Θεωρητικά ομιλούντες, ένας βαθμός σε εκτός έδρας ντέρμπι, αγωνιζόμενος μάλιστα με αριθμητικό μειονέκτημα για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα θετικό αποτέλεσμα.
Θα μπορούσε να ισχύει για την ΑΕΚ, εάν η διαφορά από την κορυφή δεν αυξανόταν στους δέκα βαθμούς. Από τη στιγμή που ο στόχος είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος, η ισοπαλία δεν μπορεί-και κυρίως δεν θα έπρεπε-να ικανοποιεί κανέναν. Για έναν επιπλέον λόγο: η ΑΕΚ θα μπορούσε κάλλιστα να κερδίσει, εάν δεν εμφάνιζε την γνωστή φετινή παθογένειά της, να αδικεί δηλαδή τόσο πολύ τον εαυτό της.
Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Αυτογκόλ στα πρώτα δευτερόλεπτα του δευτέρου ημιχρόνου και… στράφι το πλάνο διαχείρισης του προβαδίσματος, άστοχος ο Φαράζ σε μια ευκαιρία που θα… πλήρωνες για να σου προκύψει, απερίσκεπτη ενέργεια Αϊτόρ και αποβολή. Κι αν στην πρώτη στιγμή μπορείς να τα ρίξεις στην ατυχία, δεν ισχύει για την δεύτερη και την τρίτη.
Επί της ουσίας, ο δρόμος προς τον τίτλο δυσκολεύει περισσότερο, αλλά ούτως ή άλλως ποτέ δεν ήταν κι εύκολος. Η ΑΕΚ είναι προς το παρόν… μακριά, αλλά μπορεί να πλησιάσει, φτάνει να πάρει το απόλυτο μέχρι το φινάλε της πρώτης φάσης, να σταματήσει να αδικεί τον εαυτό της και κυρίως να τον… υποτιμάει.
Όταν διαβάζω ή ακούω ποδοσφαιριστές να είναι ευχαριστημένοι με τον ένα βαθμό από τη στιγμή που η διαφορά ανέβηκε στο -10, ασχέτως των συνθηκών που διαμορφώθηκαν στο παιχνίδι στη Λεμεσό, αισθάνομαι ότι περισσότερο υποτιμάνε τον ίδιο τους τον εαυτό, απλούστατα διότι δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα από καμία άλλη ομάδα. Από καμία.
Είναι προσωπική άποψη κι ο καθένας μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί, σε κανένα όμως από τα παιχνίδια που έδωσε η ΑΕΚ κόντρα στις υπόλοιπες της εξάδας, δεν έδειξε να μειονεκτεί. Σε κανένα. Το πώς θα δει λοιπόν ο καθένας το ποτήρι, αν δηλαδή είναι μισογεμάτο ή μισοάδειο, εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο κι από το πώς το ‘χει στο μυαλό του, μα κυρίως τη νοοτροπία του.
Αν είσαι happy με τον βαθμό, το βλέπεις μισογεμάτο. Αν είσαι ανικανοποίητος γιατί απομακρύνθηκες περισσότερο από την κορυφή και γιατί στο μυαλό σου έχεις αποκλειστικά τον τίτλο και μόνο, τότε είναι μισοάδειο. Ο γράφων κρίνει την τωρινή ΑΕΚ ως ομάδα που διεκδικεί και θέλει να κατακτήσει το πρωτάθλημα, δίχως… εκπτώσεις.
Αν ακούγεται σκληρό, υψώνω το χέρι της διαφωνίας διότι πολύ απλά η ίδια έχει βάλει τον πήχη στο ψηλότερο επίπεδο βάσει της εικόνας της, αλλά και της παρουσίας της γενικώς τα τελευταία χρόνια. Αν πραγματικά πίστευα ότι δεν μπορεί, η κριτική θα ήταν εντελώς αλλιώτικη. Επιμένω ωστόσο να πιστεύω ότι μπορεί, ακόμη και στο -10.
Φτάνει να το πιστέψουν όσοι πρέπει και κυρίως, να σταματήσουν να αδικούν και να υποτιμούν τον ίδιο τους τον εαυτό. Το ξαναγράφω ως καταληκτικό σχόλιο: αυτή η ΑΕΚ δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανέναν. Με 4Χ3, όλα μπορούν να συμβούν στα πλέι οφ…
Ανδρέας Βεντούρης
