Η φετινή χρονιά του Γιώργου Βαγιαννίδη περίεργος είναι ταυτόσημη με αυτή, ολόκληρου του Παναθηναϊκού. Φοβερό ξεκίνημα, με απρόσμενα εντυπωσιακές εμφανίσεις στα προκριματικά του Champions και Europa League, στη συνέχεια ακολούθησε μία αγωνιστική κάθοδος, αλλά το φινάλε της χρονιάς όμως, ήταν ιδιαίτερα… γλυκό.
Ο Βαγιαννίδης ήταν η ξεκάθαρα δεύτερη επιλογή των «πράσινων», για την θέση του δεξιού οπισθοφύλακα, πίσω από τον Γιάννη Κώτσιρα. Βέβαια ξαφνικά αυτό άρχισε να μην δείχνει και τόσο δεδομένο, καθώς ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς εμπιστεύτηκε τον 22χρονο και στις αναμετρήσεις με Μαρσέιγ και Μπράγκα, με τον μικρό να μην χάνει ούτε λεπτό.
Μπορεί η πρόκριση στην διοργάνωση των «αστέρων» να μην ήρθε, τα βλέμματα που τράβηξέ πάνω του ο Βαγιαννίδης όμως, ήταν πολλά. Μάλιστα υπήρχε και πολύ μεγάλος «ντόρος» στις κλήσεις του Πογέτ για τα παιχνίδια της Εθνικής Ελλάδος, από τις οποίες ο νεαρός απουσίαζε.
Η χρονιά προχωρούσε και ο Βαγιαννίδης είχε καθιερωθεί για τα καλά, ως ένα από τα βασικά «γρανάζια» της… πράσινης μηχανής. Οι δραστικές αλλαγές όμως δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνιση τους. Ο Γιοβάνοβιτς αποχώρησε από το «τριφύλλι» με τον Φατίχ Τερίμ, να αναλαμβάνει τον πάγκο του Παναθηναϊκού.
Ακόμη και με τον Τούρκο, ο «Βάγια» συνέχισε να έχει ενεργή συμμετοχή στην ομάδα, αυτό όμως όχι για πολύ. Σιγά σιγά άρχισε να χάνει τη θέση, τα λεπτά συμμετοχής του ξεκίνησαν να μειώνονται και ήρθε η κατακόρυφη πτώση της απόδοσης του. Αποκορύφωμα ήταν τα Play Offs, όπου στα συνολικά 10 παιχνίδια, αγωνίστηκε μόλις δύο φορές ως βασικός, ενώ στο ένα από αυτά, βγήκε και αλλαγή στο ημίχρονο.
Είναι ξεκάθαρο πως η επιρροή του Τερίμ, δεν είχε θετική εξέλιξη πάνω στον Βαγιαννίδη, σε σχέση πάντα με τον Γιοβάνοβιτς, ο οποίος ήταν και ο άνθρωπος που τον εμπιστεύτηκε όταν η μπάλα «έκαιγε» πιο πολύ από ποτέ.
Το πρωτάθλημα για τον Παναθηναϊκό χάθηκε, ο Τερίμ έφυγε προτού ακόμη ολοκληρωθεί η σεζόν και σε ρόλο «πυροσβέστη» μπήκε ο Χρήστος Κόντης, ώστε να προλάβει να ισιώσει το… καράβι πριν χτυπήσει πάνω στα βράχια.
Η κύρια αποστολή του Κόντη ήταν να καταφέρει το «τριφύλλι» να κατακτήσει το Κύπελλο και μαζί να «καπαρώσει» το δεύτερο καλύτερο ευρωπαϊκό εισιτήριο που παίρνει η Ελλάδα.
Στον τελικό είχε απέναντι του τον «ψυχωμένο» Άρη, με πάνω από μισό αιώνα αποχής από τους τίτλους, σε ένα παιχνίδι «ζωής ή θανάτου». Το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι της αναμέτρησης ήταν θλιβερό, με ελάχιστες καλές φάσεις, πολύ «ξύλο» και μοναδικό highlight, τις τρεις κόκκινες κάρτες μέσα σε διάστημα 20 λεπτών.
Τα λεπτά περνούσαν και ο αγώνας έδειχνε να μην «ξεκολλάει» από το 0-0. Ο Κόντης θέλοντας να δόση λίγη «ζωντάνια» στην ομάδα του, ειδικά και μετά την κόκκινη του Κώτσιρα, πέταξε μέσα τον Βαγιαννίδη στο 62ο λεπτό, ο οποίος τον δικαίωσε και με το παραπάνω.
Κυριολεκτικά στην τελευταία φάση του παιχνιδιού, ο Παναθηναϊκός δημιούργησε την πρώτη του ορθολογικά φτιαγμένη επίθεση του, με τον Χουάνκαρ να βρίσκει με μία υπέροχη πάσα τον Βαγιαννίδη και αυτός αφού «εκτέλεσε» τον Κουέστα, έφυγε τρέχοντας προς το σημαιάκι του κόρνερ, με τους υπόλοιπους συμπαίκτες του να το… κυνηγούν. Αυτό ήταν το πρώτο φετινό γκολ (και μόλις το δεύτερο συνολικά) του Έλληνα μπακ, ο οποίος βρήκε την κατάλληλη στιγμή για να «χτυπήσει».
Ο μικρός πήρε το βραβείο του MVP, δάκρυσε, συγκινήθηκε και έζησε μία στιγμή που ο ίδιος την περιέγραψε ως… όνειρο.
