Ο Ανδρέας Σταματιάδης έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών και το SPORT24 ξετυλίγει το κουβάρι της σπουδαίας καριέρας του, από το ταπεινό ξεκίνημα από τις προσφυγικές γειτονιές, μέχρι την αποθέωση ως μια από τις εμβληματικότερες μορφές στην ιστορία της ΑΕΚ.
Ο εμβληματικός Ανδρέας Σταματιάδης έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιανουαρίου, σε ηλικία 89 ετών, αφήνοντας πίσω του μια τεράστια κληρονομιά τόσο για την ΑΕΚ όσο και για το ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα.
Ο Ανδρέας Σταματιάδης δεν ήταν απλώς ένας ποδοσφαιριστής. Ήταν ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην ΑΕΚ, υπηρετώντας την με πάθος, ήθος και αφοσίωση για περισσότερες από έξι δεκαετίες. Η μορφή του συνδέθηκε άρρηκτα με την ιστορία του συλλόγου, από τη στιγμή που φόρεσε τη φανέλα της Ένωσης ως παίκτης μέχρι τα χρόνια που την υπηρέτησε ως προπονητής και εξέχων μέλος της οικογένειας της ΑΕΚ.
Από τα Πετράλωνα στο πάνθεον της “κιτρινόμαυρης” ιστορίας
Γεννημένος στις 16 Αυγούστου 1935 στην Αθήνα, ο Ανδρέας Σταματιάδης μεγάλωσε στα Πετράλωνα, σε μια οικογένεια με μικρασιατικές ρίζες. Από μικρός έδειξε την αγάπη του για το ποδόσφαιρο και ξεκίνησε την καριέρα του στην ΑΕ Νέας Μελανδίας το 1947.
Ήταν μόλις 15 ετών όταν το ταλέντο του δεν πέρασε απαρατήρητο και η ΑΕΚ τον ενέταξε στο δυναμικό της το 1950. Αυτή ήταν η αρχή μιας σχέσης ζωής.
Για 19 χρόνια (1950-1969), ο Σταματιάδης αγωνίστηκε με τα κιτρινόμαυρα, καθιερώθηκε ως ένας από τους κορυφαίους επιθετικούς της εποχής του και συνέδεσε το όνομά του με σπουδαίες επιτυχίες της ομάδας. Με την ΑΕΚ κατέκτησε δύο πρωταθλήματα Ελλάδας (1962-63, 1967-68) και τρία Κύπελλα (1955-56, 1963-64, 1965-66), ενώ έγραψε ιστορία με τη συμμετοχή του στην πρώτη ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας στο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1968-69, όπου έφτασε μέχρι τα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Παράλληλα, τίμησε τη φανέλα της εθνικής Ελλάδας, με την οποία αγωνίστηκε οκτώ φορές μεταξύ 1954 και 1963, δείχνοντας την αξία του και σε διεθνές επίπεδο.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Ανδρέας Σταματιάδης δεν εγκατέλειψε ποτέ την ΑΕΚ. Παρέμεινε στο πλευρό της ομάδας ως προπονητής, αρχικά στις ακαδημίες και στη συνέχεια ως βοηθός και πρώτος προπονητής.
Το 1979, κατάφερε να οδηγήσει την Ένωση στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, αποδεικνύοντας ότι η αγάπη και η αφοσίωση μπορούν να εκφραστούν και εκτός των τεσσάρων γραμμών του γηπέδου.
Στη συνέχεια, υπηρέτησε την ομάδα από διάφορα πόστα, πάντα έτοιμος να προσφέρει τις γνώσεις και την εμπειρία του. Η ΑΕΚ ήταν το σπίτι του και ο ίδιος, η ζωντανή ιστορία του συλλόγου.
Η αναγνώριση και η αποχαιρετιστήρια τιμή
Η προσφορά του στην ομάδα αναγνωρίστηκε πολλές φορές, με σημαντικότερη την απονομή του “Μεταλλίου της Τιμής – ο Χρυσός Δικέφαλος” τον Φεβρουάριο του 2024, λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του.
