Είναι από τις μπασκετικές συνυπάρξεις που ποτέ δεν πιστεύαμε πως θα γίνει πραγματικότητα. Να όμως που όλα είναι δυνατά, ειδικά όταν μια ομάδα (Μάβερικς) δείχνει τόσο αυτοκαταστροφικές τάσεις και η άλλη (Λέικερς) βλέπει να προσγειώνεται στην αγκαλιά της ο πρώτος λαχνός του λαχείου.
Ο Λούκα Ντόντσιτς και ο Λεμπρόν Τζέιμς είναι πλέον συμπαίκτες, σε ένα συναπάντημα αστέρων που ιντριγκάρει άπαντες. Ουσιαστικά ανταμώνουν ο κορυφαίος παίκτης του 21ου αιώνα με τον πιο προικισμένο από ατόφιο μπασκετικό ταλέντο παίκτη τουλάχιστον της γενιάς του. Match made in heaven, που λένε και οι Αμερικανοί, αλλά συχνά η θεωρία απέχει χιλιόμετρα από την πράξη. Και οι αμφιβολίες για το αν αυτό το δίδυμο μπορεί να αποδειχτεί λειτουργικό και αποτελεσματικό δεν είναι ανεδαφικές και μόνο ο χρόνος θα δώσει απαντήσεις.
Δύο σούπερ σταρ, δύο μεγάλα «εγώ», μία μπάλα
Ο μεγάλος Τσαρλς Μπάρκλεϊ με το σύνηθες γλαφυρό ύφος είπε αυτό που αρκετοί θα σκέφτηκαν όταν κόπασε ο ενθουσιασμός από τον «γάμο» του Λούκα με τον Λεμπρόν: «Ο Ντόντσιτς θέλει συνέχεια την μπάλα, ο Τζέιμς το ίδιο και δεν μπορούν να παίξουν χωρίς αυτή», είπε ο «Τσακ» και δεν έχει πολύ άδικο.
Πρόκειται για δύο από τους μεγαλύτερους ball hogs της λίγκας. Ο Ντόντσιτς την προηγούμενη πενταετία είδε το usage του (το ποσοστό κατοχών που διαχειρίζεται όσο είναι στο παρκέ) να είναι σταθερά πάνω από 35%, ενώ ο Λεμπρόν σε όλη του την καριέρα μόνο σε τέσσερις από τις 33 σεζόν έπεσε κάτω από το 30%. Κοινώς, αμφότεροι θέλουν την μπάλα… κτήμα τους για να αποφασίζουν αν θα εκτελέσουν ή θα δημιουργήσουν. Ακόμη κι ολόκληρος Κάιρι Ίρβινγκ, που συνεργάστηκε με αμφότερους, είχε αναγκαστεί να τους παραχωρήσει τη μερίδα του λέοντος στις κατοχές για να γίνει πιο λειτουργικό το σύνολο.
Στο LA θα πρέπει ο Τζέι Τζέι Ρέντικ να βρει τη φόρμουλα που θα καταστήσει τη συνύπαρξη αυτή πιο αποτελεσματική. Η λογική λέει πως ο Ντόντσιτς θα είναι ο primary ball handler αλλά όχι με την… ασυδοσία που απολάμβανε στο Ντάλας και ο Λεμπρόν θα πρέπει να συμβιβαστεί, ίσως για πρώτη φορά στην καριέρα του, σε ρόλο… secondary. Αν δεν παραμερίσουν τα μεγάλα τους «εγώ», το μείγμα μπορεί να γίνει εκρηκτικό, αφού ούτε ο Λούκα θα δεχτεί μετά τον μισθό του να περιορίζεται και ο ρόλος του, ούτε ο Τζέιμς μοιάζει διατεθειμένος, έστω και στα 40 του, να γίνει Ρόμπιν από… Μπάτμαν.
Αν όμως αμφότεροι το δουν πιο πρακτικά, η συνεργασία αυτή δεν θα «ρίξει» έναν από τους δύο αλλά μπορεί να βοηθήσει αμφότερους και κυρίως την ομάδα. Ο Ντόντσιτς, άλλωστε, για αρκετά χρόνια στο Ντάλας (μέχρι να έρθει ο Ίρβινγκ) και τη Σλοβενία (αφότου αποσύρθηκε οι Ντράγκιτς) υπέφερε μην έχοντας έναν παρτενέρ κλάσης που θα απορροφά λίγη από την τεράστια πίεση που του ασκεί η αντίπαλη άμυνα, ενώ ο Λεμπρόν-μολονότι δεν είναι ο συμβατικός 40άρης αλλά ένα θαύμα της φύσης-χρειάζεται ένα αποκούμπι που θα τον αλαφρύνει πλέον στα μπασκετικά του γεράματα.
Μόνο έτσι το «77» και το «23» θα εισπράξουν το 100% από τη συνεργασία τους και τίποτα λιγότερο.
Τα παράπλευρα κέρδη για τους δύο
Πέρα από τα προφανή, η συνεργασία αυτή μπορεί να ωφελήσει αμφότερους και με παράπλευρο τρόπο. Ο Ντόντσιτς, που έχει (ή του «φόρεσαν» στο Ντάλας για να δικαιολογήσουν το trade) την «στάμπα» του… τεμπελάκου, μπορεί να διδαχτεί πολλά ζώντας καθημερινά τον παίκτη με το κορυφαίο work ethic στην ιστορία του ΝΒΑ. Γιατί ο Λεμπρόν Τζέιμς είχε πράγματι μια πολύ καλή πρώτη «ύλη», αλλά φρόντισε να την απογειώσει με τον τρόπο που προσέχει το σώμα του ακόμη και στα 40 έχοντας πολύ καλύτερη φυσική κατάσταση από παίκτες με τα μισά του χρόνια. Ο Λούκα στο LA δεν θα μπορεί με την ίδια ευκολία να φτάνει τα 122 κιλά (όπως διαρρέουν οι Μάβερικς) μετά από μια θλάση ή να επιστρέφει μετά από κάθε offseason πιο… στρογγυλός, όταν μοιράζεται το ίδιο γυμναστήριο με έναν άνθρωπο που επενδύει επταψήφια ποσά για να συντηρεί το κορμί του και λιώνει στις προπονήσεις ακόμη και στις διακοπές του.
Όμως κι ο Λεμπρόν, από την άλλη, μπορεί να ωφεληθεί από τη συνεργασία με τον Ντόντσιτς. Κακά τα ψέματα, μετά το πρωτάθλημα ειδικών συνθηκών που κατέκτησαν στη φούσκα» του Ορλάντο το 2020, οι Λέικερς δεν έπεισαν ποτέ πως είναι σοβαροί διεκδικητές του τίτλου. Και ούτε και φέτος, ρεαλιστικά, έδειχναν ικανοί να φτάσουν ως το τέλος της διαδρομής. Ο ίδιος ο «βασιλιάς» έμοιαζε να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα πως θα μείνει στα τέσσερα δαχτυλίδια και έδινε την εντύπωση πως μεγαλύτερο κίνητρο ήταν τα προσωπικά του ρεκόρ ή το σκανδαλώδες «βόλεμα» του γιου του, Μπρόνι. Η έλευση του Ντόντσιτς στο πλευρό του δεν εξασφαλίζει απλώς το μέλλον των Λέικερς στη μετα-Λεμπρόν εποχή, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει στον 40χρονο σούπερ σταρ μια τελευταία ελπίδα να διεκδικήσει ένα ακόμη πρωτάθλημα. Τουλάχιστον…
Δύο… δεν φτάνουν, ακόμη ούτε αυτοί
Φυσικά, για να συνδυαστεί η συναστρία Ντόντσιτς-Λεμπρόν με πρωτάθλημα δεν αρκεί μόνο η σωστή προσέγγιση της συνεργασίας από τις δύο πλευρές. Άλλωστε το μπάσκετ παίζεται με πέντε κι όχι με δύο, ακόμη κι αν αυτοί είναι τόσο σπουδαίοι όσο το νέο δίδυμο των Λέικερς. Μεγάλη, ίσως και μεγαλύτερη σημασία έχει η κατάλληλη πλαισίωση των δύο αστέρων με τους πιο συμβατούς συμπαίκτες. Πρωτίστως με καλούς αθλητές, που θα μπορούν να αποδώσουν off-ball, να καλύψουν τις αμυντικές αδυναμίες και τις φθίνουσες δυνάμεις του Λούκα και του Τζέιμς αντίστοιχα, αλλά και με κανέναν ψηλό της προκοπής που αυτή τη στιγμή λείπει πολύ από το ρόστερ.
Φέτος μοιάζει δύσκολο οι Λέικερς να αναδομήσουν όσο χρειάζεται το ρόστερ τους, με τις ανταλλαγές να ολοκληρώνονται την Πέμπτη, ώστε να γίνουν πραγματικοί διεκδικητές. Όμως μπορούν το καλοκαίρι, με τις κατάλληλες κινήσεις-κι εφόσον ο Λεμπρόν δεν δείχνει καμία διάθεση να συνταξιοδοτηθεί-να γίνουν πραγματικοί διεκδικητές.
ΥΓ1: Θεωρητικά, οι Μάβερικς αυτή τη στιγμή δείχνουν να έχουν πιο λειτουργικό ρόστερ από τους Λέικερς. Ωστόσο εκεί η αμφιβολία που υπάρχει είναι αν Κάιρι Ίρβινγκ και Άντονι Ντέιβις μπορούν να ηγηθούν μιας ομάδας που πάει για πρωτάθλημα. Γιατί αμφότεροι, ως τώρα, διέπρεψαν μόνο ως δεύτεροι ρόλοι δίπλα στον Λεμπρόν Τζέιμς.
ΥΓ2: Μπορεί να απολαμβάνουν πλούτη και δόξα που ο κοινός θνητός δεν θα δει ποτέ του, αλλά και οι σταρ του ΝΒΑ είναι άνθρωποι και η λίγκα συχνά γίνεται απάνθρωπη. Το να μαθαίνουν από το Twitter πού θα μετακομίσουν μεσούσης της περιόδου είναι σκληρό για ανθρώπους που έχουν ζωές και οικογένειες και μοιάζει σαν να σε χωρίζουν με SMS. Και μπορεί να μιλάμε για μπίζνες, αλλά αυτό λέγεται αγνωμοσύνη και οι πραγματικοί πρωταγωνιστές, που φέρνουν δισεκατομμύρια στα ταμεία, αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμα προϊόντα χωρίς αισθήματα.
