Η ήττα από την Ομόνοια ήταν λογικό να δημιουργήσει στην ΑΕΚ το συναίσθημα που είχαν καιρό να νιώσουν στις τάξεις της. Η απογοήτευση πήρε τη θέση του ενθουσιασμού μετά τη νίκη στην Πάφο και είναι φυσιολογικό.
Επί της ουσίας, η ομάδα της Λάρνακας επανήλθε στα δεδομένα που βρισκόταν πριν την τελευταία αγωνιστική του 2024, δηλαδή στο -7 από την κορυφή, αλλά το κακό ήταν διπλό, αφού μειώθηκε η διαφορά από την ομάδα της Λευκωσίας στο +1.
Δεν ήταν κακή, ούτε χειρότερη από την αντίπαλό της, αλλά κατά την ταπεινή μου άποψη, θα διαφωνήσω με τον Χένινγκ Μπεργκ ότι η ΑΕΚ έκανε ένα από τα καλύτερα της παιχνίδια. Την έχουμε δει και (πολύ) καλύτερη.
Φάνταζε δεδομένο ότι η Ομόνοια θα της έδινε χώρο και την κατοχή, αλλά πλήρωσε τα λάθη της, κυρίως στο αμυντικό κομμάτι, όπως και την έλλειψη καθαρού μυαλού από ένα σημείο και μετά. Το 3-0 είναι πλασματικό, αλλά σημασία έχει ότι χάθηκαν τρεις βαθμοί στην «Αρένα», γεγονός που της βάζει επιπρόσθετη πίεση ενόψει της συνέχειας.
Το σημαντικό από ‘δω και μπρος είναι να αφήσει στην άκρη αυτό το αποτέλεσμα, καθώς την περιμένει μια πολύ δύσκολη έξοδο στο Δασάκι. Είναι απαραίτητο να μην την πάρει από κάτω και να βγάλει αντίδραση σε ένα παιχνίδι πολύ δύσκολο, με τον Εθνικό να δείχνει ότι βρίσκεται σε πολύ καλή αγωνιστική κατάσταση.
Σε αντίθετη περίπτωση, τα δεδομένα θα γίνουν δυσκολότερα γι’ αυτήν και η συζήτηση περί τίτλου θα αρχίσει να διαφοροποιείται, μέχρις ότου μπορέσει, εάν μπορέσει, να καταγράψει ένα νέο νικηφόρο σερί και να αρχίσει ξανά να μειώνει τις αποστάσεις. Το ματς στο Δασάκι, έχει αποκτήσει πλέον πολύ μεγαλύτερη σημασία, για λόγους ευνόητους στον καθένα…
Ανδρέας Βεντούρης
