Ο Παναθηναϊκός τελικά θα γεμίσει την ελλιπή front line του, όπως όλα δείχνουν, με τον Τίμπορ Πλάις. Ο Γερμανός δεν είναι ο παίκτης που θα ενθουσιάσει τον κόσμο ή θα έρθει με την προοπτική να παίξει στην ομάδα για παραπάνω από 3-4 μήνες, ωστόσο στην παρούσα φάση ο Εργκίν Αταμάν προτίμησε να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Τόσο γιατί ο Γιούρτσεβεν και ο Λεσόρ θα χρειαστούν χρόνο για να επιστρέψουν και να προσφέρουν ουσιαστικά, όσο και γιατί οι «πράσινοι» μπαίνουν σε μια περίοδο που θα ήταν απαγορευτικό να στερούνταν έστω κι έναν εκ των Γκέιμπριελ ή Μήτογλου, έστω και για ένα παιχνίδι.
Είναι μια κάποια λύση
Ο Πλάις δεν είναι… Τάις, ούτε φυσικά Μπρούνο Φερνάντο. Στο πρόσωπο των δύο τελευταίων ο Παναθηναϊκός έβλεπε ψηλούς που θα μπορούσαν να αποτελούν όχι μια λύση ανάγκης, αλλά μια επιλογή με προοπτική να στελεχώσουν τη θέση «5» και στα επόμενα χρόνια, ακόμη και με υγιούς Λεσόρ παρόντος. Από τη στιγμή όμως που αμφότεροι, παρά τις καλύτερες οικονομικές προτάσεις που τους έκαναν οι πρωταθλητές Ευρώπης, προτίμησαν Μονακό και Ρεάλ αντίστοιχα, ο Παναθηναϊκός είχε μόνο δύο επιλογές: η πρώτη, να μείνει μόνο με Γκέιμπριελ και Μήτογλου σε μια κρίσιμη καμπή ελπίζοντας ο Γιούρτσεβεν να επανέλθει στο 100%… χθες και παρακαλώντας να μην πάθουν ούτε… συνάχι οι υπάρχοντες ψηλοί. Και η δεύτερη, να γεμίσουν τη ρακέτα τους με ένα ακόμη κορμί που μπορεί να προσφέρει όχι πολύπλευρα, αλλά σίγουρα άμεσα παρέχοντας μια δικλείδα ασφαλείας στην ομάδα που διεκδικεί το πλεονέκτημα έδρας στα playoffs.
Προφανώς και ο Αταμάν δεν θέλησε να ρισκάρει όλη τη σεζόν με πιθανή απουσία ενός ψηλού στα οκτώ εναπομείναντα παιχνίδια της Ευρωλίγκας. Και παρότι ο Πλάις δεν έχει το ιδανικό «πακέτο» ψηλού», είναι ένας παίκτης plug and play, που θα μπει δηλαδή άμεσα στην ομάδα, θα προσφέρει αυτά που μπορεί, δίχως δυσκολίες προσαρμογής, τόσο λόγω εμπειρίας, όσο και γιατί είχε συνεργαστεί πετυχημένα με τον Εργκίν Αταμάν στην Εφές.
Τι μπορεί να προσφέρει ο Πλάις; Το βασικό του ατού είναι το παιχνίδι με πρόσωπο, από μέση ή μακρινή απόσταση, αφού παρότι έχει ύψος 2,18μ., είναι ικανότατος σουτέρ, με ποσοστό καριέρας 39,1% στα τρίποντα στην Ευρωλίγκα. Κλασικό stretch 5 δηλαδή… Ο Γερμανός θα βοηθήσει πολύ στο spacing αποτελώντας και ένα σημαντικό όπλο απέναντι σε ψηλούς που θα υποχρεώνει να τον κυνηγούν μακριά από το καλάθι αδειάζοντας την ρακέτα για παίκτες που έχουν ικανότητα στο ένας εναντίον ενός. Όπως έκανε στην Εφές, δηλαδή, προς όφελος Λάρκιν και Μίσιτς, θα κάνει τώρα για χάρη του Ναν, του Γκραντ και των υπολοίπων. Τα τελειώματά του γύρω από το καλάθι είναι αρκετά καλά, μολονότι δεν είναι ο ψηλός που θα ποστάρει ή θα κοντραριστεί με τους αντιπάλους του. Επίσης είναι συμπαθητικός ριμπάουντερ και διαθέτει αρκετά υψηλό μπασκετικό IQ, χωρίς να απαιτεί πολλές μπάλες στην επίθεση για να γίνει επιδραστικός. Είναι χαρακτηριστικό πως πέρσι, στην τελευταία του σεζόν στην Εφές, πετύχαινε 7,9 πόντους (και δημιουργούσε άλλους 1,9) αναλαμβάνοντας να εκτελέσει μόλις στο 20,5% των κατοχών όσο ήταν στο παρκέ και παίρνοντας μόλις 6,6 σουτ ανά αγώνα.
Κάπου εκεί, όμως, σταματούν τα θετικά του. Ο Πλάις δεν υπήρξε ποτέ και φυσικά ούτε πρόκειται να γίνει καλός αμυντικός στα 35 του. Χαρακτηριστικά, με εκείνον στο παρκέ πέρσι η Εφές είχε παθητικό 118,9 πόντους ανά 100 κατοχές, χειρότερη επίδοση από τους άλλους δύο σέντερ της ομάδας, τον Ταϊρίκ Τζόουνς, τον Ντάνιελ Οτούρου, αλλά ακόμη και τον Άντε Ζίζιτς. Τα αργά του πόδια και η… αλλεργία στις επαφές τον καθιστούν ευάλωτο απέναντι σε πιο δυναμικούς ψηλούς, ενώ δεν μπορεί να υπηρετήσει αποτελεσματικά άμυνα με αλλαγές και δεν είναι καλός στην αντιμετώπιση του πικ εν ρολ. Γι’ αυτό θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως θα τον βλέπουμε περισσότερο να συνδυάζεται στις θέσεις των ψηλών ως δίδυμο με τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, ο οποίος είναι ικανός χάρη στην αθλητικότητά του να καλύψει κάποιες από τις αδυναμίες του Γερμανού.
Συμπερασματικά, ο Τίμπορ Πλάις δεν αποτελεί τον σπουδαίο ή ολοκληρωμένο σέντερ που θα ευχόταν να αποκτήσει ο Παναθηναϊκός και που κυνήγησαν οι «πράσινοι» διεκδικώντας ονόματα όπως οι Τάις και Φερνάντο. Όμως είναι μια λύση-δικλείδα ασφαλείας, που προσφέρει συγκεκριμένα πράγματα, με γνωστές αρετές και αντίστοιχα αδυναμίες, ειδικά στον Εργκίν Αταμάν που έχοντας συνεργαστεί μαζί του για μια πενταετία στην Εφές ξέρει καλύτερα από όλους πώς να αναδείξει τις πρώτες και να καμουφλάρει τις δεύτερες.
