Τη σημερινή τοποθέτηση του Άντρου Καραπατάκη θα τη χαρακτήριζα ως την κορυφαία δήλωσή του στη δεκαετία που βρίσκεται στην προεδρία της ΑΕΚ. Κι εξηγώ στα προσεχή τρία σημεία:
1) Είναι ίσως η πρώτη φορά που ανοίχτηκε τόσο έντονα στον κόσμο –δεν το κάνει συχνά, κατ’ ακρίβεια σπανιότατα. Δε συνηθίζει να μιλάει πολύ, έδειξε όμως πως αφουγκράζεται τις ανησυχίες του κόσμου. Μίλησε στην καρδιά του, βγήκε μπροστά ως όφειλε. «Είμαστε έτοιμοι, να ακούσουμε την κριτική σας όσο αυστηρή και αν είναι και δεσμευόμαστε ότι θα κάνουμε την δικιά μας αυτοκριτική για πιθανά λάθη και παραλείψεις μας». Είναι η πρώτη φορά που ο Άντρος τοποθετείται μ’ αυτόν τον τρόπο.
2) Έδειξε πως δεν παρακολουθεί απλά εξ αποστάσεως. Αυτό βέβαια ήταν δεδομένο και θα ήταν αφελής ο οποιοσδήποτε πίστευε το αντίθετο.
3) Έδειξε πως παρά την απογοητευτική πορεία του τελευταίου τριμήνου και την προβληματική εικόνα της ομάδας, δεν διαγράφει τις (όποιες) ελπίδες του. Αν ο «πρώτος», δηλαδή ο πρόεδρος, χάσει την ελπίδα του, τότε τι μπορεί να προσδοκά κανείς από τους ποδοσφαιριστές. Έστειλε λοιπόν το μήνυμα για μάχη μέχρι τέλους. Αν η ΑΕΚ έχει 10, 15 ή 25% πιθανότητες για το πρωτάθλημα, είναι υποχρεωμένη να τις διεκδικήσει. Μέχρι τέλους. Ζητώντας παράλληλα από τον κόσμο να ενεργήσει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Ουδείς μπορεί να γνωρίζει αν η ΑΕΚ θα φτάσει σε μία μεγάλη ανατροπή και στην κατάκτηση του τίτλου. Οφείλει όμως για χίλιους δυο λόγους να το παλέψει μέχρι το φινάλε. Για να ‘χει να λέει, τουλάχιστον, πως παρά τις δυσκολίες, το κακό διάστημα, τα λάθη, τις παραλείψεις, δεν παραδόθηκε.
Το οφείλει στον εαυτό της και στον κόσμο της, που φέτος τη στήριξε όσο ποτέ άλλοτε κι από τη δική του πλευρά, καλείται να της δείξει για άλλη μια φορά ότι βρίσκεται στο πλευρό της, παλεύοντας μαζί της μέχρι εσχάτων γι’ αυτό που ονειρεύεται. Κι αν στο τέλος ο στόχος δεν επιτευχθεί, ας μη ξεχνάμε ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχει πάντα η επόμενη μέρα.
Ανδρέας Βεντούρης
