Μία μεγάλη ομάδα, δεν λυγίζει ποτέ μα ποτέ από όσα και όποια προβλήματα κατά καιρούς αντιμετωπίζει.
Είναι ένα διαχρονικό φαινόμενο. Θυμάμαι ότι όλες οι μεγάλες ομάδες, πέρασαν κατά σειρά, από οικονομικές και άλλες φουρτούνες αλλά όχι μόνο επιβίωσαν, παρά μόνο ανασυντάχθηκαν και κατάφεραν να ξαναμπούν σε πρωταγωνιστική πορεία.
Θυμηθείτε με τη σειρά σας, που ήταν κάποτε, η Ομόνοια, το ΑΠΟΕΛ, ο Απόλλων, η Ανόρθωση, η ΑΕΚ, η ΑΕΛ.
Όλες έφτασαν μέχρι…και τον πάτο, όμως ποτέ δεν έσβησαν από τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Το σκηνικό που κυριαρχεί (ξανά) στην Ανόρθωση, ήταν ένας λόγος για να δημιουργηθεί απογοήτευση, ειδικότερα στις τάξεις των δικών της φιλάθλων και υποστηρικτών.
Σε σημείο τέτοιο μάλιστα, ώστε πριν τον αγώνα με την Ομόνοια, ελάχιστοι να έδιναν πιθανότητες επιτυχίας.
Άστε που κάποιοι εντελώς απογοητευμένοι, κατατάσσανε την ομάδα τους ακόμα και σε πορεία τέτοια, ώστε να κινδυνέψει και η παρουσία της στην α’ κατηγορία.
Από το βράδυ του Σαββάτου όμως, ένας νέος αέρας κυριαρχεί. Όχι γιατί λύθηκαν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αλλά επειδή, πάλι θα επιβεβαιωθούν όσοι (έστω και λίγοι) είχαν την τόλμη και το θάρρος να στείλουν το μήνυμα πως «η Ανόρθωση και τα πόδια της θα βρει, και το δρόμο της θα βρει».
Η ποδοσφαιρική ομάδα, έστειλε πάντως τα δικά της μηνύματα. Έχει τα φόντα να δει στα μάτια τον κάθε της αντίπαλο. Δεν έγινε βέβαια ομάδα που μπορεί κάποιος να την περιλάβει στους διεκδικητές του πρωταθλήματος, αλλά είναι μία ομάδα η οποία όταν…πατήσει σωστά στο γήπεδο, τότε όλα μπορούν να γίνουν.
Ας πάνε τα αγωνιστικά μηνύματα, εκεί που πρέπει. Ας επιστρέψει πρώτα η ηρεμία στις τάξεις του κόσμου και ακολούθως να πάρουν μπρος, αυτοί που κόπτονται (και είναι πολλοί) για το μέλλον της ομάδας και του σωματείου γενικότερα.
Τα λάθη που έγιναν, έγιναν. Πλέον κανένας λάθος δεν πρέπει να διορθωθεί με άλλο λάθος, παρά μόνο με σωστές αποφάσεις οι οποίες όμως χρειάζονται καθαρό μυαλό και προπαντός, χρειάζονται αυτούς που θα δουν μόνο το μέλλον και όχι το παρελθόν…
Μιχάλης Παπαγεωργίου
