Διαβάστε όσα δήλωσε ο Ματίας Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου μετά την ήττα της ΑΕΚ από τον ΠΑΟΚ στην OPAP Arena.
Αναλυτικά όσα είπε ο Ματίας Αλμέιδα στη συνέντευξη Τύπου:
«Η ανάλυση που έχω να κάνω για το παιχνίδι είναι απόλυτα περίεργη. Πάντα θα αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη, γιατί ο πρώτος που κάνει λάθη ως προπονητής είμαι εγώ. Έβλεπα ένα παιχνίδι που μου άρεσε ο τρόπος που παίζαμε και κερδίζαμε. Και υπάρχουν οι τρεις ενέργειες που καθορίζουν το παιχνίδι. Ποτέ δεν θα έρθω εγώ εδώ για να ρίξω το φταίξιμο κάπου. Απλά αναλαμβάνω τη σημερινή ήττα. Με πονάει πάρα πολύ και πάλι. Η εξήγηση είναι πως εμείς οι ίδιοι χάσαμε το παιχνίδι. Εδώ είναι ποδόσφαιρο. Όσο κερδίζεις στο ποδόσφαιρο, τα πράγματα είναι καλά. Όταν ένα παιχνίδι έρχεται ισόπαλο, τότε δημιουργούνται αμφιβολίες. Και η ήττα έχει συνέπειες. Ξεκίνησε η γιορτή του ελληνικού ποδοσφαίρου, που είναι τα πλέι οφ. Η ομάδα μας ξεκίνησε με αυτήν τη συμπεριφορά και μπήκε να πάρει τους 3 βαθμούς. Όντας ανώτερη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα απέναντι σε έναν αντίπαλο δύσκολο. Ένα 2-0 να το χάσεις με 2-3, είναι πολύ σκληρό. Προστατεύω τους ποδοσφαιριστές και αναλαμβάνω…».
Επειδή συνέβη και πέρυσι το ίδιο με τον ΠΑΟΚ, αν διακρίνει κοινά σημεία με το ματς της Τούμπας… Μπορεί η ΑΕΚ να βρει τη ψυχολογία να αντιδράσει;
«Εγώ πιστεύω πως τα καλά πράγματα επαναλαμβάνονται και τα κακά προσπαθείς να τα διορθώσεις. Όταν τα κακά επαναλαμβάνεται, υπάρχουν διάφοροι δρόμοι και έχει να κάνει με λήψη αποφάσεων. Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, εμένα η ήττα δεν θα μου επιτρέψει να κοιμηθώ και από αύριο θα σκέφτομαι το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Η ψυχολογία που εγώ έχω μιλήσει για αυτό και αναφέρεται συχνά σε όλες τις συνεντεύξεις Τύπου… Εγώ έχω μία σκέψη για την ψυχολογία, κάθε ποδοσφαιριστής που είναι επαγγελματίας, το είχε ονειρευτεί μικρός. Είναι ένας δύσκολος και σκληρός δρόμος, αναπτύσσει ο ποδοσφαιριστής μία ψυχολογία για να είναι θετική. Δεν θέλω να πιστέψω ότι η ψυχολογία αλλάζει με το αποτέλεσμα, γιατί η επιθυμία είναι πάντα η ίδια. Έτσι σκέφτομαι εγώ προσωπικά. Για αυτό έχω αυτόν τον πόνο που πάλι χάσαμε. Και αν υπάρχει άλλη λέξη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, εδώ μιλάμε με βάση το αποτέλεσμα και αυτό είναι αρνητικό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να επανέλθουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και να δώσουμε ό,τι έχει ο κάθε άνθρωπος μέσα του. Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας και στο ποδόσφαιρο, που παίζεις με αγάπη. Είναι κάτι που δείξανε οι ποδοσφαιριστές για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα στο παιχνίδι. Θα συνεχίσουμε έτσι, με αυτόν τον τρόπο. Να γυρίσουμε αυτή την κατάσταση, ξέρουμε ότι είναι δύσκολο… Να κάνουμε μία ανατροπή για να φτάσουμε στον τελικό του Κυπέλλου. Και η αλήθεια είναι πως είμαστε μακριά από την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε το καλύτερο. Άλλο πράγμα δεν ξέρω στη ζωή μου. Κάποιες φορές προγραμματίζεις κάποια πράγματα και υπάρχουν στιγμές που πρέπει να αποδεχθείς πως το πράγμα δεν πάει. Τα πράγματα δεν βγαίνουν μερικές φορές, όπως σήμερα που μία ομάδα ήταν ανώτερη για μεγάλο διάστημα και ήταν πιο κοντά στο 3-0… Βλέπουμε πώς τελείωσε το σημερινό παιχνίδι. Είναι ένα δυνατό χτύπημα. Ο τρόπος… Λάθη… Πληρώνονται ακριβά. Αλλά το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε, οι παίκτες να αναγνωρίσουν πως στα τελευταία λεπτά δεν ήταν καλά. Να δώσουμε εμπιστοσύνη για να παλέψουμε και να μπορέσουμε να κατακτήσουμε ό,τι μπορούμε στον αγωνιστικό χώρο».
Για τις αποδοκιμασίες του κόσμου και πόσο επηρεάζει την ομάδα η αμφισβήτηση που υπάρχει:
«Είναι φυσιολογικό ο κόσμος να μην είναι χαρούμενος όταν χάνεις, όπως εμείς. Εμείς είμαστε χαρούμενοι με τον κόσμο στις νίκες και λυπημένοι στις ήττες. Ο κόσμος πληρώνει ένα εισιτήριο και αυτό που θέλει είναι να βλέπει την ομάδα να κερδίζει. Για 60 λεπτά δίναμε χαρά στον κόσμο μας. Και στο ποδόσφαιρο υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Από τη χαρά περνάς στον θυμό και στην αδυναμία. Εμείς μέσα αναγνωρίζουμε πως δεν είναι καλό αυτό που συνέβη σήμερα. Όλες τις ήττες τις έχουμε αναγνωρίσει και όλες οι ήττες μάς έχουν πονέσει. Και υπερασπιζόμαστε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε τη φανέλα. Το χειρότερο είναι οι διαχωρισμοί… Δεχόμαστε πως ο κόσμος μας δεν είναι ευχαριστημένος. Αλλά να μην υπάρχει διαίρεση. Τόσο εδώ, όσο και σε όλα τα κλαμπ, γίνεται το ίδιο σε όλον τον κόσμο. Περνάνε οι προπονητές, οι ποδοσφαιριστές, οι ιδιοκτήτες, αλλάζει ο κόσμος, γιατί είναι φυσιολογικό να κάνει τη ζωή του, αλλά ο καθένας στη ζωή του είναι οπαδός της ομάδας που θέλει. Αυτό το συναίσθημα δεν αλλάζει. Είναι το συναίσθημα της νίκης, της ήττας, της ισοπαλίας… Κάποιες στιγμές είναι πιο όμορφες από τις άλλες… Και αυτοί που πρέπει να αναλάβουμε, εγώ είμαι πρώτος που το κάνω. Και όταν βλέπω ότι δεν προχωράει, θα πω ότι δεν είμαι χρήσιμος. Ποτέ δεν γυρίζω τα πράγματα σε αυτά που λέω. Ούτε θα ψάξω δικαιολογίες. Εγώ σε αυτό το κλαμπ δίνω όλη μου την αγάπη και το πάθος. Ίσως να μη φτάνει. Θέλω να κερδίζω και να πάρω το πρωτάθλημα. Δεν μπορείς πάντα να το κάνεις. Στη ζωή πρέπει να ξέρεις να δέχεσαι, να διορθώνεις, να κάνεις την αυτοκριτική σου και έπειτα όταν κάποιος τα κάνει τα πράγματα με καλή πίστη και θέληση, τότε να δέχεται τα πράγματα όταν αυτά δεν πάνε καλά».
