Το ντέρμπι με την Ομόνοια δεν μας έκανε σοφότερους όσον αφορά την ΑΕΚ. Επί της ουσίας, είδαμε ένα σκηνικό το οποίο παρακολουθήσαμε ουκ ολίγες φορές τη φετινή σεζόν: μια ομάδα να επιβάλλει το ρυθμό της για μεγάλο χρονικό διάστημα, να έχει την κατοχή, να πιέζει στην πρώτη γραμμή της αντίπαλης άμυνας, να δημιουργεί ευκαιρίες αλλά να μην τις εκμεταλλεύεται και να το πληρώνει.
Με άλλα λόγια, ένα έργο σε επανάληψη. Τύφλα να ‘χει το «Κωνσταντίνου κι Ελένης». Το θετικό είναι πως διατήρησε το +4 και το πλεονέκτημα έναντι της ομάδας της Λευκωσίας για το ευρωπαϊκό εισιτήριο μέσω του πρωταθλήματος. Θετικό, εάν κάποιος προτιμήσει να δει το ποτήρι μισογεμάτο. Βάσει των βαθμολογικών δεδομένων, δεν μπορείς να το δεις κι αλλιώς, από τη στιγμή που η συζήτηση περί τίτλου διεκόπη προ καιρού.
Η ΑΕΚ απέτυχε να κερδίσει την Ομόνοια για τέταρτο παιχνίδι τη φετινή σεζόν, μολονότι η εικόνα της ήταν πάλι καλύτερη. Το τι θα συμβεί στους αγώνες κυπέλλου, θα φανεί λίαν συντόμως.
Ο Χένινγκ Μπεργκ είπε το αυτονόητο, αυτό που βλέπει κι ένα παιδί στην εξέδρα: «πρέπει να συνεχίσουμε την δουλειά για να βελτιωθούμε και να μπορέσουμε να βάζουμε περισσότερο την μπάλα στα δίχτυα». Μα, αυτό το πρόβλημα είναι που την ταλαιπωρεί από την αρχή της σεζόν και της έχει στοιχίσει περισσότερο από καθετί άλλο. Μπορεί να βελτιωθεί στο… finish της χρονιάς; Ίδωμεν.
Όπως επίσης της στοιχίζει το ότι οι βοήθειες από τον πάγκο είναι ελάχιστες έως και μηδαμινές. Είτε γιατί κάποιοι δεν μπορούν, είτε γιατί η διαχείριση από τον Νορβηγό στη διάρκεια της σεζόν δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, η ουσία παραμένει η ίδια. Βάθος στο ρόστερ, μ’ αυτά τα δεδομένα, δεν υπάρχει -για πλήρες ρόστερ ούτε κατά διάνοια.
Το βουητό ανησυχίας στην εξέδρα σε μία φάση που τραυματίστηκε ο Καμπρέρα, διαδέχθηκε η ανακούφιση και η καρδιά όλων μπήκε στη θέση της. Και του Μπεργκ, φαντάζομαι…
Ανδρέας Βεντούρης
