Στην ποδοσφαιρική Κύπρο δεν βαριέσαι ποτέ. Είτε κάτι νέο θα προκύψει είτε κάτι παλιό που θα το επαναφέρουμε στην επιφάνεια. Τελευταίο… φρούτο, η στάση της Αστυνομίας στο θέμα του κλειστού κυκλώματος του ΓΣΠ.
Μια στάση που εύλογα δημιουργεί την εντύπωση ότι προκύπτει περισσότερο ως αντίποινα κι όχι με καλόβουλη πρόθεση. Ας αρχίσουμε με το αυτονόητο (καθώς στη νήσο μας τα αυτονόητα πρέπει να τονίζουμε): προφανώς είναι ένα σοβαρότατο θέμα που χρήζει επίλυσης ή πιο σωστά, θα έπρεπε να έχει επιλυθεί προ καιρού. Το γιατί δεν συνέβη στη χώρα του «πάμεν ως πάρατζιη», ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί.
Παρότι η Αστυνομία γνωρίζει πως η Αρχή Αδειοδότησης Σταδίων έχει δώσει πιστοποιητικό ασφαλείας στο ΓΣΠ, το οποίο δεν μπορεί να ανακληθεί, κράτησε μία στάση που ενίσχυσε περισσότερο την αίσθηση των περισσοτέρων, αν όχι όλων, πως προκύπτει αποκλειστικά και μόνο ελέω της άρνησης της ΚΟΠ στο θέμα της απαγόρευσης μετακίνησης οπαδών.
Χάνει περισσότερους πόντους στα μάτια του κόσμου, διότι δείχνει να παρουσιάζει το σκληρό της πρόσωπο εκεί που δεν πρέπει – κι όχι εκεί που πρέπει. Πώς γίνεται να αποφασίζει να τηρήσει το γράμμα του νόμου μετά από σχεδόν… 40 αγώνες που διεξήχθησαν στο ΓΣΠ και κυρίως, εάν όντως αυτή είναι η πρόθεσή της, τότε γιατί δεν εφάρμοσε αυτή την τακτική από την αρχή της σεζόν και το πράττει τον Φεβρουάριο, εάν όντως η νούμερο ένα προτεραιότητά της είναι η ασφάλεια του κόσμου;
Δεν συγκαταλέγω τον εαυτό μου σ’ όσους τα ρίχνουν με την πρώτη στην Αστυνομία. Τις πλείστες φορές αποτελεί εύκολο στόχο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραγνωρίζονται οι δικές της ευθύνες στο θέμα της βίας στα γήπεδα.
Στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο. επέλεξε λάθος μομέντουμ που της αφαιρεί τα δίκια της και με τη στάση που επέλεξε, θυμίζει περισσότερο ένα μικρό παιδάκι το οποίο κατέβασε τα μούτρα του επειδή δεν του έγινε το χατίρι.
Ανδρέας Βεντούρης
