Η ιστορία των Δανών που κατάφεραν να συμμετάσχουν αρχικά στο EURO 1992 από το «παράθυρο», λόγω του αποκλεισμού της Γιουγκοσλαβίας εξαιτίας της εμπόλεμης κατάστασης και στη συνέχεια να το κατακτήσουν, είναι λίγο πολύ γνωστή. Αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του παγκόσμιου ποδόσφαιρου, μαζί με αυτή της Εθνικής Ελλάδας το 2004, στην Πορτογαλία.
Αυτή που ήταν λιγότερο γνωστή όμως, ήταν η τραγωδία που βίωνε ένας εκ των ποδοσφαιριστών της Δανίας, ο Κιμ Βίλφορτ. Ένα πολυεργαλείο της μεσαίας γραμμής, ο Βίλφορτ είχε αναδειχθεί ως παίκτης της χρονιάς στη Δανία, μόλις έναν χρόνο πριν.
Είχε συμβάλει τα μέγιστα, ώστε να βρεθεί η Μπρόντμπι στα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA το 1991. Η κυρίαρχη ομάδα της χώρας στελέχωσε με απόλυτη, όπως αποδείχθηκε, επιτυχία την αποστολή της Εθνικής ομάδας στα γήπεδα της Σουηδίας, αφού δέκα από τους παίκτες του ομοσπονδιακού τεχνικού, Ρίτσαρντ Νίλσεν, αγωνίζονταν στην Μπρόντμπι.
Τα αποτελέσματα της Δανίας στους δύο πρώτους αγώνες δεν θα ήταν θετικά. Ισοπαλία στο εναρκτήριο ματς απέναντι στην Αγγλία (0-0) και ήττα με 1-0 από τη Σουηδία. Αυτό σήμαινε πως για να προκριθεί στα ημιτελικά θα έπρεπε να πετάξει έξω το φαβορί του ομίλου: τη Γαλλία του Μισέλ Πλατινί και των υπολοίπων. Οι «Βίκινγκς» θα έπρεπε να το κατορθώσουν χωρίς τη συμμετοχή του Βίλφορτ που είχε επιστρέψει εσπευσμένα στην Κοπεγχάγη, εξαιτίας της επιδείνωσης της υγείας της Λίνε. Το ποδόσφαιρο για τον ίδιο αποτελούσε μία μακρινή ανάμνηση, καθώς οι ελπίδες της οικογένειας άρχισαν να εξασθενούν.
Χωρίς τη συμμετοχή του, οι συμπαίκτες του θα κατάφερναν ένα μικρό θαύμα. Στον αγώνα δίχως αύριο και κόντρα σε κάθε προγνωστικό, θα επικρατούσαν 2-1 με ένα γκολ του Λαρς Έλστρουπ, που τους έδινε το διαβατήριο για τα ημιτελικά της διοργάνωσης. Ήταν ένα ματς που ο Βίλφορτ παρακολούθησε μαζί με την κορούλα του, από το δωμάτιο του νοσοκομείου.
Ο ημιτελικός απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ολλανδία, θα ήταν ένας αγώνας για γερά νεύρα που θα κρινόταν στα πέναλτι (κανονική διάρκεια 2-2). Ο Βίλφορτ είχε επιστρέψει στην αποστολή, την ίδια ημέρα του αγώνα για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Μάλιστα, θα ευστοχούσε και στο τέταρτο πέναλτι, προτού κλειδώσει οριστικά την πρόκριση για τον τελικό η εύστοχη εκτέλεση του Κριστόφτε. Όπως θα δήλωνε μετά τη λήξη του ημιτελικού, «ποτέ δεν είσαι σίγουρος εάν θα σκοράρεις, πρέπει όμως να πιστέψεις ότι μπορείς να το πέτυχεις».
Στο γκρουπ αυτών των ηρώων, ο ίδιος θα στεκόταν ψηλότερα από όλους. Ο Νίλσεν θα δήλωνε για εκείνον «πως είχε μια αδικαιολόγητη πίστη για τη νίκη» η οποία επέδρασε και στους συμπαίκτες του, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή.
