Ο Όλτρα αποτελεί παρελθόν κι ασφαλώς το μεγάλο ενδιαφέρον στην ΑΕΚ αφορά την επόμενη μέρα. Η επόμενη μέρα ωστόσο δεν θα πρέπει, κατά την ταπεινή μου άποψη, να αφορά μόνο τον νέο προπονητή. Μακάρι να ‘ταν αυτό το μοναδικό της πρόβλημα, αλλά δεν είναι.
Η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που με την υφιστάμενη διοίκηση λειτουργούσε με πλάνο, με σύνεση και λογική. Ασφαλώς έγιναν λάθη –θα γίνουν και στο μέλλον. Ακόμη κι αν η σεζόν δεν έχει θετική κατάληξη, δεν είναι αυτό το μεγαλύτερο της πρόβλημα. Μια κακή χρονιά θα υπάρξει, στο ποδόσφαιρο δεν σου εγγυάται κανείς την επιτυχία.
Αυτό που αισθάνομαι είναι ότι τον τελευταίο καιρό κάπου έχει χάσει το δρόμο της και η αίσθησή μου αυτή δεν δημιουργήθηκε τυχαία, αλλά από μία σειρά γεγονότων. Η διαχείριση της πίεσης που προέκυψε από ένα σημείο και μετά ήταν λανθασμένη, με αποτέλεσμα το πρόβλημα να διογκώνεται.
Δεν είχε καμία λογική να ανανεωθεί το συμβόλαιο του Όλτρα στις 21 Σεπτεμβρίου, στην… 4η αγωνιστική και δεν μπορεί κανείς να με πείσει ότι η κίνηση αυτή έγινε με καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια. Όπως επίσης δεν έχει καμία λογική να δηλώνει/απειλεί ο πρόεδρος πως θα αποχωρήσει αν ο κόσμος αναγκάσει τον Τσάβι Ρόκα να παραιτηθεί ή ότι το πρόβλημα της περσινής σεζόν ήταν η κόπωση της Ευρώπης κι όχι οι αποτυχημένες μεταγραφές του Ιανουαρίου, απλά και μόνο για να μην πέσει το βάρος της ευθύνης που (δεδομένα) αναλογεί στον τεχνικό διευθυντή. Φέτος, τι;
Δεν είναι στη λογική της ΑΕΚ να δηλώνεις ικανοποιημένος με το «Χ» με την Ομόνοια στο ΓΣΠ, όταν έχεις μία τελική στο στόχο σε ολόκληρο το ματς και αρκείσαι απλά στο να αμύνεσαι. Στην πρωτεύουσα αυτό που είδαν τα μάτια μου, πολύ απλά δεν ήταν η ΑΕΚ που ξέρω -κι ας έχανε. Όπως δεν είναι της λογικής της ΑΕΚ να δηλώνεις τη μια βραδιά ότι είσαι ευχαριστημένος με το ανασταλτικό κομμάτι και την άλλη με το επιθετικό. Τη μια το ένα, την επομένη το άλλο.
Όλα αυτά, εν κατακλείδι, ήταν μια προσπάθεια να μπουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Για λίγο καιρό μπορείς να τα καταφέρεις, αλλά όχι για πολύ. Το ξερό μου το κεφάλι αδυνατεί επίσης να κατανοήσει γιατί η κριτική θα πρέπει να εκλαμβάνεται, τις πλείστες των περιπτώσεων, ως κακόπιστη και ποτέ το αντίθετο. Με λυπεί, επιπλέον το να βλέπω τις φωτοβολίδες από το πέταλο να πέφτουν στο γήπεδο, ως (λανθασμένη) κίνηση-αντίδρασης.
Θέτω μερικά απλά παραδείγματα για να καταλήξω στην ουσία: αυτό δεν είναι ΑΕΚ, ή εν πάση περιπτώσει δεν είναι η ΑΕΚ που ξέρω ή θέλω να ξέρω. Με άλλα λόγια, η ομάδα που τόσα χρόνια λειτουργεί με λογική, κάπου έχει χάσει τη… λογική της. Οι ευθύνες ασφαλέστατα ανήκουν σε όλους: διοίκηση, τεχνικός διευθυντής, προπονητής, ποδοσφαιριστές. Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει, είναι αν υπάρχει πραγματικός στόχος ή πιο σωστά, αν υπάρχει ακόμη το όραμα γι’ αυτήν την ομάδα.
Εάν η απάντηση είναι θετική, είναι καιρός να μπουν οι εγωισμοί στην άκρη και να γίνουν οι σωστές κινήσεις για να αλλάξει το κλίμα όχι μόνο στα αποδυτήρια, αλλά γενικώς. Η ΑΕΚ χρειάζεται προσθήκες/αλλαγές σε διάφορα επίπεδα. Όχι πολλές, αλλά χρειάζεται.
Η διοίκηση έχει κάνει εξαιρετική δουλειά σε πάρα πολλούς τομείς την τελευταία δεκαετία, αλλά και λάθη τα οποία θα διορθώσει, μόνο αν πρωτίστως αντιληφθεί ότι το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και μαζί του θα πρέπει να εξελιχθεί και η ίδια –κυρίως στον τρόπο σκέψης. Χρειάζεται μια νέα πνοή κι αυτή είναι που θα δώσει το έναυσμα. Η ΑΕΚ μπορεί να ωφεληθεί από την άφιξη του νέου προπονητή, από 2-3 ή και περισσότερα θετικά αποτελέσματα, από, από, από…
Θα καταφέρει όμως να επανέλθει δριμύτερη, αν βρει το δρόμο της και τη λογική της. Να γίνει, ξανά, η ΑΕΚ που ξέρουμε.
Ανδρέας Βεντούρης
