Η ισοπαλία με τον Άρη επί της ουσίας αποτέλεσε την… επιβεβαίωση πως η ΑΕΚ θα παλέψει μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος για να κρατήσει την 3η θέση και το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Αυτός αποτελεί τον ρεαλιστικό της στόχο στο πρωτάθλημα, συν βεβαίως η κατάκτηση του κυπέλλου.
Τα πράγματα ήταν ούτως ή άλλως εξαιρετικά δύσκολα, πλέον ωστόσο είναι ουτοπικό να μιλάει κανείς για πρωτάθλημα, με τη διαφορά από την κορυφή να είναι στο -12. Το γιατί η ομάδα της Λάρνακας μένει επί της ουσίας εκτός διεκδίκησης του τίτλου από το ξεκίνημα των πλέι οφ χρήζει ανάλυσης, αλλά ο απολογισμός θα γίνει στο τέλος κι όχι στο φεύγα του Μαρτίου.
Η ΑΕΚ έχει μπροστά της δύο συνεχόμενα εκτός έδρας ντέρμπι, αρχής γενομένης με το ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ την Τετάρτη και ακολούθως με τον Απόλλωνα στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ» την Κυριακή. Η προσοχή ασφαλώς είναι στο πρώτο ματς, με τον Μιλίτσεβιτς να επιστρέφει καθώς εξέτισε την ποινή του, ενώ ο Χένινγκ Μπεργκ καλείται να αποφασίσει σε ποιο από αυτά τα δύο παιχνίδια θα εκτίσει την τιμωρία του ο Καμπρέρα.
Κάτι τελευταίο για την περιβόητη φάση: θα μπορούσε ο Αϊτόρ να σταματήσει; Θα μπορούσε. Θα μπορούσε ο Βανά να στείλει την μπάλα έξω κι όχι δίπλα στον Γιαγκό, χωρίς να κάνει την κίνηση-νεύμα με το χέρι του στον Καμπρέρα να σηκωθεί (υπονοώντας στον Αργεντίνο ότι έκανε θέατρο), αν ήθελε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ να κάνει Fair Play; Θα μπορούσε. Όπως ένας… πονηρός θα μπορούσε να πει ότι ο Γιαγκό σήκωσε το χέρι όταν αισθάνθηκε την ανάσα του Αϊτόρ. Το να κατηγορείς λοιπόν τον Ισπανό, σε μια φάση που κατά την ταπεινή μου άποψη δεν είναι άσπρο-μαύρο, είναι η εύκολη λύση.
Οι απόψεις διίστανται, ο καθένας έχει τη δικιά του, αλλά για μια συζήτηση που θα αφορά το (πραγματικό) Fair Play χρειαζόμαστε πολλή ειλικρίνεια, με τα οπαδικά γυαλιά στην άκρη. Κι ένα διπλό εσπρέσο.
Ανδρέας Βεντούρης
