Δεν μπορείς εύκολα να εξηγήσεις, όταν δεν έχεις εσωτερική πληροφόρηση, τη διαφορά ανάμεσα στην απόδοση που είχε ο Παναθηναϊκός απέναντι στην ΑΕΚ κι αυτή που είχε απέναντι στον ΠΑΟΚ.
Για την ακρίβεια είναι πολύ δύσκολο να εξηγήσεις τη διαφορά στην τακτική.
Φυσικά εδώ συζητάμε για όσα είδαμε στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ δίχως να γνωρίζουμε το αγωνιστικό σχέδιο που είχε μοιραστεί ο προπονητής με τους ποδοσφαιριστές.
Στο α’ ημίχρονο απέναντι στον ΠΑΟΚ ο Παναθηναϊκός είχε μοιρασμένη κατοχή της μπάλας με τον αντίπαλό του (απέναντι στην ΑΕΚ η κατοχή ήταν 35%-65%).
Σε αυτό το διάστημα ο Παναθηναϊκός έκανε 15 οργανωμένες επιθέσεις (απέναντι στην ΑΕΚ είχε κάνει 4).
Η εικόνα σού έδινε την εντύπωση ότι απέναντι στον ΠΑΟΚ ο προπονητής μετά το πρώτο 15’λεπτο είπε “συνεχίστε”, ενώ την προηγούμενη Κυριακή στο αντίστοιχο διάστημα είχε πει “γυρίστε πίσω”.
Στον βαθμό που μπορούμε να γνωρίζουμε τις πληροφορίες που αντάλλαξε με τους ποδοσφαιριστές του, ο Ρουί Βιτόρια δεν ζήτησε από την ομάδα του να οπισθοχωρήσει στο παιχνίδι με την ΑΕΚ.
Αυτό που έκανε, υποθέτω, είναι να αφουγκραστεί την ομάδα του και να την αφήσει να παίζει με τον τρόπο που εκείνη ένιωθε μεγαλύτερη ασφάλεια.
Είδε τους δύο κεντρικούς αμυντικούς του να μην ανεβαίνουν ψηλά και να μένουν κοντά στον Ντραγκόφσκι όταν ο Παναθηναϊκός είχε την μπάλα, δηλαδή διέκρινε ότι δεν αισθανόταν ασφαλής με την επιλογή να ανεβάσουν ψηλότερα την αμυντική γραμμή – εκεί που την είχαν στο πρώτο 15’λεπτο, και τους επέτρεψε να το κάνουν.
Η διαφορά ανάμεσα στα δύο παιχνίδια όμως, δεν ήταν σχετική μόνο με την τοποθέτηση του Παναθηναϊκού κατά την επιθετική ανάπτυξη.
Κυκλοφόρησε με μεγαλύτερη ακρίβεια την μπάλα στο επιθετικό τρίτο του γηπέδου, είχε περισσότερες πάσες προς τα εμπρός, και, κυρίως αυτό, ακολούθησε ένα μοτίβο ανάπτυξης από τις πτέρυγες χάρη στις συντονισμένες τακτικές ενέργειες των ποδοσφαιριστών του:
Ένας κεντρικός χάφ (Ουναχί και Μαξίμοβιτς) να κινείται προς την γραμμή για να βρεθεί κοντά στον πλάγιο μπακ και τον πλάγιο επιθετικό και συγχρονισμένη κίνηση του Σφιντέρσκι για να δημιουργεί ο Παναθηναϊκός καταστάσεις υπεραριθμίας στον χώρο που παιζόταν η μπάλα.
Με άλλα λόγια, ο Παναθηναϊκός έδειχνε στο τερέν ότι οι ποδοσφαιριστές του είχαν καλά αφομοιώσει τις οδηγίες του προπονητή και ότι είναι επαρκώς εκπαιδευμένοι για να παίξουν γρήγορα και αποτελεσματικά με τον τρόπο του Βιτόρια.
Και το ίδιο μπορεί κανείς να πει και για τη συμπεριφορά τους κατά την αμυντική λειτουργία, όπως και για τις αμυντικές και επιθετικές μεταβάσεις.
Έβλεπες συντονισμένες τακτικές ενέργειες – σαν αυτή που έφερε το πρώτο γκολ του Παναθηναϊκού με την πίεση που άσκησαν προς τον Βιετέσκα ο Τζούριτσιτς και ο Σφιντέρσκι, με τον Βιτόρια να τους φωνάζει “go, go, go!”, ή την γρήγορη επίθεση που έφερε το δεύτερο γκολ του Παναθηναϊκού, όταν ο Σφιντέρσκι και ο Πελίστρι “πέταξαν” από τη μια μεγάλη περιοχή στην άλλη για να δώσουν βάθος στην γρήγορη επίθεση που έκανε ο Παναθηναϊκός με τον Σιώπη και να δημιουργήσουν, απασχολώντας αμυνόμενους, τον χώρο που βρήκε ο Ουναχί για να εκτελέσει.
Εύκολα λες ότι αυτή ήταν η καλύτερη εμφάνιση του Παναθηναϊκού στη Stoiximan Super League το τελευταίο δίμηνο, αλλά κυρίως λες ότι αυτή είναι μια απόδοση που έδειξε “δουλειά”.
Θύμισε τον Παναθηναϊκό που είδαμε στον πρώτο διάστημα της θητείας του Βιτόρια.
Κι επειδή η ιδέα, δηλαδή το πλάνο αυτού του ντέρμπι ήταν δημιουργικό κι έβαζε ως απαίτηση το να παίξει με την μπάλα ο Παναθηναϊκός κι όχι να βασίσει την στρατηγική του στην αμυντική τακτική, αυτό το ματς δημιούργησε ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα.
Βλέπεις αυτό το ματς και δεν έχεις αμφιβολία σχετικά με το αν ο σημερινός προπονητής είναι ένας μεταδοτικός προπονητής με δημιουργική ιδέα για το παιχνίδι και καλό διάβασμα του αντιπάλου.
Δηλαδή βλέπεις ένα ματς που δεν σου αφήνει αμφιβολία σχετικά με το αν ο Ρουί Βιτόρια μπορεί να παρουσιάσει έναν πρωταγωνιστή Παναθηναϊκό που θα μπαίνει στο πρωτάθλημα με αυτοπεποίθηση για να κυριαρχήσει.
Κι ύστερα βλέπεις την “κυνική” απόδοση που είχε στα ντέρμπι με την ΑΕΚ, και τη φτωχή απόδοση που είχε σε ματς απέναντι σε μεγάλους αντιπάλους στο ελληνικό πρωτάθλημα και μπερδεύεσαι.
Ενδεχομένως επειδή μπερδεύτηκε κι ο Πορτογάλος προπονητής, που άλλαζε τακτική και συχνά έδινε μεγαλύτερο βάρος στην προσαρμογή στον αντίπαλο.
Το καλό για τον Βιτόρια είναι πως του έχουν απομείνει ακόμα τρία ντέρμπι, για να δείξει με συνέπεια την ιδέα του για το παιχνίδι και να αποδείξει αν γίνεται να είναι ο Παναθηναϊκός του δημιουργικός κι αποτελεσματικός στα μεγάλα παιχνίδια.
Αν το καταφέρει αυτό, η παραμονή του εκτός από αυτονόητη θα είναι κι ευπρόσδεκτη από ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας των φίλων του Παναθηναϊκού.
Το βράδυ της περασμένης Κυριακής, την ώρα που αποχωρούσε από τον αγωνιστικό χώρο και πορευόταν προς τη φυσούνα, ο Βιτόρια πήρε χειροκρότημα από όσους είχαν ακόμη απομείνει στις θέσεις τους.
Δεν ανταπέδωσε. Χαμογέλασε με συστολή και χάθηκε στη φυσούνα. Σου έδινε την εντύπωση ότι είναι κάποιος που δεν νιώθει ακόμη ότι έχει κερδίσει την αναγνώριση, ότι έχει εδραιωθεί στον Παναθηναϊκό.
Με τις δύο τελευταίες νίκες και την απόδοση απέναντι στον ΠΑΟΚ ο Πορτογάλος αγόρασε την ευκαιρία του να εδραιωθεί.
