Μία ποδοσφαιρική ιστορία με κατασκοπεία, ίντριγκες και τους Ισπανούς να αποσύρονται από τον προημιτελικό για τη συμμετοχή τους στο EURO της Γαλλίας, υπό τον φόβο της αγωνιστικής και ιδεολογικής ταπείνωσης από τους Σοβιετικούς των Γκαβριίλ Κατσάλιν και Λεβ Γιασίν! Η «EURO ιστορία» της ημέρας στο BN Sports.
Υπήρξαν περίοδοι και στην ιστορία του ποδοσφαίρου, όπου η πολιτική και η ιδεολογία «έπαιζε μπάλα». Ιδίως στην εποχή του «Ψυχρού Πολέμου». Kάτι τέτοιο συνέβη και στην ιστορία της ημέρας με «άρωμα» EURO που ξεδιπλώνεται στις επόμενες «αράδες» και εμπλέκει Σοβιετικούς, Ισπανούς, Γάλλους, Γιουγκοσλάβους αλλά και τον Ισπανό δικτάτορα, Φρανθίσκο Φράνκο.
Κάποτε, η μεγάλη ποδοσφαιρική σχολή της Ισπανίας, απέσυρε… άρον άρον τη συμμετοχή της από τους προκριματικούς αγώνες για το EURO 1960, του πρώτου έβερ τουρνουά που επρόκειτο να διεξαχθεί στη Γαλλία με τη μορφή ενός Final Four.
Για την ακρίβεια, εκείνη την εποχή και στα πρώτα βήματα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, οι θέσεις για την τελική φάση ήταν ελάχιστες. Μόνον 4 και αυτές προσφέρονταν μέσω προκριματικών αγώνων, όπως περίπου συμβαίνει σήμερα.
Παραμονές του EURO 1960, είχε οριστεί ο προημιτελικός μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και της Ισπανίας που θα καθόριζε το ένα από τα τέσσερα εισιτήρια, ωστόσο με προσωπική απόφαση του Ισπανού δικτάτορα, Στρατηγού Φρανθίσκο Φράνκο η Ισπανία αποσύρθηκε για να διασώσει την… τιμή της.
Είχε προηγηθεί ένα ταξίδι εκπροσώπων της «Ισπανικής Ομοσπονδίας» στη Μόσχα, προκειμένου να κατασκοπεύσουν τους προσεχώς αντιπάλους της Εθνικής του ομάδας, «ακαταμάχητους» Σοβιετικούς του Γκαβριίλ Κατσάλιν. Σε εκείνο το φιλικό παιχνίδι του Μαΐου στη πρωτεύουσα της Ρωσίας που αποτελούσε και «πρόβα τζενεράλε» πριν από τις διπλές αναμετρήσεις με τους Ισπανούς, οι Σοβιετικοί πραγματοποίησαν επίδειξη δύναμης, συντρίβοντας την Πολωνία με 7-1.
Η εμφάνιση αυτή «σήμανε καμπανάκια» στο στρατόπεδο των Ισπανών. Όπως μεταφέρεται από κύκλους της εποχής στην Ισπανία, η προοπτική και μόνο της σοβιετικής σημαίας του ύμνου της Ε.Σ.Σ.Δ. να απηχεί στην Ισπανία θα ισοδυναμούσε με ένα τεράστιο πλήγμα για το γόητρο της ιδεολογίας που πρέσβευε ο ίδιος ο Φρανθίσκο Φράνκο. Ειδικά, εφόσον αυτή η εξέλιξη συνδυαζόταν με μία βαριά εντός έδρας ήττα, ο συμβολισμός θα ήταν τεράστιος. Έτσι κι αλλιώς, αυτό το ζευγάρι έθετε αντιμέτωπες την μεγάλη κομμουνιστική δύναμη της εποχής και ένα σκληροπυρηνικό φασιστικό καθεστώς, όπου η έννοια της ταυτότητας και του πατριωτισμού διαδραμάτιζαν κεντρικό ρόλο στην προβολή μιας εθνικής υπεροχής.
Οι Σοβιετικοί κάπως έτσι προκρίθηκαν άνευ αγώνος. Αντίθετα, με ό,τι συνέβη με τις Γαλλία, Τσεχοσλοβακία και Γιουγκοσλαβία, οι οποίες εξασφάλισαν την παρουσία τους στο EURO, έπειτα από νίκες τους στους προημιτελικούς. Ωστόσο, η αίσθηση του Φράνκο αποδείχθηκε σωστή, καθώς η «αχτύπητη» Σοβιετική Ένωση των Λεβ Γιασίν, Ιγκόρ Νέτο και Σλάβα Μετρεβέλι.
Στον τελικό του EURO 1960 στο «Παρκ ντε Πρενς», η Γιουγκοσλαβία προηγήθηκε, όμως οι Σοβιετικοί είχαν απαντήσεις με τους Μετρεβέλι και Πονεντέλνικ να το καθαρίζουν (2-1) και να προσφέρουν ένα θρίαμβο στο κομμουνιστικό καθεστώς, μέσα στο άνδρο και την «καρδιά» του Δυτικού Κόσμου. Το Παρίσι.
Όσο για τους Ισπανούς; Ένα ποδοσφαιρικό έθνος με την επιδεξιότητα των Ιβήρων δεν θα μπορούσε να δραπετεύσει από το ριζικό του. Στην επόμενη διοργάνωση που διεξήχθη εντός έδρας, η «φούρια ρόχα» πήρε μία άτυπη ρεβάνς. Συνάντησε τους κατόχους Σοβιετικούς στον τελικό και τους νίκησε με 2-1 χάρη σε μία σπουδαία παράσταση του μεγάλου αλλά πολύ underrated σταρ της εποχής, Τσους Περέδα.
