Ήρθε η ώρα να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Ήρθε η ώρα να σταματήσουν οι δικαιολογίες, ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για αλήθειες, για γεγονότα και πεπραγμένα της Εθνικής Κύπρου. Ταλέντο υπάρχει, όρεξη όμως; Χωρίς επίσημη νίκη εδώ και 8 μήνες. Πολλές απουσίες, πολλές δικαιολογίες και πάντα το ίδιο αποτέλεσμα. Ήττα. Αποτυχίες. Ξανά και ξανά… Η βελτίωση δεν αρκεί. Ούτε αρκεί να λέμε πως το Nations League είναι η διοργάνωση μας όταν με το…ζόρι καταφέρνουμε να μείνουμε στη Γ’ Κατηγορία. «Ναι αλλά ήταν σημαντικές απουσίες». Συμφωνώ, αλλά τι θα γίνει; Θα βασιζόμαστε σε τρεις-τέσσερεις παίκτες ή θα γίνουμε ομάδα; Είδαμε βελτίωση ναι, είδαμε μια πολύ καλή εικόνα με τη Γεωργία, δεν μας άξιζε η ήττα, όμως και πάλι. Καταλήγεις στο ίδιο αποτέλεσμα. Η Εθνική Κύπρου φεύγει με το κεφάλι κατεβασμένο από το γήπεδο.
«Οι ομάδες μας δεν δίνουν χρόνο σε παίκτες…». Πείτε μου πόσοι από την 11άδα τόσο από τον αγώνα της Γεωργίας, όσο και από το ματς με τη Νορβηγία δεν είχαν χρόνο. Μιλάω για Κυπριακές ομάδες. Ο Πίττας; Ο Κορέια; Ο Μολ; O Koύσουλος; Ο Πηλέας; Ποιος; Ναι μεν ο Κύπριος ποδοσφαιριστής δεν παίρνει όσο χρόνο πρέπει-χρειάζεται αλλά δεν κι αυτό κατάντησε να είναι κουραστικό… Άλλη μια αλήθεια. Θέλετε να έχουμε Εθνική ή οι ομάδες σας να πηγαίνουν καλά σε πρωτάθλημα και Ευρώπη; Μάλλον το δεύτερο κι ας μην παίζουν οι Κύπριοι… Μείναμε ανεξεταστέοι και στάσιμοι. Η Ισλανδία πήγε σε Euro, η Μολδαβία έφερε τούμπα το ματς με την Πολωνία ενώ βρισκόταν 2-0 πίσω στο σκορ, το Λουξεμβούργο (το οποίο παρεμπίπτοντος μας νίκησε) έκανε βήματα μπροστά. Η Κύπρος γιατί κάνει βήματα προς τα πίσω; Μήπως κάτι δεν γίνεται καλά; Κάτι δεν δουλεύει σωστά; Αυτό είναι το συμπέρασμα που εξάγεται. Άστε το άλλο, που δεν θέλω να το πιστέψω καν. Δεν μπορώ να πιστέψω πως κάποιοι από την ΚΟΠ ίσως να θέλουν την Κύπρο να μένει…μακριά από μεγάλες διοργανώσεις. Τι φταίει; Η νοοτροπία μας. «Α, παίζει η Εθνική Κύπρου; Δεν το ήξερα… Πάλι θα ηττηθούμε». Δεν κατηγορώ κανέναν που το λέει αυτό, καθώς κακά τα ψέματα, έπιασα τον εαυτό μου ουκ ολίγες φορές να λέει πάλι πάμε για ήττα. Εξάλλου ο κόσμος για να έρθει κοντά θέλει επιτυχίες, θέλει νίκες, θέλει μια…σπίθα να ανάψει τη φλόγα. Τι πρέπει να γίνει; Πολλά. Πάρα πολλά. Στροφή 180 μοιρών. Αλλαγή σκέψης, αλλαγή νοοτροπίας. Αλλαγή της στάσης των ποδοσφαιριστών που δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Να σταματήσουν να μπαίνουν μέσα και να είναι ηττοπαθείς. Πρέπει να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση.
Να σταματήσει η τεχνική ηγεσία να παρατάσσει την ομάδα με 10 αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές… Ναι, έγιναν και θα γίνουν λάθος επιλογές από τον Τιμούρ Κετσπάγια. Το θέμα είναι να τα περιορίσει. Εξάλλου κανείς δεν είναι τέλειος και από τα λάθη μα μαθαίνουμε…
Είναι πολλά που πρέπει να βελτιωθούν μέσα και έξω από τα αποδυτήρια. Από το πρώτο άτομο έως το τελευταίο. Από την ΚΟΠ, μέχρι τον φροντιστή. Αν συνεχίσουμε έτσι σε λίγο καιρό κανείς δεν θα μας υπολογίζει. Θα είμαστε…κλοτσοσκούφι. Και όντως, δεν απέχουμε πολύ. Είναι η πραγματικότητα. Αντικρίστε την κατάματα. ΟΛΟΙ.
«Είναι εύκολο να κάθεσαι πίσω από ένα πληκτρολόγιο και να κρίνεις». Το ξέρω, αλλά σκεφτήκατε γιατί ασκώ τόση κριτική; Επειδή θέλω να πετύχουν αυτά τα παιδιά κάτι. Γιατί τους αξίζει. Υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι γουστάρω να κατηγορώ την Εθνική μας; Ας φαίνεται έτσι, τα πράγματα είναι ακριβώς αντίθετα. Θέλω–επιτέλους- να πετύχει κάτι καλό, να ανεβούμε επίπεδο, να μας υπολογίζουν ξανά. Ας μιλήσουμε για αλήθειες λοιπόν.
Ή αλλάζουμε ή τελειώνουμε με την Εθνική… Δεν μας ενδιαφέρει, δεν μας απασχολεί και συνεχίζει ο καθένας τον δρόμο του…
Θράσος Δημητρίου
