Ξεπεράσαμε τα δέκα χρόνια, από τότε που η Εθνική πήγε για τελευταία φορά σε μεγάλη διοργάνωση. Φτάσαμε στην πηγή αλλά δεν ήπιαμε νερό στα πέναλτι, στον αγώνα με τη Γεωργία, για να βρισκόμασταν το περασμένο καλοκαίρι στο EURO. Με την έλευση του Γιοβάνοβιτς, πολλά δείχνουν να έχουν μπει σε σειρά, αλλά περισσότερο απ’ όλα είναι η δύναμη των παιδιών που γεννήθηκαν από το 2000 και μετά που δίνουν την ώθηση. Μαζί με τον αέρα των ευρωπαϊκών γηπέδων που φέρνουν οι πιο έμπειροι Παυλίδης του 1998 και ο Μαυροπάνος του 1997. Και ήρθε η ώρα, ένας μπροστάρης γεννημένος το 2007, μαζί με το είδωλο του τον Κωνσταντέλια που είναι του 2003, τον Μουζακίτη που είναι του 2006, τον Ζαφείρη που είναι του 2003, τον Τζολάκη που είναι του 2002, τον Κουλιεράκη του 2003, να πάρουν την Εθνική και να την πάνε πολύ παραπάνω. Το πόσο, μένει να το διαπιστώσουμε στο μέλλον. Κι από πίσω έρχονται Κωστούλας, Τζίμας, Άλλεν, Παπακανέλλος κτλ.

Ο Κώστας Μιαούλης για το ματς ορόσημο της νέας γενιάς της Εθνικής

Ο Γιάννης Κωνσταντέλιας, μέχρι το 20ο λεπτό του σημερινού αγώνα, είναι ένα φάντασμα του περσινού εαυτού του. Το μαρτυρούν τα μόλις 4 γκολ και οι μηδέν ασίστ που έχει στο πρωτάθλημα, ενώ στο Γιουρόπα είχε δύο γκολ και μία ασίστ σε εννέα εμφανίσεις. Με το που σημειώνει το γκολ μετά από την εξαιρετική συνεργασία του Καρέτσα με τον Βαγιαννίδη, ο δρόμος ανοίγει για το 1-0 και όλα γίνονται πολύ πιο εύκολα και εκείνος είναι σα να γυρνά έναν διακόπτη. Για να μην λέμε μόνον για τον Κωνσταντέλια, μήπως θυμάται φίλος του ΠΑΟ, τέτοιο ισορροπημένο παιχνίδι από τον Βαγιαννίδη που έβγαινε μπροστά και κάλπαζε και ταυτόχρονα εξαφάνιζε από το γήπεδο, τον πολύ Ρόμπερτσον; Τι συνέβη λοιπόν; Πολύ απλά ο Γιοβάνοβιτς τόλμησε, άλλαξε έξι πρόσωπα και δικαιώθηκε. Γιατί απόψε μίλησε το απρόβλεπτο, το έξω από το βιβλίο, το ατομικό ταλέντο και πάνω απ όλα η ταχύτητα με την οποία παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Ο Κώστας Μιαούλης για το ματς ορόσημο της νέας γενιάς της ΕθνικήςΔεν χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση, για το τι συνέβη σήμερα. Ως ομάδα, οι Σκωτσέζοι είναι πολύ πιο δουλεμένη από εμάς, είναι 5,5 χρόνια μαζί. Αλλά για απόψε δεν υπήρχε σχέδιο ανάσχεσης, απέναντι στην ορμή, την φρεσκάδα, την νεανικότητα, το ποδοσφαιρικό θράσος. Το πρόσωπο της Εθνικής είναι μια εικόνα: Ο Καρέτσας μετά το δεύτερο γκολ στρέφει το βλέμμα προς την κερκίδα των Σκωτσέζων. Και μοιάζει να απευθύνεται με νόημα σε αυτούς, σα να λέει δεν σας βλέπω. Αυτό το παιδί, με την άγνοια κινδύνου που μπορεί να έχει ένας ποδοσφαιριστής στην ηλικία του, αλλά που έχει ήδη καταθέσει τα ποδοσφαιρικά του διαπιστευτήρια, σε αυτούς που παρακολουθούν το βελγικό πρωτάθλημα που γνωρίζει και αξιοποιεί τέτοιες ηλικίες, δίνει το σύνθημα. Δίπλα του είναι δεδομένο, πως θα γίνουν καλύτεροι και οι άλλοι.

Ο Κώστας Μιαούλης για το ματς ορόσημο της νέας γενιάς της Εθνικής

Εγώ θα επιμείνω παρά το θετικό του αποτελέσματος και της επίτευξης του στόχου της ανόδου, που υπό προϋποθέσεις μπορεί να δίνει δεύτερη ευκαιρία για το EURO του 2028 (δεν έχει αποφασίσει ακόμα η UEFA), πως η δουλειά πρέπει να γίνει στα προκριματικά. Οι μικροί με τον μέσο όρο ηλικίας του 22.7, έδειξαν ένα πολύ δυνατό δείγμα ποδοσφαιρικού χαρακτήρα. Καλούνταν να κάνουν ανατροπή εκτός έδρας και το έκαναν με πολύ πειστικό τρόπο. Τα ακόμα σημαντικότερα και τα μεγαλύτερα είναι μπροστά μας!

Κάποιοι ειδικοί τοποθετούν στην Generation Z, συγκεκριμένα ανάμεσα στο 1997 και το 2012. Λίγο ακόμα και θα φτάσουμε και στο πιο πρόσφατο έτος που την οριοθετεί, ως προς την Εθνική μας ομάδα. Άλλωστε έχουμε ήδη γεννημένους το 2006 και το 2007.