Στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια έγιναν δραματικές ανατροπές και ανακατατάξεις. Τα διάφορα γεγονότα συντάραξαν την κοινωνία της Κύπρου. Το 2004 η πατρίδα μας έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το 2008 έγινε δεκτή στον σκληρό πυρήνα του Ευρώ. Πριν καλά – καλά αφομοιώσει τις νέες εξελίξεις και δεδομένα, βρέθηκε μπροστά σε πρωτόγνωρες συνθήκες και δεσμεύσεις. Το μέλλον μετά την είσοδο μας στην Ευρώπη και τα πρώτα χειροκροτήματα και ενθουσιασμό δεν ήταν το αναμενόμενο.
Η κυπριακή κοινωνία βρέθηκε μπροστά σε δραματικά γεγονότα και εξελίξεις που καθορίζουν και την μετέπειτα πορεία τους.
Το μεγάλο σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου , ακόμα λειτουργεί ως ανάθεμα στην Κυπριακή Κοινωνία. Η Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική κρίση το 2008. Το κούρεμα των καταθέσεων, το κλείσιμο τραπεζών και την συρρίκνωση του τραπεζικού τομέα. Η απόλυση χιλιάδων υπαλλήλων του τομέα και η βίαιη ανακατανομή του πλούτου.
Το μνημόνιο το οποίο επεβλήθη στην Κύπρο μετά το κούρεμα των καταθέσεων. Το κλείσιμο και το ξεπούλημα Συνεργατισμού, ενός Πιστωτικού Οργανισμού ο οποίος δημιουργήθηκε το 1919 και θεωρήθηκε η μεγαλύτερη κατάκτηση του Κυπριακού λαού.
Διαβάζω καθημερινά όλες τις εφημερίδες και τα άλλα ηλεκτρονικά μέσα, τα οποία αναφέρουν για την ασυδοσία των τραπεζών , τις προκλητικές και απαράδεκτες συμπεριφορές τους, τις καταχρηστικές τους χρεώσεις, τα σκανδαλώδη χρεωστικά επιτόκια τους, τα πολύ φτωχά και απαράδεκτα επιτόκια των καταθέσεων τους, καθώς και τα άνευ προηγουμένου φανταστικά υπερκέρδη τους. Όχι κέρδη, αλλά τοκογλυφικά έσοδα . Και για να μην παρεξηγηθώ. Πάντοτε ήμουν υπέρ των κερδών των επιχειρήσεων.
Οπωσδήποτε όλοι οι Οργανισμοί χρειάζονται την συνετή , δίκαιη, ισορροπημένη κερδοφορία, για να κτίσουν τα αποθεματικά τους, την λειτουργικότητα τους και την επιβίωση τους.
Το να δανείζεσαι (καταθέσεις) φθηνά και να δανείζεις (Δάνεια) ακριβά, πανάκριβα μπορώ να πω, είναι απαράδεκτη πρακτική, η οποία σκοτώνει τους Δανειολήπτες, την κοινωνία και την οικονομία. Νομίζω πρώτη φορά παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο.
Η συσσώρευση τόσων κερδών από μια μικρή κοινωνία και χώρα, είναι ασύλληπτη. Κατά την άποψη μου μια μικρή χώρα όπως είναι η Κύπρος, είναι δέσμια των ορέξεων των τραπεζών και των ολιγοπωλίων των τραπεζών που δημιουργήθηκαν κυρίως μετά το 2013. Ο Συνεργατισμός, με τα λάθη, στρεβλώσεις και παραλείψεις του, ήταν διαχρονικά ένας δυναμικός ανταγωνιστής των ετσιθελισμών και των πολιτικών των τραπεζών στον τόπο μας. Ο Συνεργατισμός ήταν το αντίπαλο δέος, ο ισορροπητής κάθε υπερβολικής φιλοδοξίας.
Για περισσότερο από ένα αιώνα, προστάτευσε την κοινωνία, τους νέους, τους γεωργούς, τους βιοτέχνες , τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις , τους αδικημένους, τους φτωχούς και αδύνατους. Κατήργησε την τοκογλυφία, βοήθησε τους ανθρώπους να κτίσουν τα σπίτια τους , να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να νοιώσουν αυτοπεποίθηση , σιγουριά και ασφάλεια.
Δημιούργησε για ένα αιώνα τον Συνεργατικό Πολιτισμό, μέσα από μια ανθρωποκεντρική προσέγγιση και φιλοσοφία.
Στην Κύπρο των πολλών δεινών, των ανθρώπων που στενάζουν κάτω από την πρωτοφανή ακρίβεια και τις δυσκολίες επιβίωσης τους, είναι κρίμα και άδικο οι Τράπεζες ανενόχλητα να κερδοσκοπούν εις βάρος τους, δημιουργώντας αμύθητα υπερκέρδη. Δυστυχώς ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην Κύπρο, ο ισχυρός Συνεργατισμός δεν υπάρχει πιά. Ο κυρίαρχος άξονας που τιθάσευε και προβλημάτιζε το τραπεζικό κεφάλαιο και βοηθούσε στον καθορισμό των τιμών , των επιτοκίων και των χρεώσεων, καρατομήθηκε, εξευτελίσθηκε, διακομπεύθηκε, αμαυρώθηκε και αποδομήθηκε. Δόθηκε, ξεπουλήθηκε ένας γίγαντας κοινωνικό οικονομικός οργανισμός αφήνοντας απροστάτευτη την κοινωνία. Ενώ υπήρχαν πολλές άλλες λύσεις για διατήρηση και εκσυγχρονισμό του, οι ηγήτορες συμφώνησαν την πώληση του και την εξαφάνιση του.
Δεν υπήρξε η πολιτική βούληση από την πολιτεία για την διατήρηση, διαφοροποίηση και εκσυγχρονισμό του. Θεωρώ ακόμα , ότι η πολιτεία νομίζει ότι δεν ήταν πλέον αναγκαίος ο Συνεργατισμός και ότι έκλεισε ο κύκλος του. Δεν προέβλεψαν σίγουρα σωστά.
Ο Συνεργατισμός με τις Αρχές και Αξίες του, πάντοτε θα είναι χρήσιμος για τους ανθρώπους και τις κοινωνίες. Ο Συνεργατισμός ήταν ιδιοκτησία των αυτόχθονων κατοίκων της Κύπρου.
Πάντοτε υπήρχαν και υπάρχουν οι τοκογλύφοι. Η ιστορική εξέλιξη ποτέ δεν αμφισβήτησε τις Αξίες του Συνεργατισμού.
Η κάθε εποχή γεννά τους τοκογλύφους, με διαφορετική πάντοτε μορφή. Οι τοκογλύφοι ποτέ δεν θα εκλείψουν. Ο Συνεργατισμός πάντοτε θα χρειάζεται στις κοινωνίες, εφ’ όσον υπάρχουν οι εραστές της τοκογλυφίας . Χαίρομαι που ακούω κινήσεις από διάφορους θεσμούς και παράγοντες για δημιουργία νέου σύγχρονου Συνεργατισμού. Η κοινωνία επιζητεί ένα τέτοιο Οργανισμό με επαγγελματική νοοτροπία και κοινωνική συνείδηση. Ένα Οργανισμό με ανθρώπινη προσέγγιση και ευαισθησίες. Αποτελεί απαίτηση της κοινωνίας και των ατέρμονων κακών εποχών.
Καλές επιτυχίες στους νέους οραματιστές της Ίδρυσης του Συνεργατισμού. « Ενός κακού όπως κι’ ενός καλού μύρια έπονται».
Ανδρέας Μουσκάλλης
Προπονητής Ποδοσφαίρου
Πρόεδρος ΣΥΚΕΣΥ
Υ.Γ. Η τράπεζα η οποία εξαγόρασε τον Συνεργατισμό, αφού ξαφνικά πήρε περιουσιακά στοιχεία και πελάτες ενός αιώνα, πωλήθηκε σε άλλο Τραπεζικό Οργανισμό…………
