Παρουσιάζοντας πολύ καλό πρόσωπο στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, στημένη άψογα από τον προπονητή της, η ΑΕΚ πήρε ένα αποτέλεσμα στο ΓΣΠ που μπορεί να της αλλάξει τη μοίρα τη φετινή σεζόν.
Πήρε τη μεγάλη νίκη που έψαχνε, που τόσο χρειαζόταν για να αποκτήσει μεγάλη δυναμική ενόψει της συνέχειας και να επιτρέψει στον κόσμο της να την πιστέψει πραγματικά, ότι κάτι καλό μπορεί να πετύχει τη φετινή σεζόν.
Είμαι βέβαιος πως όταν ο Φαράζ έστειλε την μπάλα στα δίχτυα, αρκετοί θα επανάφεραν στο μυαλό τους το παιχνίδι του περασμένου Μαΐου, αλλά δεν ωφελεί σε τίποτα το να ασχολείσαι με το παρελθόν. Το θέμα είναι τι κάνεις στο παρόν με προοπτική για το μέλλον και η ΑΕΚ δείχνει ότι αρχίζει να κάνει κάτι… καλά. Όσο περνάει ο χρόνος, ο Χένινγκ Μπεργκ βάζει τη σφραγίδα του σε μια ομάδα που παρουσιάζεται όλο και καλύτερη και συνάμα, με τη νοοτροπία που απαιτείται.
Η ΑΕΚ δεν μπήκε στο ΓΣΠ για να μη χάσει, αλλά για να κερδίσει το ΑΠΟΕΛ. Δεν μπήκε για να πάρει, έτσι… σκέτα, βαθμολογικό κέρδος, αλλά ξεκάθαρα τους τρεις βαθμούς. Η νοοτροπία που λέγαμε.
Είναι μια νίκη που της προσδίδει ψυχολογία και ταυτόχρονα της προσφέρει χρόνο. Πριν από ενάμιση μήνα ελάχιστοι θα την πίστευαν, αλλά οι διορθωτικές κινήσεις που έγιναν (βλέπε μεταγραφές) και η αλλαγή προπονητή, διαφοροποίησαν άρδην τα δεδομένα.
Το σημειώναμε και τότε: ένας πρόωρος, αναπάντεχος ευρωπαϊκός αποκλεισμός, μπορεί να συμβεί. Αλλά δεν τελειώνει σ’ αυτόν η χρονιά. Για την ΑΕΚ, επί της ουσίας, τότε είχε μόλις αρχίσει -καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Το διπλό στο ΓΣΠ αποτελεί, πέραν των πιο πάνω, ένα ηχηρό μήνυμα εκ μέρους της. Ότι είναι εδώ, ασχέτως αν οι πλείστοι δεν την υπολογίζουν (τουλάχιστον όχι ακόμη) στη μάχη του τίτλου. Το καλύτερό της.
Δείχνει ικανή για το δικό της «come back» κι ενώ πίνω μια γουλιά νερό και αρχίζω ξανά να πληκτρολογώ έχοντας στο μυαλό ότι η ΑΕΚ επιστρέφει, μου ‘ρθε φλασιά ο… Κοντιζάς: ωχ ωχ ωχ…
Ανδρέας Βεντούρης
