Το ποιόν του ανθρώπου Κωνσταντίνου Μηνά έχω την τύχη να το γνωρίζω. Μελετάει για το ποδόσφαιρο σε τρομερό βαθμό αν και ελάχιστοι το ‘χουν υπόψη τους, ένας εξαιρετικός χαρακτήρας. Ίσως γι’ αυτό να μην βρίσκεται στο προσκήνιο του κυπριακού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια…
Τον άκουγα στη συνέντευξη Τύπου στην «Αρένα» κι επιβεβαίωσε τα όσα αναφέρω στον πρόλογό μου: «Η ευθύνη είναι του προπονητή, ίσως να μην προετοίμασα καλά την ομάδα για τέτοια εξέλιξη. Είναι δική μου η ευθύνη. Νιώθω ότι έπρεπε να κάνω κάτι καλύτερο». Αν κάποιος δεν γνώριζε, θα στοιχημάτιζε ότι δεν επρόκειτο για έναν υπηρεσιακό προπονητή που βρισκόταν ένα τετραήμερο-πενθήμερο στην ομάδα. Ακόμη και σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, αντιλαμβανόσουν από τη γλώσσα του σώματός του ότι αισθανόταν άβολα, πως ένιωθε… ευθύνη.
Ντόμπρος, απέφυγε τις δικαιολογίες που κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει (και θα ‘χε και δίκιο), ούτε λέξη δεν βγήκε απ’ το στόμα του για τον προηγούμενο προπονητή. Ο Κωνσταντίνος δεν είναι ο τελευταίος που φταίει για την κατάσταση στον Απόλλωνα. Το όνομά του δεν συγκαταλέγεται καν στη λίστα των ευθυνών για την πορεία της ομάδας της Λεμεσού. Από πού κι ως πού να είναι, έστω, ο τελευταίος;
Το κυπριακό ποδόσφαιρο χρειάζεται ανθρώπους σαν τον Κωνσταντίνο Μηνά. Δεν έχει σημασία αν θα είναι από τη θέση του προπονητή, του βοηθού, του σκάουτερ. Τουλάχιστον, ας του δοθούν οι ευκαιρίες να δείξει αν μπορεί, τι μπορεί κι ας κριθεί αυστηρά απ’ τον καθένα.
Ανδρέας Βεντούρης
