Πλάκα πλάκα ο Παναθηναϊκός AKTOR καπηλεύθηκε με την χθεσινή (20/1) του νίκη το ιερό νούμερο του Ολυμπιακού που ως γνωστόν είναι το επτά…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ
Το γράφω αυτό διότι κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο του απέδειξε ότι εκτός από επτάστερος είναι επίσης και εφτάψυχος!
Αυτές οι εφτά ψυχές του βγήκαν σε ένα ματς που δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένα ντέρμπι αιωνίων…
Για την ακρίβεια ήταν ένας αγώνας επιβίωσης, μια μάχη ανάμεσα σε κόκκινους «θεούς» (καθόσον όπως είπε και ο Εργκίν Αταμάν «αντιμετωπίζαμε την καλύτερη ομάδα της EuroLeague, που έχει πετ6ύχει επτά διαδοχικές νίκες») και πράσινους δαίμονες!
Κοινός θνητός και ο Φουρνιέ και το… κοσκινάκι του Ναν!
Δεν ξέρω εάν και κατά πόσον οι παίκτες του Ολυμπιακού είναι θεοί, πάντως ο Εβάν Φουρνιέ βάδισε στα φρέσκα ίχνη του Κέντρικ Ναν (βλέπε Βαρκελώνη και Βιτόρια) και μετά το διπλό κρεσέντο εμφανίσθηκε κι ελόγου του ως ένας κοινός θνητός (4 ωπόντοι, 1/4 σουτ, 2/2 βολές, 4 λάθη).
Συμβαίνουν αυτά, συνέβησαν τις προάλλες με τον Ναν και απόψε με δαύτον, συμβαίνουν και εις Εσπερίαν, όπως λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις…
Για τους πράσινους δαίμονες, δεν το συζητώ, καθόσον οι οικοδεσπότες παρατάχθηκαν με ενδεκάδα, έμειναν δέκα (μετά τον τραυματισμό του Ομέρ Γιούρτσεβεν) και τελείωσαν όντες εννέα, μετά την (τόσο συνηθισμένη εσχάτως ώστε να υπόκειται σε… φραγή στοιχηματισμού) αποβολή του Ναν με πέντε φάουλ συνηθισμένης και της αγαπημένης του τεχνικής ποινής!
Οι αλχημείες του Αταμάν και ο Βεζένκοβ στο “5”!
Έλειπαν εκ προοιμίου ο Ματίας Λεσόρ, ο Μάριους Γκριγκόνις, ο Κώστας Αντετοκούνμπο και ο Ντίνος Μητογλου και εκών άκων ο Αταμάν ήξερε ότι έπρεπε να υποδυθεί είτε τον φακίρη, είτε τον αλχημιστή, είτε τον μαθητευόμενο μάγο ανακατεύοντας σχήματα και παίκτες, μια τακτική στην οποία στον επίλογο του ματς τον ακολούθησε και ο Γιώργος Μπαρτζώκας μεταθέτοντας τον Σάσα Βεζένκοβ στη θέση του κατά συνθήκην σέντερ.
Ο λαβωμένος σε απώλειες παικτών, αποτελέσματα και γόητρο Παναθηναϊκός μπούκαρε στο ντέρμπι εμφορούμενος από τη λογική της εκτάκτου ανάγκης και τη διαδικασία του κατεπείγοντος και στο τέλος ανακουφίσθηκε συνειδητοποιώντας πως είχε και την πίτα σωστή και τον σκύλο χορτάτο!
Το 18-0 και η υπερηφάνεια
Στάθηκε όρθιος κι αγέρωχος, πέτυχε τη 18η απανωτή νίκη του στο Πρωτάθλημα (συμπεριλαμβανομένου και των τριών της επικής ανατροπής στη σειρά των περυσινών τελικών) και το σημαντικότερο: έχει ρίξει δυο φορές στο κανναβάτσο τον Ολυμπιακό, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται στα μακρινά αυτή τη στιγμή playoffs.
Οι Πράσινοι μειονεκτούσαν σε παίκτες, αλλά έβγαλαν χαρακτήρα, αμυντικό σθένος, ψυχή και υπερηφάνεια, χώρια το γεγονός ότι κάποιοι παίκτες υπερέβαλαν εαυτόν και έκαναν το step up για να αναπληρώσουν τα κενά και να καμουφλάρουν τα δομικά προβλήματα στελέχωσης του ρόστερ: ο καθ’ όλα συναρπαστικός Τζέριαν Γκραντ (που εκκίνησε κιόλας με 4/4 τρίποντα), ο εξόχως φορμαρισμένος Τζέντι Όσμαν, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών Χουάντσο Ερνανγκόμεθ…
Ο Σλούκας μύρισε αίμα!
Έβαλα τα τρία αποσιωπητικά για να προλογίσω τον MVP της αναμέτρησης που ασφαλώς και αναντίρρητα δεν είναι άλλος από τον Κώστα Σλούκα, ο οποίος ενστερνίσθηκε το πνεύμα του τραγουδιού που λέει «whenthegoinggetstough, thetoughgetgoing» και όλα τα υπόλοιπα είναι Ιστορία!
Αυτή την ιστορία ο Σαλονικός γκαρντ την έγραψε με πηχυαίους τίτλους και bold χαρακτήρες όταν οι Πειραιώτες (που είχαν προηγηθεί για πρώτη φορά δια χειρός Βεζένκοβ, 56-57) εξαπέλυσαν την τελική αντεπίθεση τους για να γραπώσουν τη νίκη.
Είχε σημάνει η ώρα της επίκρουσης και ο Σλούκας μύρισε αίμα, όντας σεσημασμένος τόσα χρόνια στο κουρμπέτι ως «game closer»…
Αισθάνθηκε στο πετσί του τον κίνδυνο, ανέλαβε την ευθύνη και πήρε στα χέρια του την κατάσταση, σκοράροντας (από το 63-63 και εντεύθεν) εννέα απανωτούς πόντους, ενώ μοίρασε και δυο καίριες ασίστ που επέτρεψαν στους πρωταθλητές Ευρώπης να ξανάρθουν στα συγκαλά τους και να σφιχταγκαλιάσουν τη νίκη.
Ο κατώτερος των προσδοκιών Ολυμπιακός
Ο Ολυμπιακός που προερχόταν από την άλωση της Βιτόρια και της Μαδρίτης εμφανίσθηκε κατώτερος των προσδοκιών και δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του αγώνα να επιβάλει τον ρυθμό του και να γκρεμίσει το αμυντικό οχυρό των αντιπάλων του.
Δεδομένης κιόλας της σκιώδους παρουσίας του Φουρνιέ, στηρίχθηκε –κι αυτό μόνο στο δεύτερο ημίχρονο- στο σκοράρισμα του Βεζένκοβ, ενώ υστέρησε στις επιστροφές του στην άμυνα, ήταν ατζαμής στα σουτ τριών πόντων (εκκινώντας με 0/6 και 1/11) δεν αξιοποίησε τις 23 ασίστ και πλήρωσε ακριβά τα 16 λάθη.
Στην αντίπερα όχθη οι Πράσινοι εμφανίσθηκαν από την πρώτη στιγμή με το στιλέτο στα δόντια, πίεσαν στην άμυνα για να προστατεύσουν τα μετόπισθεν τους, έκλεψαν μπάλες, έτρεξαν στο ανοικτό γήπεδο, προσέγγισαν σωστά τα δεδομένα και τα ζητούμενα του ματς και εντέλει ανταμείφθηκαν για τον κόπο, την αυταπάρνηση και την κυριαρχία τους.
Το déjà vu με τον Μπατίστα
Μ’ αυτά και μ’ εκείνα το αποψινό ντέρμπι είχε και κάποια στοιχεία déjà vu από τον αλήστου μνήμης προημιτελικό Κυπέλλου, της 28ης Οκτωβρίου του 2014…
Σε εκείνο το ματς ο Παναθηναϊκός παρατάχθηκε χωρίς τον Νέλσον, τον Μαυροκεφαλίδη, τον Γκιστ και τον Χαραλαμπόπουλο, με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς να αναγκάζεται να βάλει στην αποστολή πιτσιρικάδες όπως ο Παπαγιάννης, ο Κόνιαρης, ο Λούντζης και ο Διαμαντάκος…
Δυο λεπτά πριν από τη λήξη ο Ολυμπιακός (στον πάγκο του οποίου θα καθόταν για μερικές ώρες ακόμα ο Γιώργος Μπαρτζώκας) προηγήθηκε με 75-68, αλλά «μηδένα προ του τέλους μακάριζε»!
Οι Πράσινοι αντεπιτέθηκαν και γράπωσαν τη νίκη στην εκπνοή (77-76) με το κάρφωμα του Ουρουγουανού σέντερ Εστμπάν Μπατίστα από την ασίστ του Δημήτρη Διαμαντίδη στον αιφνιδιασμό, μετά τη χαμένη βολή του Κώστα Σλούκα.
Χθες (20/1), μετά από δέκα χρόνια και τρεις μήνες, ο Μπαρτζώκας και ο Σλούκας ήταν πάλι εκεί…
