσιαστεί αλλιώς. Να μπουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο ποδοσφαιριστές που θα παρουσιάσουν πολύ μεγάλο ποσοστό συγκέντρωσης και παράλληλα θα δημιουργήσουν πρόβλημα στον αντίπαλο.
Θα πρέπει να θυμηθούν στις πλευρές τις πολύ καλές τους συνεργασίες Βαγιαννίδης – Τετέ και Μλαντένοβιτς – Τζούρισιτς, να λειτουργήσουν ως εσωτερικοί συνδετικοί κρίκοι οι Ουναχί – Μαξίμοβιτς (ή Τσέριν αν προτιμηθεί) και παράλληλα να βγάζουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη οι παίκτες που θα χρησιμοποιηθούν στις υπόλοιπες θέσεις “κλειδιά”.
Του αμυντικού μέσου, των κεντρικών αμυντικών και του τερματοφύλακα, προκειμένου η ομάδα να διώξει το “σύννεφο” της ανασφάλειας που πλανάται διαρκώς μετά από ένα λάθος και την “πληγώνει” το τελευταίο διάστημα.
Αν και είναι πολύ νωρίς και ο Πορτογάλος τεχνικός αυτές τις ώρες αρχίζει να δοκιμάζει πράγματα στο γήπεδο, μοιάζει πολύ δύσκολο να επιλέξει ξανά σχηματισμό με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και δύο επιθετικούς.
Άλλωστε θα του λείπει λόγω τιμωρίας κι ο Φώτης Ιωαννίδης, γεγονός που περιορίζει αισθητά τις επιλογές στην γραμμή κρούσης του, ενώ κι η εικόνα της αμυντικής γραμμής δεν ήταν σε καμία περίπτωση αυτή που περίμενε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.
