Λένε πως η ζωή κάνει κύκλους… Αυτό φαίνεται να επαληθεύεται στην περίπτωση του Κώστα Σλούκα, ο οποίος 13 χρόνια (παρά πέντε μέρες ακριβώς) μετά την ιστορική απόφαση του Βασίλη Σπανούλη να πάει στον Ολυμπιακό αφήνοντας τον Παναθηναϊκό, επέλεξε να κάνει την αντίστροφη διαδρομή. Και παρότι οι δύο υποθέσεις έχουν αρκετές διαφορές, έχουν και πολλές ομοιότητες που δεν μπορούν να παραγνωριστούν.
Αποχώρηση λόγω… ρόλου
Ο Κώστας Σλούκας είναι προφανές πως αποφάσισε να αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό θεωρώντας πως ο ρόλος στην ομάδα δεν ήταν αυτός που του άξιζε και που θα ήθελε σε αυτό το στάδιο της καριέρας του. Το χάσμα με τον Γιώργο Μπαρτζώκα σχετικά με την αξιοποίησή του μεγάλωνε μέρα με τη μέρα και αποδείχτηκε αδύνατο να καλυφθεί ακόμη και μετά από τις πολύωρες προσπάθειες των αδερφών Αγγελόπουλων να ρίξουν γέφυρες ανάμεσα στους δύο άνδρες.
Αντίστοιχος ήταν και ο λόγος που ο Βασίλης Σπανούλης είχε αποχωρήσει από τον Παναθηναϊκό το 2010. Ο Kill Bill ήταν επίσης τότε-όπως και ο Σλούκας τώρα-ένας φτασμένος παίκτης έχοντας κατακτήσει ήδη την Ευρωλίγκα το 2009 και ως MVP του Final 4, ωστόσο ήταν προφανές πως ήθελε να ηγηθεί μόνος σε μια ομάδα υψηλού επιπέδου και οι «πράσινοι» είχαν τότε στις τάξεις τους τον Δημήτρη Διαμαντίδη ακόμη στα ντουζένια του. Έτσι στις 13 Ιουλίου 2010, στη διάρκεια του τελικού του Μουντιάλ, ήρθε η ανακοίνωση της μεγάλης μετακίνησης.
Ποτέ δεν έγιναν οι αγαπημένοι της εξέδρας
Μια ακόμη ομοιότητα ανάμεσα στις δύο υποθέσεις είναι πως παρά την τεράστια προσφορά που είχαν ο Βασίλης Σπανούλης στον Παναθηναϊκό και ο Κώστας Σλούκας στον Ολυμπιακό, ουδέποτε ήταν οι νούμερο «1» αγαπημένοι της εξέδρας. Μολονότι απολάμβαναν της εκτίμησης και συμπάθειας του κοινού, ο μεν Kill Bill ζούσε στη σκιά του Διαμαντίδη και ο Σλούκας σε αυτή του… Σπανούλη, ενώ ακόμη κι όταν αυτός αποσύρθηκε, δεν «προήχθη» σε κορυφαία θέση στις καρδιές των «ερυθρόλευκων», αφού εκεί υπήρχε μέχρι πέρσι ο Πρίντεζης και την τελευταία διετία ο Βεζένκοφ αναρριχήθηκε στις κορυφαίες θέσεις δημοφιλίας.
Έφυγαν, επέστρεψαν και ξαναέφυγαν
Ένα ακόμη κοινό στις ιστορίες Σπανούλη και Σλούκα, που ίσως έπαιξε ρόλο στο γεγονός ότι δεν «δέθηκαν» τόσο με τον κόσμο Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού αντίστοιχα, ήταν ότι δεν στέριωσαν πολύ στην ομάδα, καθώς έφυγαν αρχικά προσωρινά, αλλά στη συνέχεια επέστρεψαν για να φύγουν οριστικά και με το γυαλί πλέον να σπάει. Ο μεν Σπανούλης μετά την εντυπωσιακή ρούκι σεζόν του μετακόμισε για το ΝΒΑ και τους Ρόκετς, έπειτα από έναν χρόνο που δεν τα βρήκε όπως περίμενε στο Χιούστον επέστρεψε στο «τριφύλλι», αλλά παρότι γύρισε και κατέκτησε τίτλους με τον Παναθηναϊκό, έφυγε μετά από τρία χρόνια για τον Ολυμπιακό. Τόσα ακριβώς διήρκεσε και η δεύτερη θητεία του Σλούκα στον λιμάνι, μετά την πρώτη που είχε διακοπεί το 2015, όταν το 2015 μετακόμισε στη Φενέρμπαχτσε του Ζέλικο Ομπράντοβιτς.
Επέλεξαν τον δύσκολο και όχι τον εύκολο δρόμο
Διόλου αμελητέα ομοιότητα στις διαδρομές Σπανούλη και Σλούκα είναι πως πήραν τη δύσκολη απόφαση να αλλάξουν στρατόπεδο, παρότι είχαν την πολυτέλεια να αποφύγουν το… σούσουρο που συνεπάγεται μια τέτοια μετακίνηση. Όπως για τον Kill Bill το 2010 ο Ολυμπιακός δεν ήταν μονόδρομος, αφού είχε στα πόδια του όλη την μπασκετική Ευρώπη και ομάδες που ήταν διατεθειμένες να του προσφέρουν πολλά περισσότερα από αυτά που θα κέρδιζε στην ήδη τότε μνημονιακή Ελλάδα, έτσι και για τον 33χρονο γκαρντ φέτος υπήρχαν αρκετές επιλογές στο εξωτερικό που του πρόσφεραν ένα… ήσυχο κεφάλι και αρκετά καλά χρήματα (με πρώτη τη Φενέρμπαχτσε), όχι όμως καλύτερα από αυτά του Παναθηναϊκού.
Ποιος ξέρει, μπορεί οι δύο παίκτες με τη συγκεκριμένη απόφαση, που δεν μπορεί κανείς να λάβει ελαφρά τη καρδία, να ήθελαν να αποδείξουν πράγματα στην παλιά τους ομάδα, ένα κίνητρο που δεν θα τους πρόσφερε η «ήρεμη» ζωή στο εξωτερικό.
Από τη σιγουριά στην αναδόμηση
Τελευταία, αλλά πολύ σημαντική ομοιότητα στις δύο περιπτώσεις αλλαγής στρατοπέδου είναι αυτή που έχει να κάνει με τη διαφορά συνθηκών από ομάδα σε ομάδα. Τόσο ο Σπανούλης το 2010 όσο και ο Σλούκας τώρα, αποχωρούν από μια «στρωμένη» ομάδα και ένα εγγυημένο αγωνιστικά περιβάλλον με κατεύθυνση τον «αιώνιο» αντίπαλο που αναζητεί την αναγέννησή του ακολουθώντας ένα διαφορετικό μοντέλο από τα προηγούμενα χρόνια.
Ο Kill Bill εγκατέλειψε τον Παναθηναϊκό των σερί πρωταθλημάτων και των «χρυσών» χρόνων της Ευρωλίγκας και πήγε στον Ολυμπιακό μόλις λίγες εβδομάδες μετά την παρουσία του στον τελικό της Ευρωλίγκας, ωστόσο οι αδερφοί Αγγελόπουλοι είχαν ήδη αποφασίσει την αλλαγή του μοντέλου των τεράστιων μπάτζετ και η ομάδα έκανε επανεκκίνηση με νέο προπονητή, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, αλλά αισθητά μειωμένο μπάτζετ που την επόμενη σεζόν έγινε ακόμη μικρότερο.
Ο δε Σλούκας πηγαίνει από τον φιναλίστ της Ευρωλίγκας και back-to-back νταμπλούχο Ολυμπιακό σε έναν Παναθηναϊκό που μετά από διαδοχικές αποτυχημένες σεζόν κάνει το δικό του restart αλλάζοντας επίσης φιλοσοφία. Μόνο που εδώ από το περιορισμένο μπάτζετ των 2-3 τελευταίων ετών, πηγαίνει σε έναν υψηλό προϋπολογισμό που θυμίζει άλλες εποχές.
Η ιστορία έδειξε πως ο Βασίλης Σπανούλης δικαιώθηκε από τη δύσκολη απόφασή του να πάει στον Ολυμπιακό το 2010, αφού εξελίχθηκε στον απόλυτο θρύλο στην ιστορία της ομάδας και συνέδεσε το όνομά του με μεγάλους τίτλους. Μένει να φανεί αν και ο Κώστας Σλούκας θα αποδειχτεί πως επέλεξε σωστά να ακολουθήσει την αντίθετη διαδρομή και να ηγηθεί της αναγέννησης του Παναθηναϊκού.
