Το φετινό καλοκαίρι στην Ανόρθωση θυμίζει, σε κάποιο βαθμό τουλάχιστον, το αντίστοιχο του 2010. Τότε, επί διοίκησης Κυριάκου Κούσιου και με προπονητή τον Γκιγιέρμε Όγιος, έχοντας προχωρήσει σε οικονομική περισυλλογή, οι πλείστες μεταγραφές του προγραμματισμού αφορούσαν άγνωστούς ποδοσφαιριστές. Θυμίζουμε μερικά ονόματα για να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας: Μπιέλ Μεδίνα, Νταμιάν Λίσιο, Κάρλες Κότο Παγιές, Λούκας Κονσίστρε, Μάρκος Αργκουέγιο, Πάμπλο Φροντίνι.
Πάνω-κάτω, το έργο μοιάζει να επαναλαμβάνεται. Επί της ουσίας με νέα διοίκηση, με νέο προπονητή, με μειωμένο μπάτζετ, με μεταγραφές που περιέχουν ρίσκο, που μοιάζουν με στοιχήματα, όπως και τότε. Η μοναδική διαφορά είναι πως οι επιλογές γίνονται καθαρά από τεχνικό διευθυντή, μια θέση που προ 13ετίας δεν υπήρχε στην «κυρία».
Αυτό που εύχονται στην Ανόρθωση είναι η πορεία της ομάδας στο πρωτάθλημα να είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με τότε. Παρότι στην Ευρώπη τα πήγε περίφημα, αποκλείοντας τις Μπάναντς, Σίμπενικ και Σερκλ Μπριζ, μένοντας εκτός στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ από την ισχυρή τότε ΤΣΣΚΑ Μόσχας, το πρώτο μισό της σεζόν ήταν απογοητευτικό και απέφερε νέες (και αρκετές) αλλαγές στη συνέχεια.
Για να γίνει εφικτό κάτι τέτοιο, θα πρέπει το ποσοστό επιτυχίας των μεταγραφών του Αντόνιο Πριέτο να είναι ιδιαίτερα ψηλό. Σε μία τέτοια περίπτωση, όχι απλά κανείς δεν θα μιλάει για ρίσκα ή για το άγνωστο της προέλευσής τους, αλλά θα βγάζει το καπέλο στον Ισπανό.
Ανδρέας Βεντούρης
